Emma i Wioletta Pierwsze wątpliwości

Wioletta ma, jak sugeruje to tytuł, wątpliwości. Czy szkoła baletowa opery jest dla niej odpowiednim miejscem. Co prawda z lektury komiksu nie dowiemy się co sprawiło, że dziewczyna przeżywa kryzys, za to zobaczymy, jak sobie z tą sytuacją poradzi. Tymczasem jej siostra Emma próbuje swoich sił w hip-hopie. Chce dołączyć do grupy, w której ćwiczy jej przyjaciel z dzieciństwa. Czy tylko przyjaciel? Jak potoczy się dalej przygoda z tańcem obu dziewczyn? Chcecie się przekonać ? komiks czeka. Jeśli zaś chodzi o stronę graficzną, to nie mogę z nią dojść do ładu. Niektóre rysunki mnie urzekają, zwłaszcza tańczących postaci, użycie miękkich, pastelowych barw również. A potem, gdy wkraczają na scenę długie, spiczaste i zadarte nosy (zwłaszcza, gdy bohaterowie są ukazani z profilu), to cała przyjemność pryska. Treść jest z lekka chaotyczna, wypowiedzi lakoniczne, a postacie dość podobne do siebie wizualnie, więc czasami ciężko zrozumieć rozwój akcji. Jakoś nie mam przekonania, by zachęcać do lektury.

Emma całkowicie porzuca swoje wcześniejsze marzenia o staniu się wielką primabaleriną. Teraz jej myśli krążą wokół pewnej tanecznej grupy hip-hopowej, do której chciałaby się dostać. Taka postawa nie podoba się jej matce, która nie kryje rozczarowania decyzją córki. Inną ścieżką tanecznej kariery idzie Wioletta, która dostała się do prestiżowej Szkoły Tańca Opery Paryskiej. Euforia obracania się w gronie najlepszych tancerzy i możliwość szlifowania swoich umiejętności, szybko ustępuje miejsca licznym i nieprzewidywanym kłopotom. Obie nastolatki muszą się bowiem mierzyć ze swoimi ograniczeniami, oczekiwaniami innych i zawiścią ze strony rówieśników. Wszystko to dość mocno je przytłacza i odbiera radość z tego, co tak bardzo chciały robić.

Podobnie jak w pierwszym tomie, mamy tutaj do czynienia z historią mieszającą elementy dramatu i obyczajówki. Autor stawia tu przed czytelnikiem wiele pytań, które dotykają dorastania, poszukiwania własnych wartości, niezrozumiałej pierwszej miłości, odtrącenia przez grupę. Czyli wszystkiego tego, co wielu nastolatków doświadcza we własnym życiu. Dla kogoś starszego niestety ukazane tutaj problemy mogą wydawać się troszkę przesadzone. Dlatego też komiks kierowany jest głównie do nastoletniego odbiorcy. Tylko rówieśnicy tytułowych sióstr, będą wstanie najlepiej rozumieć ich rozterki, problemy i próby wkroczenia w dorosłość.

Jeśli chodzi o oprawę graficzną komiksu, to podobnie jak w pierwszej części Lena Sayaphoum postawiła na grafikę komputerową. Jej rysunki potrafią być ładne, dobrze oddawać dynamikę tańca, brakuje im jednak pewnej ?artystycznej? duszy, która pojawia się w ręcznie wykonywanych pracach. Najbardziej jest to widoczne w mało emocjonalnych twarzach postaci.