Florentyna i Konstanty Zakładnicy wolności

Opowieści z czasów minionych są doprawdy fascynujące. Mogłabym godzinami słuchać o czyimś dziadku, który szedł do wojska bić się za Ojczyznę lub babci, która w czasach młodości wplatała kolorowe wstążki we włosy. O zapracowanych wsiach, których rytm życia wyznaczały prace polowe i eleganckich miastach, w których spędzanie czasu było marzeniem niejednej gospodyni na zagrodzie.

Pani Nina Majewska ? Brown w swojej książce ?Florentyna i Konstanty?, stanowiącej pierwszy tom trylogii ?Zakładnicy wolności? zabiera nas w pomyśleć by można, że nie tak odległe czasy, bo równe sto lat wcześniej. Autorkę poznałam już, dzięki jej książkom opowiadającym o Auschwitz, dlatego wiedziałam, że sięgając po te pozycję raczej się nie zawiodę. I choć miałam wyjątkowe trudności w tym tygodniu w skupieniu się na czymkolwiek (może to upał a może dopada mnie jakiś czytelniczy zastój? (Oby nie!), poradziłam sobie z nią dość sprawnie.

Pierwsze co rzuca się w oczy, kiedy bierze się książkę do ręki to to jak została wydana. Nie mogłabym użyć tu innego słowa: jest po prostu śliczna i robi wrażenie. Ślę tu zatem specjalnie ukłony w stronę Wydawnictwa Bellona.
Okładka przykuła zresztą mój wzrok jeszcze zanim w ogóle przypuszczałam, że tak szybko trafi w moje ręce. Papier jest gruby, przez co książka sprawia wrażenie cegiełki, ale w środku oprócz treści znajdujemy też mnóstwo fotografii, porad sprzed wieku, wyjaśnień odnośnie opisywanych wydarzeń historycznych a nawet fragmenty gazet i czasopism. Powieść wieńczy dziennik powstańca wielkopolskiego.

Pani Majewska ? Brown osadziła akcję w Wielkopolsce, w majątku niedaleko Poznania i ten pomysł uważam za niezwykle trafny, ponieważ pozwala na refleksję, że wielkie wydarzenia w Polsce nie działy się tylko w Warszawie, (czasem odnoszę takie wrażenie, zwłaszcza kiedy przychodzi do rozważań nad II wojną światową). Czytając, momentami mimowolnie oddalałam się myślami w stronę ukochanych ?Nocy i dni? Marii Dąbrowskiej, które choć rozgrywały się nieco wcześniej to również w Wielkopolsce.

W owym majątku mamy do czynienia z tytułowym małżeństwem, Florentyną i Konstantym Zabierzyńskimi, ich dziećmi, kilkorgiem z ich służby oraz rodziną, która co i rusz wpada na ?wiejskie wakacje?, (każdy, kto jest już po lekturze książki pomyśli teraz, całkiem trafnie, o postaci dosłownie upiornej teściowej, z którą Flora musi się zmagać).

Wydarzenia rozgrywają się tuż przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości i prowadzą nas przez wojnę z bolszewikami aż do 1924 roku. Wielkim plusem jest, że w zasadzie przez całą historię nie ruszamy się z dworku. Autorka uczyniła Florentynę narratorką powieści i dzięki temu dowiadujemy się o wszystkim, co się dzieje z gazet lub rozmów, śledząc także prozaiczne wydarzenia w domu. Poznajemy myśli i rozważania głównej bohaterki, uczestniczymy w jej zmaganiach (nie tylko z teściową, ale także z każdym niebezpieczeństwem jak wyjazd męża do Poznania w czasie powstania czy choroba dzieci), śledzimy ciekawostki związane ze zmieniającą się modą i sposobem myślenia o kobietach i samych kobiet.

Wszystko to jest niesamowicie fascynujące, bo choć dzieli nas zaledwie sto lat, a rok 1920 wcale nie wydaje się tak naprawdę jakiś bardzo odległy, trudno sobie wyobrazić, że to właśnie wtedy prąd dopiero zaczynał być w powszechnym użyciu i wzbudzał niemałe emocje. Że rower był obiektem pożądania, samochody dopiero stawały popularne a ludzie musieli radzić sobie chociażby bez pralki. Wydaje mi się, że rozgrywanie się akcji niejako obok najważniejszych wydarzeń historycznych tamtych czasów jest tylko plusem tej powieści. Umacnia to w przekonaniu, że to co rozgrywa się pod każdym dachem, prozaiczne proste czynności, zwykłe radości i małe dramaty to także historia warta opowiedzenia.

Cieszy także bliskość między głównymi bohaterami, bo ileż to razy dostawałam oklepane literackie motywy, w których w małżeństwie się nie układało, ktoś wzdychał do kogoś innego i usychał z tęsknoty. Czułość Florentyny i Konstantego nie jest nachalna, nie powoduje niesmaku, a wszelkie nowinki dotyczące kontroli urodzin w początkach XX wieku tylko wzmagają zainteresowanie ;).

Książka ma jednak minus. To wrażenie, że czas gna tam jakoś za szybko. W pewnym momencie już nie mogłam się połapać ileż to czasu mogło minąć, bo w jednym momencie najmłodsze dzieci są zaledwie niemowlętami, w drugim już dostaję wzmiankę, że są całkowicie samodzielne. Nie było to bardzo przeszkadzające, ale parę razy wybiło mnie z rytmu.
Cieszę się, że mogłam przeczytać tę książkę i że zasila moją prywatną biblioteczkę. Z przyjemnością sięgnę po kolejne dwa tomy.

Książka z ...

Florentyna i Konstanty" jest pierwszą częścią trzytomowej sagi pt."Zakładnicy wolności". Fabuła została osadzona w latach 1916-1924.
Bohaterowie to rodzina Zabierzyńskich. Flora i Konstanty urodzili się w zaborze pruskim. Żyli w trudnych i bolesnych czasach. Dokuczała epidemia gruźlicy i hiszpanki.

To co wyróżnia tą sagę, to liczne fakty udokumentowane na łamach książki. Znajdujemy w niej zdjęcia bohaterów, dokumenty i wycinki z gazet. Wszystko to dowodzi, że opisana przez autorkę historia jest prawdziwa.

"Florentyna i Konstanty" to książka o kobietach. Pokazane jest ile obowiązków spoczywało na barkach pani domu. W czasie, gdy mężczyźni angażowali się w politykę, to one musiały zadbać o gospodarkę i często samotnie wychowywały dzieci. Zachowywały przy tym tradycje wyniesione z rodzinnego domu. Ciekawe są przytoczone przesądy i zabobony (np. siekiera umieszczona pod łóżkiem rodzącej). Podobały mi się też przepisy z dawnych książek kucharskich (min. babciny przepis na powidła, tradycyjny rosół lub rogi jelenie).

Duże wrażenie zrobiła na mnie postać głównej bohaterki. Flora to młoda kobieta, która wyszła za mąż z miłości. Para szybko doczekała się córeczki. Niestety czasy, w których przyszło im żyć nie należały do łatwych. Mąż, patriota angażuje się w "odnowę Polski". Zrozpaczoną żonę zostawia pod opieką swojej matki. Autorka świetnie ukazała relacje synowa-teściowa. Podobały mi się pełne riposty dialogi oraz rozważania Flory. Obie panie lubią postawić na swoim, co często wywołuje konflikty.

Książka jest bogata w historyczne wątki. Język, jakim posłużyła się N.Majewska-Brown jest lekki i przystępny, dzięki czemu czyta się szybko i przyjemnie, a opisana fabuła nie przytłacza.

Prócz historii rodzinnej, możemy przeczytać jak wyglądał rozwój końca XIX wieku. Były to czasy gdy ludzi zaskoczyły takie wynalazki jak prąd, nowoczesna toaleta czy prezerwatywa. Kobiety zrzucały gorsety, obcinały włosy i pragnęły udziału w wyborach.

Na kartach tej części znalazło się miejsce na wspomnienia powstańca wielkopolskiego. Autentyczny dziennik został opublikowany po raz pierwszy.

"Florentyna i Konstanty" to wyjątkowa książka. Wzrusza oraz bawi. Nie można się od niej oderwać. Z pewnością będę do niej wracała. Pisarka przekazała nam poruszającą historię, która będzie miała swoją kontynuację w dwóch kolejnych tomach. Nie mogę się już doczekać. Polecam sagę "Zakładnicy wolności" pasjonatom historii oraz wielbicielom zawiłych losów rodzinnych. Jestem zachwycona tą książką i mam pewność, że was nie zawiedzie.

Książkę otrzymałam ...

"Florentyna i Konstanty" to książka oparta na prawdziwej historii. Jest bardzo ładnie wydana. W środku znajdują się czarno-białe fotografie. Idealna lektura dla miłośników historii. W planach są kolejne tomy sagi.