EPI Nie pozwól mi upaść

Jejku jej! Moje zachwyty nad tą książką w grudniu nie miały końca. Dwa wieczory (bo jednak trzeba spać) i losy Alka i Leny na zawsze zagościły w moim sercu.

Coś co wyróżnia ją na tle innych historii z tajemnicą, miłością i bolesnymi decyzjami to brak przysłowiowych dram ! Tu bohaterowie SŁUCHAJĄ SIĘ nawzajem, dają wyjaśnić sytuacje a nie, jak to powszechnie bywa, uciekają nie poznając wyjaśnień i prawdy. Za to kłaniam się w pas autorce.

W ogóle bohaterowie mając tak wielki bagaż doświadczeń i boleści nie są rozmyci, wiecznie sfrustrowani. Są dojrzali, odważni i to co najpiękniejsze, patrzą na życie przez pryzmat miłości. Czasem zemsta chce pojawić się pod płaszczem miłości, ale bohaterowie mają siebie oraz cudną babcię, która nie pozwala złu udawać dobra.

Epi to również sprawdzian dla społeczeństwa. Po której stronie staniesz, gdy spotkasz osobę z epilepsją? Rozumiesz i będziesz wspierał, czy uznasz za ciężar i się odetniesz?

Historia o chorobie, akceptacji, uzeznieniach, ocenianiu innych, wsparciu i miłości.

Momentami trudna, wyciskająca łzy ale i podnosząca z kolan.

Czytajcie, nie czekajcie.

Recenzja

~ Jaki jest wasz stosunek do osób niepełnosprawnych lub cierpiących na epilepsję? Byliście kiedyś w takiej sytuacji, w której konieczne było udzielenie pomocy?

Jesteśmy jedną wielką społecznością mamy różne charaktery, zainteresowania, ale nie zapominajmy o tym, że nie jesteśmy idealni. Do czego zmierzam, moje myśli błądzą wokół osób chorych na epilepsję, niepełnosprawnych i wszystkich tych, którzy mimo, że nie chcą, ale niestety muszą korzystać z pomocy osób trzecich.

Od jakiegoś czasu tkwiłam w historii bardzo osobistej i jestem dumna, że dostałam możliwość przeczytania tej książki.

Bohaterowie: Lena świetnie wykreowana postać lubię ją jest bardzo realna i myśli o wiele dojrzalej niż wskazuje na to jej wiek. Mimo choroby nie poddaje się i sięga po swoje marzenia.

Dla mnie sztuka rodzi się z serca i duszy. To emocje są tym, co chcę przedstawiać. Często nie potrafię zawrzeć w słowach tego, co czuję, ale kiedy biorę w rękę ołówek lub pędzel, wszystko wydaje się nagle proste?.

Studentka ASP, która to co czuję przekazuję za pomocą obrazów, które tworzy. Ma kochających rodziców, którzy bardzo ją wspierają i troszczą się o nią, ale przy tym pozwalają córce być niezależną. Jej odwagę symbolizują dwa motyle wytatuowane na jej ciele.

On ma mi przypominać, że nie wolno się poddawać ? odpowiadam szybko. ? Trzeba walczyć i iść przez życie z uniesioną głową. Trzeba wierzyć w lepsze jutro?.

Lenka jest zupełnym przeciwieństwem tajemniczego Kaja z którym bardzo długo koresponduję pisząc e-maile. Namówiona przez współlokatorkę wybiera się na imprezę. Na której poznaje cała paczkę Asi w tym Kaja vel Aleksandra. Czy Alek otworzy się przed Leną i przyzna się do tego, że znają się od lat, ale nigdy nie przyszło im do głowy by się spotkać i poznać realnie?

Alek. Jego życie jest bardziej skomplikowane mino, że jest świetnym tatuatorem. Ma także swoje demony, młody mężczyzna od dziecka był ofiarą przemocy psychicznej i fizycznej rodzice nigdy go nie wspierali. Dla ojca był pasożytem i balastem, a matka udawała, że niczego nie widzi. Mąż również wobec niej dopuszczał się przemocy.

Miłość może i jest piękna, ale potrafi być także okrutna.?

Czy Aleksander kiedykolwiek zazna ciepła i miłości... Czy pozwoli sobie na szczęście? Czy Lena będzie w stanie rozproszyć mrok, który wypełnia duszę Alka?

Fabuła: Jest bardzo realna osoby, które są lub były ofiarami przemocy mogą mieć trudność z przebrnięciem, przez niektóre wątki. Poruszane są w niej naprawdę trudne tematy, ale jeżeli czytelnik dobrze się wczyta odnajdzie w fabule tej książki przesłanie, które może mu pomóc w trudnych momentach.

Autorka: Pierwszy raz miałam przyjemność recenzować książkę dla tej autorki. Z przyjemnością zrecenzuję coś jeszcze, ale warunek jest jeden żadnej fantastyki. Tak jak już kiedyś mówiłam nie mam absolutnie nic do autorów, którzy piszą książki w tym gatunku, ale jeśli o mnie chodzi osobiście go nie znoszę i to się nie zmieni. Myślę, że warto napisać o tym wprost żeby nie było niedomówień.

Podsumowanie: Książkę oczywiście bardzo polecam i mam nadzieję, że przypadnie wam do gustu. Na koniec dodam, że za jakiś czas sięgnę po kontynuację, kiedy nie wiem, ale jeśli tak się stanie dowiecie się o tym pierwsi!

... Ocena: 9/10

Nie mamy wpływu na to, jaki los jest nam przeznaczony. Czasami doświadcza nas w okrutny sposób. Mamy nadzieję, że to tylko sen, a jednak musimy nauczyć się z tym żyć. Próbować żyć tak, aby być szczęśliwym i mocno wierzyć w siebie. Czy jest to możliwe?
,,Epi.Nie pozwól mi upaść" Katarzyny Wycisk jest idealnym tego przykładem.

Dzisiaj przedstawiam Wam historię Leny i Alka. Kobiety i mężczyzny, którzy na co dzień noszą maskę, aby ukryć swoje uczucia i problemy.

Lena cierpi na epilepsję, która jest nieodłączną jej częścią. Nigdy nie wie, kiedy pojawi się atak. Wiadomość o chorobie wywraca jej życie do góry nogami. Wszystko w jednej chwili traci sens. Opuszczają ją najbliżsi przyjaciele oraz jej chłopak. Tak jakby choroba była wyznacznikiem przyjaźni, miłości czy czegokolwiek innego. Dziewczyna poznaje w internecie Kaja, który jest jej dobrym Aniołem Stróżem. Anioł, który unosi jej skrzydła i nie pozwala jej upaść. Dzięki niemu Lena zaczyna wierzyć w siebie i stara się normalnie żyć. Tyle że Kaj to mężczyzna z internetu, którego nie widziała na oczy. Czy na pewno?

Alek to mężczyzna o dwóch twarzach. Prowadzi wymarzone studio tatuażu. Jego uroda przyciąga nie jedną kobietę. Pochodzi z domu, gdzie alkohol i przemoc były na użytku dziennym. Gra twardego i silnego mężczyznę. Z drugiej strony to bardzo wrażliwy chłopak, który potrzebuje uwagi i miłości. Po godzinach pisze książki, w które wlewa wszystkie emocje i uczucia. W internecie poznaje Lenę.

Ta książka to dosłownie rollercoaster emocji. Początek ścisnął mnie za serce, a na końcu rozkleiłam się już na całego. Pozycja pisana jest lekkim piórem. Podzielona na przemyślenia i historie Leny i Alka. Są momenty, w których nie obejdzie się bez tony chusteczek, jak to już wcześniej wspomniałam. Fascynująca i tajemnicza historia Leny i Alka, która przeradza się w wielkie uczucia. Autorka w doskonały sposób wykreowała bohaterów, którzy już od początku przypadają nam do gustu. Każdy z nich ma barwne i bardzo wartościowe wnętrze. Z każdą stroną czekałam na moment, kiedy ta dwójka w końcu się zobaczy. Poza tym ukazana jest tu prawdziwa przyjaźń, której nie jedna osoba mogłaby pozazdrościć.
Ta książka idealnie wpasowuje się w przyslowie, że miłość jest lekiem na każde zło,a choroba nie jest wyznacznikiem naszego życia, o czym przekonacie się czytając tę wspaniałą pozycje. Siadając do tej książki, zastanawiałam się, co wniesie do mojego życia Wiecie co? Uświadomiłam sobie, że każdy z nas toczy walkę z życiem. Czasami jest ona nierówna, ale zawsze wychodzimy z niej cało.

"Kiedy będziesz myślała, że nie ma nadziei, to zawołaj mnie. Zobaczysz, przebiegnę choćby z pieprzoną zapałką w ręku i pokażę ci, że nawet w najgorszej sytuacji można dostrzec światło"

Czy znacie osobę, która cierpi na epilepsję? Widzieliście kiedyś atak padaczki? Potraficie udzielić pierwszej pomocy osobie, która ma padaczkę?
Do momentu przeczytania tej wspaniałej książki myślałam, że mam aktualną wiedzę na temat udzielania pierwszej pomocy. Myliłam się...

Głównymi bohaterami książki są Lena i Alek. Ona cierpi na epilepsję. On wychowywał się w toksycznej rodzinie. Przez chorobę Lena traci chłopaka, a jej przyjaciele odwracają się od niej. Oderwać się od rzeczywistości pomagają opowiadania, publikowane przez Kaja. Pewnego dnia dziewczyna wysyła do niego e-mail, nie spodziewając się odpowiedzi. Ta wiadomość odmieni ich życie.

Ale to była piękna i wartościowa książka! Pochłonęłam ją na raz, czytając ją do później godziny w nocy.
Sięgając po nią, nie widziałam, czego mogę się spodziewać. Nie znałam pióra autorki, ale już teraz wiem, że jest lekkie i przyjemne w odbiorze. Jak wiecie, ja w ogóle nie czytam fantastyki, ale jestem pozytywnie zaskoczona wątkami fantastycznymi. Przekonują mnie do przeczytania kolejnej podobnej powieści.
Autorka zaserwowała mi historię pełną emocji, przez co moje oczy były mokre od łez. Najbardziej emocjonująca okazała się być historia Alka. Podczas czytania w moim wnętrzu gotowało się z poczucia niesprawiedliwości. Tego nie da się opisać słowami. Czułam ją całą sobą. To jedna z tych książek, która zapada w pamięci, niesie przesłanie i wywołuje całą gamę emocji.
Dodatkowym atutem całej historii jest przesłanie, jakie za sobą niesie. Miałam wrażenie, że autorka oczami Leny, chciała nam powiedzieć, że osoby z epilepsją nie potrzebują litości, a akceptacji.Fragmenty z przeszłości Lenki, były dla mnie bardzo bolesne. Czułam jej emocje. Tak bardzo chciałam jej pomóc.
Dzięki tej powieści zaktualizowałam swoją wiedzę na temat pierwszej pomocy.
Uważam, że autorka miała świetny pomysł na fabułę, okładkę i piękne wydane. Środek zawiera grafiki nawiązujace do postaci. Cieszę się, że narracja prowadzona jest z perspektywy Alka i Leny. Poza tym znajdziemy tam retrospekcje, które wzbogacają odbiór książki. Od samego początku czuć przyciąganie między Leną, a Alkiem. Byli jak dwie pasujące do siebie połówki jabłka. Dopełniali się i potrzebowali się wzajemnie.
Uwierzcie mi, że ale naprawdę bardzo się cieszę, że jeden z egzemplarzy znajduje się na mojej biblioteczce.
Jeśli szukacie książki, która skruszy każde zatwardziałe serce, pokażę historię ludzi, którzy włącza ze swoimi demonami z przeszłości oraz da Wam do myślenia, to gorąco ją Wam polecam!!

"Życie, choć potrafi dać nieźle w kość, jest zaskakujące. Nie można koncentrować się wyłącznie na złych momentach, o wiele ważniejsze są te dobre."

"Epi. Nie pozwól mi upaść" to książka, która złamie każde serce, wywoła morze łez i zdecydowanie zapadnie w pamięci!!

Lena to dziewczyna, którą dotyka epilepsja, robiąc zamieszanie w jej ciele i duszy! Dziewczyna uczy się na nowo życia, lecz teraz towarzyszy jej Epi, choroba, która atakuje bez zapowiedzi. Książki są jej odskocznią od życia, a najbliższe jej sercu, są te napisane przez tajemniczego Kaja.

Alek przystojny tatuażysta, który prowadzi beztroskie i bardzo aktywne życie, kobiety są jego stałym elementem, ale tylko na jedną noc.


Lena i Alek spotykają się na jednej z imprez i to spotkanie zmieni ich życie! Czy dwa tak różne światy może połączyć miłość? Jakie tajemnice ujrzą światło dzienne? Tego Wam nie zdradzę, ale koniecznie zajrzyjcie do książki po odpowiedzi!

Książka ,,Epi. Nie pozwól mi upaść" złamała mi serce na wiele sposobów!!! Pokazała jak okrutny, bywa los, który z dnia na dzień wywraca marzenia i plany do góry nogami! Lena to zdecydowanie silna osoba, która mimo swojej choroby, nie rezygnuje z marzeń, a ucieczka do świata książek staje się dla niej terapią na chorobę, dokładnie jak malowanie, które jest jej pasją! Alek na samym początku książki wydawał się tym niegrzecznym, beztroskim kobieciarzem, ale z biegiem stron autorka odkrywa jego historię, wprowadzając mnie w stan smutku! Postać Aleja pokazuje, jak ciężką drogę musi przejść człowiek, by się otworzyć na ludzi, akceptacja siebie jest ważnym punktem, ale do tego trzeba wiary, której Alkowi brakowało.

,,Nie pytaj, nie przypominaj. Po prostu mnie wysłuchaj."

Autorka w książce pokazała, jak ważne jest to, by mieć przy sobie osobę, która nie ocenia, nie naciska, a wysłucha, czasem milczenie jest na wagę złota!

Książka ,,Epi. Nie pozwól mi upaść" to nie tylko, historia o dwóch poturbowanych przez życie ludzi, to pełna wskazówek powieść, która pokazuje, jak powinniśmy reagować, w przypadku ataku Epi u osób znajdujących się w naszym otoczeniu, czasami chęć pomocy, a brak wiedzy na ten temat może być krzywdą, dla osoby mającej atak i powiem Wam szczerze, że dzięki tej historii wiem, jak powinnam się zachować, bo mimo, że o chorobie wiedziałam, nie znałam zasad postępowania!


,,Epi. Nie pozwól mi upaść" zdecydowanie zapadnie na długo w mojej głowie, bo upadek, nie zawsze oznacza ból fizyczny, upadać można i psychicznie, ale ważne jest to, by mieć kogoś, kto nas przed nim uchroni! Polecam ?

ZARYS FABUŁY
Lena jest młodą i wrażliwą dziewczyną, która właśnie rozpoczęła studia na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Jej codzienność jednak nieco różni się od życia przeciętnych studentów. Lena ciągnie za sobą widmo Epi, które kiedyś odebrało jej wszystko. Ale z którym nauczyła się żyć i walczyć o swoje marzenia. Padaczka zabrała jej chłopaka i przyjaciół. Zabrała też poczucie bezpieczeństwa, bo przecież atak przychodzi w najmniej spodziewanym momencie, nie dając żadnego znaku ostrzegawczego.

Alek to młody chłopak o reputacji luzaka, tatuażysta i niestroniący od towarzystwa kobiet przystojniak. Na pozór ma wszystko. Jednak jego serce dźwiga pewien ciężar, z którym nie potrafi sobie poradzić. Nikt nie zna jego wrażliwej części duszy, a słowa spisywane na papierze stają się sprytnym kamuflażem pozwalającym zrzucić z siebie część balastu.

Kiedy Lena i Alek spotykają się pierwszy raz, nie mają pojęcia jak wiele ich łączy. I jak dużo w ich życiu może się jeszcze zmienić.

POTURBOWANI PRZEZ LOS: SŁOWO O BOHATERACH
Autorka stawia na pierwszym planie studentkę sztuki, walczącą o swoje marzenia dziewczynę, która wie jak bardzo boli smak utraty. Cierpiąca na epilepsję straciła kiedyś wszystko. Nauczyła się szukać zatem ratunku w literaturze. W książkach fantasy i słowie pisanym autorstwa pewnego tajemniczego Kaja. Drogi bohaterki Leny krzyżują się z losami chłopaka o imieniu Alek. Bad boy nie dbający o reputację, kobieciarz, utalentowany tatuażysta, a zarazem skrywający swoje emocje człowiek, który pod płaszczem beztroski nosi dręczące go demony. Wszak tak niewiele potrzeba, by mógł upaść. Troska o najbliższych i bardzo trudna przeszłość sprawiają, że niełatwo mówić mu o sobie otwarcie. Dlatego Alek znajduje ukojenie gdzie indziej i skrywa tajemnice. Choć pewnego dnia sam wpada w osłupienie, kiedy poznaje i odkrywa, kim jest Lena.

MIŁOŚĆ, EPI I UKRYTY BÓL
Czytelnik ma do czynienia z historią miłości namiętnej, skropionej pikanterią, jednak przede wszystkim bazującej na czymś głębszym. Na poznaniu siebie nawzajem, na odkrywaniu swoich mocnych stron, ale także swoich słabości. Na zrozumieniu, akceptacji i szczerości. Bez tego bohaterowie nie byliby w stanie zbudować niczego trwalszego, a oboje wnoszą w swoją historię trudne doświadczenia. ?Epi? to zatem jedna z tych historii, w których wątek pierwszoplanowy, jakim jest uczucie, miesza się z przeplatającymi treść kwestiami pobocznymi, niemniej jednak istotnymi. Autorka wprowadza człowieka w świat epilepsji, która towarzyszy głównej bohaterce. I tutaj gwarantuję, że temat został przedstawiony bardzo wiarygodnie i rzetelnie. Ale nie jest to jedyny wątek poboczny. Jest i miłość ślepa, przemoc, naiwna wiara w człowieka, jest nękanie psychiczne i fizyczne, jednak może na tym zakończę, żeby nie odbierać Wam przyjemności z samodzielnego odkrywania lektury.

PODSUMOWANIE
?Epi. Nie pozwól mi upaść? to zatem historia miłosna jakże odbiegająca od schematów banalnych romansów. Owszem, jest namiętność, są sceny zbliżeń, jest jednak głębia i już od samego początku nie miałam wątpliwości co do tego, czy odnajdę ją na kartach tej książki. Autorka poświęca uwagę wątkom pobocznym, w wyniku czego powieść staje się także historią o ludziach niosących na swoich barkach ciężkie doświadczenia. Epilepsja, trudne dzieciństwo, samotność, utrata, ale także przyjaźnie, sztuka i tatuaż. To na pewno jest historia usłana emocjami, taka o której będzie się pamiętać jeszcze przez długi czas po przeczytaniu. Nie pozostało mi nic innego, aniżeli szczerze Wam ją polecić.
...

Poznajcie Lenę. Jest to dziewczyna bardzo utalentowana. Rozsądna, dobra. I poznajcie Epi - jej towrzaszkę. Są nierozłączne... bowiem Epi to choroba. Lena od wielu lat cierpi na epilepsję. Nauczyła się z nią żyć, jednak w głowie wciąż tkwią wspomnienia z początków choroby oraz to, jak wiele przykrości z jej powodu doświadczała ze strony rówieśników. Taką bezpieczną przystanią, promieniem słońca w trudnych chwilach, stał się dla niej przyjaciel poznany przez internet. Kaj, bo tak się przedstawia, dzieli z Leną dobre i złe dni.

I poznajcie Alka. Wiele przeszedł, można rzec, że nawet zbyt wiele. Nosi w sobie ogromne pokłady gniewu, smutku. Jednak sprawia wrażenie gościa, którego problemy nie dosięgają. Ma studio tatuażu, wspaniałych przyjaciół. Swoją przeszłość skrzętnie ukrywa pod płaszczem rozrywkowego chłopaka.

Poznajcie młodych ludzi, którzy choć tego nie pokazują, zmagają się z poważnymi problemami. Takimi, ktore doswierają, kłują, bolą... Które uderzają ze zdwojoną siłą, w najmniej odpowiednim momencie.

I co się wydarzy, gdy dojdzie do spotkania tej dwójki? Czy tak łatwo można zapomnieć o demonach, tkwiących gdzieś głęboko w środku?

"Epi. Nie pozwól mi upaść" to historia, która poruszy, odbierze oddech, wprawi w chwilę zadumy. To historia, która rozbiła mnie na milion małych kawałeczków. Nie wiem, czy jestem w stanie dokładnie opisać to, co czuję po lekturze. A muszę Wam powiedzieć, że przeczytałam ją dwa razy. Pierwszy raz, aby się z nią zapoznać. Drugi - aby przeżyć ponownie. Powieść Katarzyny Wycisk chwyci za serce, bardzo mocno.

Nie ma tu przekombinowanych relacji, zbędnych wątków, bezbarwnych bohaterów. O nie!

Pierwsze, na co zwróciłam uwagę to same postacie i właśnie ich relacje. W tej książce nic nie dzieje się zbyt szybko. Często napotykam na książkowych bohaterów, których relacja wręcz niemożliwie pędzi. Katarzyna Wycisk nam ją dawkuje. Zarówno Lena, jak i Alek otwierają się kawałek po kawałku, słowo po słowie. To jest piękne!

Kolejna kwestia, którą pragnę poruszyć to choroba głównej bohaterki. Epilepsja została przedstawiona bardzo dokładnie i zrozumiale, szczególnie dla czytelnika, który tak jak ja, zbyt wiele o niej nie wie. Muszę przyznać, że czytając tę książkę wciąż zadawałam sobie pytania: Czemu ja tak mało wiem? Dlaczego nikt mi tego nie powiedział? Jak zareagować, gdy osoba chora na epilepsję będzie miała atak? Co zrobię? I myślę, że nie jestem z tą niewiedzą sama. Że zbyt mało, albo w ogóle nie mówi się o epilepsji i postępowaniu podczas ataku na chociażby zajęciach pierwszej pomocy w szkołach. Powiem Wam, że dowiedziałam się tego wszystkiego właśnie z tej książki. Autorka, która sama choruje na epilepsję, przekazuje czytelnikowi tę wiedzę w sposób jasny i klarowny. I pierwsze co zrobiłam po przeczytaniu? Zaczęłam zgłębiać temat czytając o epilepsji w internecie. Aby wiedzieć więcej.

Lena to postać, którą pokochalam całym sercem! Po prostu chciałam ją przytulić. Tak, jak najlepszą przyjaciółkę. Alek również zrobił na mnie ogromne wrażenie. A jego wspomnienia z przeszłości? No cóż, te szokowały, wywoływały wstrząs. Chciałoby się tym bohaterom gratulować odwagi, wewnętrznej siły. Życzyć jak najlepiej.

Tej książki się nie czyta, ją się chłonie całą sobą. Z niej się czerpie i pragnie więcej. Katarzyna Wycisk otwiera przed nami historię, do której zapragniemy wejść i już na zawsze tam zostać. Bo ja wciąż ją przeżywam, równie mocno jak podczas czytania za pierwszym razem. I to jest tytuł, do którego z pewnością wrócę i będę wracać regularnie. Wiem to, bo tak czuję. Że potrzebuję tej książki.

Uwierzcie, Wy też jej potrzebujecie.

Nie pozostaje mi nic innego, jak z całego serca polecić Wam książkę Katarzyny Wycisk. Przeczytajcie. Zróbcie to, koniecznie!