Fircyk w zalotach (Wydanie z opracowaniem)

Owa księga to zmyślny słownik, tłumaczący nam naturę tytułowego fircyka. Gwoli wstępu, winnam dodać, że fircyk był najpopularniejszą bodaj postacią literacką europejskiego Oświecenia. Uwielbiali go i pisarze epoki stanisławowskiej, chętnie przyzdabiając nim swe utwory. Takim sposobem młody, obyty bawidamek, przystrojony według najnowszej, stołecznej mody, z której podśmiewa się , będąc w towarzystwie, niezrównany plotkarz i bajarz, lubujący się w nieprawdopodobnych historiach na kilkadziesiąt lat zagościł na kartach literatury. Skąd się wziął? Ano reformatorzy, chcąc wychować młodego człowieka, nowego obywatela nie pomyśleli, że junak – gdyż takim mianem określę dojrzewającego fircyka, ów junak wychowany surowo w oparach dewocji i wszędobylskiego sarmatyzmu, znalazłszy się w odmiennym środowisku, początkowo będzie bezradny, jednak szybko zachłyśnie się wolnością. I stanie się fircykiem.
Zabłocki, w przeciwieństwie do innych autorów oświeceniowych, jak choćby Bohomolca, Krasickiego czy Naruszewicza, ową postać zabawnego kosmopolity przedstawia nieco łagodniej. Jego bohater również przystrojony jest jak papuga zdarza się, że najzwyczajniej w świecie plecie, co mu ślina na język przychodzi, ma do perfekcji opanowaną szkutę pozyskiwania kobiecych serc, uwielbia hazard i alkohol … jednak, opanowuje go prawdziwe, czyste uczucie miłości. I to ono po części dyktuje mu nienaturalne, fircykowate zachowanie.
„Fircyk w zalotach” jest sztuką bardzo ciekawą, niecodzienną, szalenie optymistyczną. Odpoczywa się przy niej z przyjemnością. Rechocze do łez, podziwiając subtelne lub nieco mniej subtelne żarty Zabłockiego. Sam tytuł przeszedł już do poziomu frazeologii – jakże więc używać, nie znając źródła? Polecam wszystkim – nieco rubaszności w życiu nie zaszkodzi, a doda smaczku. Zaprawdę.