Emilka i potwory z legend

Świetna bajka, która ma wiele zastosowań. Oczywiście to najprawdziwsza historia o potworach! Jak wiecie, dzieci zawsze bały się potworów, chociaż tak naprawdę nikt im nigdy nie powiedział jak wyglądają. Podobnie jest z naszym łóżkiem wieczorem. Nigdy nie wiadomo co, lub kto pod nim siedzi, gdyż ciemność potrafi przybrać najróżniejsze kształty. I właśnie takich kształtów boi się Emilka. Wciąż wypytuje tatę o potwory, a sam tatuś bardzo zabawnie jej to tłumaczył. I kiedy w końcu wciąż o nich rozmyślała, mówiła, nawet śniła, to pewnego dnia jeden z nich jej się ukazał. Całkowity rysunek znajdziecie na pierwszej stronie. Tam również przeczytacie dlaczego wygląda on tak strasznie i po co mu choćby duże paznokcie:-)
Wracając do treści bajki, to powiem wam, że autor miał fantastyczne pomysły, by ukazać nam jak potwory powinny wyglądać i dlaczego straszne są tylko ze słyszenia. Następnie Emilkę zainteresuje kwestia legendy. Przyznam, że w bardzo prosty sposób została wytłumaczona czym jest i skąd to określenie się wzięło. Następnie będzie najciekawsza część książki, czyli spotkanie z samym potworem. Najmroczniejszy był fakt, że potwory miały określone dni w których robiły określone rzeczy! Jak sądzicie, czy był również przedział na chodzenie po domach? I dlaczego akurat jeden z nich nie poszedł na imprezę?
Drugim zastosowaniem bajki jest możliwość rysowania w niej. Autor podpowiada nam jakie rysunki mogłyby dzieci zrobić i kto byłby z nich zadowolony. Na końcu czeka ich prawdziwe wyzwanie, gdyż zadaniem ich jest pokolorowanie potwora! Bardzo mnie ciekawi, czy dziecko potrafi zapamiętać cechy szczególne z pierwszej strony i zaznaczenie ich gdzie powinny być. Jak zatem widzicie warto się w nią zaopatrzyć, gdyż miejsca na rysunki jest wystarczająco dużo, by nawet po kolejnym czytaniu narysowały inne potwory, jakie tylko przyjdą im do głowy. Oczywiście autor dał im kilka podpowiedzi, jednak jak wiadomo dziecięca wyobraźnia nie ma granic. Czytałam ją razem z córką i była bajką zachwycona:-) Jak sądzicie, czy teraz jej strach przed potworami się zmniejszył?

Każdy z nas się czegoś boi. Jedni obawiają się ciemności, inni zamkniętych przestrzeni, jeszcze inni są śmiertelnie przerażeni, kiedy dostają do jedzenia szpinak. A ile osób boi się potworów? Zapewne wiele biorąc pod uwagę fakt, iż pod maską potwora może czaić się każdy, a same potwory przybierają kształty z naszych najgorszych koszmarów. Jednak największym grzechem potworów jest to, że nigdy ich nie wiedzieliśmy, zatem nasz lęk jest lękiem przed tym, co obce, nieznane, niezidentyfikowane. Nic zatem dziwnego, że potworów boi się też mała dziewczynka, Emilka. Mimo iż chodzi już do pierwszej klasy, to nigdy nie wiedziała potwora, za to strasznie dużo o nich czytała i słyszała w szkole. Potwory występują bowiem w licznych legendach, zwykle w postaci mniej lub bardziej przerażających smoków. Nic zatem dziwnego, że dla Emilki tak straszna jest chwila, kiedy tata komunikuje, iż pora spać. Wiąże się to z koniecznością umycia zębów, a wówczas trzeba do łazienki iść długim ciemnym korytarzem, w którym prawdopodobnie aż roi się od potworów. Tata po raz kolejny z rezygnacją zapala światło w korytarzu, bowiem już od dawna wie, że Emilka boi się ciemności. Jednak dopiero niedawno okazało się, że lęk przed ciemnością jest tak naprawdę lękiem przez czającymi się w niej potworami. Tata powtarza, że potwory nie istnieją, ale Emilka przywołuje wszystkie poznane na lekcjach imiona potworów: Bazyliszek, lubelski żmij czy smok Wawelski. Trudno jest przekonać ją, że owe potwory istnieją tylko w legendach, bo skoro ktoś o nich opowiada, to przecież musiały być prawdziwe. Jednak żadna legenda nie może równać się z potworem, który w końcu odwiedza Emilkę osobiście dowodząc, że miała rację co do ich istnienia? Jak zakończy się spotkanie Emilki z potworem? Czy rzeczywiście ma się czego obawiać? Jak wygląda przeciętny potwór i jak spędza czas? Czy często odwiedza domu ludzi? Na te wszystkie pytania odpowiedzi szukać będziemy w książce pt. ?Emilka i potwory z legend?, opublikowanej nakładem wydawnictwa Lemoniada. Ta urocza opowieść autorstwa Kamili Stokowskiej pochodzi z serii ?Ziarenka piasku?, czyli cyklu lekkich opowieści z morałem dla młodych czytelników w wieku od trzech do sześciu lat. Nawet, jeśli dziecko nie potrafi jeszcze czytać, to sugestywne ilustracje Marty Grabowskiej pozwalają śledzić czytany przez rodzica/opiekuna tekst. Jednak książka to nie tylko historia o potworach do przeczytania czy też wysłuchania. Książka zachęca do różnego rodzaju aktywności, realizowanych samodzielnie czy też wspólnie z rodzicem. Można tu kolorować potwory, rysować ich podobizny, równolegle do lektury tekstu o Emilce poznawać będziemy też inne polskie legendy, tworzyć pomniki potwora Amborda z różnych materiałów czy nawet rysować mapę potworów, nanosząc te najczęściej występujące na rozrysowane już państwa. Lektura tej lekkiej opowieści o potworach pozwoli nie tylko oswoić dziecięce lęki przed potworami, ale również zainicjować rozmowę o tym, czego dzieci jeszcze się boją, a następnie pracować nad tym. A dodatkową korzyścią jest dobra, twórcza zabawa, pozwalająca uruchomić wyobraźnię. Kto wie, może się okazać, że po lekturze tej książki, nasze domy zaroją się od przyjaznych potworów w rodzaju Amborda.