Esy Floresy

ech, żeby nie urazić kolegi, i po dolaniu mleka do kawy cierpliwie wyjaśniam: - Kwiaty cięte układane są na gąbce florystycznej nasączonej odpowiednimi mieszankami. Świeże kwiaty utrzymują się w pudełku znacznie dłużej niż moje ostatnie - uśmiecham się pod nosem (oczywiście współlokatorom nie powiedziałam prawdy) i biorę kilka łyków kawy. Widząc, jak Leszek próbuje to sobie wyobrazić, przerywam jego katusze i wyszukuję zdjęcia w internecie. - Ładne, prawda? - pokazuję kilka flowerboxów. - I w dodatku nie więdną, tylko usychają. Kobieta nie musi płakać nad umierającymi różami - mrugam. - Wow! - otwiera szeroko oczy ze zdziwienia, bo czegoś takiego jeszcze nie widział. *** Po, jak zawsze, interesujących zajęciach z języka angielskiego z panią Lilianą, w damskiej toalecie tworzy się kolejka. Pięć minut przerwy to za mało na tłum kobiet o potrzebach większych niż tylko opróżnienie pęcherza moczowego. Przy lustrze robi się zamieszanie. Zaczyna się... - Ma ktoś pożyczyć tabletkę przeciwbólową? - z tłumu dobiega prośba o ulgę w cierpieniu. Udaję, że nie słyszę. Pożyczka bez pokrycia. Za każdym razem odcinam z blistra pigułkę o podwójnej dawce i wkładam razem z tamponem do kosmetyczki na czerwony alarm. Rozdałam już kilka tabletek, które ani razu nie wróciły do mnie, aż w końcu, gdy sama znalazłam się w potrzebie, moja kosmetyczka pozbawiona była kapsułki ratunkowej, a wysyłane sygnały SOS najwyraźniej nie docierały do koleżanek z roku. Bliskiej osobie oddałabym wiele, ale nieprzygotowane na comiesięczne powtórki obce dziewczyny nie robią na mnie wrażenia. Zmuszona do kłamstwa, na ponowne pytanie kierowane bezpośrednio do mnie odpowiadam ,,nie mam". Po chwili włączają się wyrzuty sumienia, ale jestem nieugięta. Ostatnie spojrzenie w lustro oko w oko z kłamczuchą i mogę ruszać na konwersatorium monograficzne. Jeszcze przez chwilę utożsamiam się z obolałą dziewczyną, ale poziom trudności ćwiczeń zmusza mnie do koncentracji. Najwyraźniej nie tylko dla mnie temat jest niepojęty, na warsztatach już dawno nie było tak cicho. Burczenie w brzuchu u jednej z koleżanek brzmiące jak echo w górach rozśmiesza całą grupę, rozluźniając nieco gęstą atmosferę. Dostajemy dodatkową przerwę. Cytrynowa herbata granulowana i snickers zakupione w automacie łagodzą poczucie winy. Zwolnienie z egzaminu u doktora Hermana na podstawie frekwencji z całego półrocza zawęża listę przedmiotów do nauki w tym semestrze. Zawistni koleżanki i koledzy, którzy zamiast systematycznie chodzić na wykłady, systematycznie pili piwo, nagle chcą od nas pożyczyć notatki i niektórym z nich nie przeszkadza, że nie zamienili ze mną dotąd ani jednego zdania. Tym razem posłusznie dzielę się z innymi wszystkim, co mam. *** Wychodzę z budynku i zmierzam w stronę przystanku. W oddali widzę skupisko ludzi oraz słyszę ambulans jadący na sygnale. Zboczenie zawodowe każe mi podejść bliżej. Po taśmie policyjnej rozwijanej wzdłuż ulicy wnioskuję, że nie jest dobrze. Reakcje tłumu są różne: od przerażenia i nagrywania okoliczności telefonami komórkowymi, poprzez głośne komentarze, a nawet osądy niezostawiające suchej nitki na ,,winnym", po wstręt i ucieczkę jak najdalej od miejsca zdarzenia. Staję na palcach, ale jedyne, co widzę, to odbijający się w promieniach słonecznych koc termiczny. - Odsunąć się! Proszę się odsunąć! - krzyczy ktoś z zespołu ratowników. - Proszę się rozejść i nie utrudniać akcji! - mówi stanowczo jeden z policjantów do ciekawskich napierających na taśmę. Wchodzę do pobliskiej knajpy i wraz z innymi oglądamy relację na żywo. Na miejscu zdarzenia jest patrol policji oraz załoga karetki pogotowia, która udziela pomocy poszkodowanej. Należy podkreślić godną pochwały postawę sprawcy wypadku, który, zachowując zimną krew, wezwał służby ratownicze oraz umiejętnie udzielił pierwszej pomocy Muszę ochłonąć. - Poproszę wodę z cytryną - składam zamówienie i szukam wolnego miejsca. Co to właściwie za moda na picie ze słoika?! To mogłam być ja - wzdrygam się. Ja to mam problemy. *** - Wioluś! - Leszek podbiega i ściska mnie. - Ada była zachwycona. Dziękuję! Chichoczę. OFICYNKA ZAPRASZA WSZYSTKICH MIŁOŚNIKÓW DOBREJ LITERATURY! Znajdziecie Państwo u nas książki interesujące, wciągające, służące wybornej zabawie intelektualnej, poszerzające wiedzę i zaspokajające ciekawość świata, książki, których lektura stanie się dla Państwa przyjemnością i które sprawią, że zawsze będziecie chcieli do nas wracać, by w dobrej atmosferze z jednej strony delektować się warsztatem znakomitych pisarzy, poznawać siłę ich wyobraźni i pasję twórczą, a z drugiej korzystać z wiedzy autorów literatury humanistycznej. POLECAMY Księgarnia Oficynki e-mail: tel. 510 043 387