Felek Papugoryba

W ostatnim czasie pojawia się sporo literatury dziecięcej, bardzo mnie cieszy ten fakt, bo rośnie świadomość, nas rodziców jak ważna jest książka w życiu małego dziecka i jak wiele wartości ona w sobie niesie. Nie tylko rozwija wyobraźnię, zbliża wspólnie czytających rodziców i dzieci, to edukuje i pokazuje, że świat można zmieniać na lepsze, w łatwych słowach pokazuje, co jest dobre a co złe, czym są uczucia i emocje i jak sobie z nimi radzić, jak nawiązywać przyjaźnie i radzić sobie z reakcjami innych... Dziś chciałabym opowiedzieć o książce niezwykle ważnej, która porusza dwa naprawdę ważne tematy i dzieci powinny być ich świadome, pierwszy z nich to hejt...
W dzisiejszych czasach hejt towarzyszy nam już niemal na każdym kroku, jesteśmy oceniani przez pryzmat tego jak wyglądamy co robimy czym się pasjonujemy. Niestety z hejtem w olbrzymiej mierze muszą zmagać się dorastające nastolatki i niestety, ale też coraz młodsze dzieci. Statystyki z każdym miesiącem są coraz bardziej alarmujące. Pamiętajmy i uczmy nasze dzieci, że hejt to mowa nienawiści. To krzywdzące oceny, negatywne opinie, które pojawiają się masowo, nie tylko w internecie. Z hejtem mamy do czynienia również w życiu codziennym, w życiu publicznym, ale najwięcej jest go w internecie. Siedliskiem hejtu są na przykład szkoły i właśnie tym tropem poszła Autorka. Przy pomocy małej rybki, która jest oceniana przez to jak wygląda, pokazuje, jak trudne są to doświadczenia i jak za każdym razem odbierają chęć do normalnego funkcjonowania.
Drugim równie ważnym tematem poruszonym w tej bajce jest zaśmiecanie (nie tylko!) przez człowieka wód mórz i oceanów. Autorka ładnie pokazuje, jak wodne zwierzęta cierpią i jak wielkie jest to dla nich zagrożenie...
Kończąc już swój wywód na temat dwóch głównych tematów poruszonych w tej książeczce, apeluję do dorosłych, rozmawiajmy z nami dziećmi, pokazujmy, że hejt jest zły, rozmawiajmy i dajmy wsparcie i specjalistyczną pomoc gdy to nasze dziecko pada ofiara przemocy rówieśniczej.
Autorka postarała się by, dzieci z jej książeczki mogły dowiedzieć się nieco więcej o przyjaźni, akceptacji, zrozumieniu dla innych, wierze w siebie, to świetna okazja do konfrontacji z niełatwymi sprawami, takimi jak niesprawiedliwość i krzywda innych.

Historia została napisana prostym i przystępnym językiem, jednocześnie doskonale przekazuje wartość, która za nią stoi. Myślę, że każdy rodzic tę wartość zauważy i doceni. Jest to doskonały wstęp do wielu ciekawych i rozwijających rozmów.
Fabuła jest doskonale skonstruowana, zawierająca w sobie mnóstwo emocji.

"Felek Papugoryba" to pozycja, która z pewnością zauroczy każdego malucha również swoimi przepięknymi i niezwykle barwnymi ilustracjami, które stworzyła Anna Andrzejewska. Działają one na wyobraźnię, pobudzają i sprawiają, że cała historia nabiera jeszcze ciekawszej formy. Można się pokusić o wiele edukacyjnych zabaw, może dzieci same narysują, jak wyobrażają sobie Papugorybę (wiecie, że taka ryba naprawdę istnieje?)?
Jestem przekonana, że nie tylko maluchy będą nią zachwycone. Po tę książkę powinni również sięgnąć dorośli nie tylko nauczyciele i wychowawcy, w szkołach i przedszkolach, ale równie ci, którzy w hejtowaniu nie widzą nic złego.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. To bardzo mądra i pouczająca i przemawiająca do wyobraźni, historia opowiedziana przyjaznym i zrozumiałym dla każdego malucha językiem.
W moim odczuciu jest to ważny głos w bardzo ważnej społecznie sprawie.

Czy doświadczyliście w swoich czasach hejtu? Naśmiewano się z was? Wytykano palcami z różnych powodów typu, jesteś gruby/gruba itp., albo inny/inna, albo inaczej ubrany/ubrana? Jak wtedy się czuliście? Było wam miło być tak traktowanym przez rówieśników? Zapewne ci, którzy tego doświadczyli, albo mieli silną psychikę, albo czasami kończyło się tragediami?

Dlaczego nawiązuję to tak poważnych spraw, recenzując książeczkę skierowaną dla najmłodszych? O tym napiszę wkrótce.

Niniejsze opowiadanie dla dzieci wymyśliła i przelała na papier pani Aleksandra Skarbek-Waldon, która pracuje w kieleckim przedszkolu. Jest tam zastępcą dyrektora, wychowawcą, a także logopedą i pedagogiem specjalnym. Jestem pewien, że niedługie opowiadanie powstało na bazie jej obserwacji życia codziennego.

Gdyby ktoś mnie spytał, jak wygląda papugoryba, byłbym całkowicie zaskoczony. Albo papuga, albo ryba, nie ma takiego połączenia w przyrodzie. Okazuje się jednak, że takie stworzonko istnieje naprawdę! Papugoryby należą do skarusowatych. Jest to rodzina morskich ryb okoniokształtnych, żyjąca w ciepłych wodach oceanicznych w pobliżu raf koralowych. Niestety nie da się hodować tych rybek w akwarium. I właśnie taką rybkę mamy na okładce książki pływającą w po dnie oceanu. Ilustracje i okładkę stworzyła pani Anna Andrzejewska.

Felek Papugoryba ma iść pierwszy dzień do szkoły po wakacjach. Jednak ociąga się, próbuje wyperswadować swojej mamusi, że może zostałby w domu i nie szedł (to znaczy nie płynął) w szkolne mury wielkiego oceanu. Mama Felka niestety nie zdaje sobie sprawy, że jej synek nie jest zbytnio lubiany w szkole ze względu na swoją odmienność. Felek wygląda bowiem jak kolorowa tęcza i większość rówieśników w klasie ciągle mu dokucza, zadając pytanie: Czy ty jesteś rybą, czy ty jesteś ptakiem? Felek nie czuje się z tym dobrze, dlatego z chęcią zapadłby się po ziemię (to znaczy pod ocean) i nie pokazywał nikomu na oczy. Mama Papugoryba jest nieubłaganą i Felek musi ruszać do szkoły, nastawiając się od razu negatywnie na spotkanie z klasą. Otuchy dodaje mu fakt, że jest jedna osoba, która jest dla niego przyjacielem. To trzyma go jeszcze przy nadziei, że może reszta sobie odpuści i weźmie przykład z jego przyjaciela.

Co wydarzy się pierwszego dnia w drodze do szkoły? Jaką dramatyczną przygodę przeżyją młodzi pasażerowie oceanobusa? Jaką rolę w ratowaniu uwięzionych odegra Felek i inne morskie stworzonka, które znalazły się w pojeździe?

Opowiadanie jest bardzo sugestywne, pokazuje nietolerancję wśród dzieci i młodzieży (i nie tylko, u dorosłych to mobbing), ale także drugi aspekt ważny dla życia całej planety, jakim jest ochrona środowiska. Autorka pokazuje, jak człowiek dokonuje zniszczenia planety, jak destabilizuje swoje miejsce do życia, zanieczyszczając oceany tonami plastiku. Jednak zdecydowanie uważam, że problem hejtu i nieszanowania innych jest tutaj najważniejszy. Ta niewielka objętościowo książeczka powinna znaleźć miejsce w każdej szkolnej bibliotece i być lekturą? w każdej klasie, żeby wszyscy zrozumieli, jak ważne w życiu jest poszanowanie innego człowieka (kolegi czy rówieśnika). Śmiało mogę stwierdzić, że każdy pokój nauczycielski powinien taką książkę mieć pod ręką. No i spore grono pedagogów w szkolnych molochach?

Bardzo emocjonalna lektura. Na pewno warto poświęcić kilka minut na jej przeczytanie i zastanowienie się na tym, co może dziać się z waszym dzieckiem w szkolnych murach.