Forrest Gump (twarda)

Życie jest jak pudełko czekoladek... któż nie zna tego powiedzenia? Na pewne rzeczy w swoim życiu nie mamy wpływu, jednak mamy wpływ na to, jak sobie z nimi poradzimy. I choć wzięcie na swoje barki wyzwań od losu nie należy do łatwych, jednak zazwyczaj procentuje i sprawia, że możemy osiągnąć naprawdę wiele.

Forrest Gump to postać wręcz ikoniczna, w głównej mierze dzięki ekranizacji. W pogoni za miłością i dzięki serii zupełnie niepowiązanych, przypadkowych wydarzeń, brnie przez kolejne dekady swojego życia z przyczepioną od małego łatką osoby niedorozwiniętej. Jako że książka powstała w latach osiemdziesiątych, naturalnym wręcz było, określenie Forresta jako ?idiot?, bowiem jego zachowanie wychodziło poza przyjęte normy. Nie mówił zbyt wiele, a jeśli już to zawsze szczerze. Miał niebanalne umiejętności matematyczne, dobrze odnajdywał się w sporcie i z całą pewnością był jedyny w swoim rodzaju. I właśnie dzięki jego losom, mamy okazję przeżyć wyjątkową podróż.

?Forrest Gump? to wznowienie opowieści o jakże znanym bohaterze, w którym pierwszym, co przyciąga uwagę, jest okładka. Jednak tym, co najważniejsze, jest niezwykła i nieszablonowa powieść, którą odnajdziemy w środku. Tym co zwraca uwagę jest sposób narracji, w całości oddany głównemu bohaterowi i idealnie do niego dopasowany, co znaczy, ni mniej, ni więcej, że ta historia opowiedziana jest w sposób nieidealny, daleki od poprawności językowej i dzięki temu wysoce rzeczywisty. Bo właśnie dzięki językowi książki mamy okazję wejść w przysłowiowe buty bohatera, poznać go chyba jeszcze lepiej, aniżeli osoby postronne i spróbować go zrozumieć. I choć z pozoru jego osoba może wydawać się opóźniona i niedostosowana do życia, to wraz z upływem czasu dostrzegamy jego inteligencję, ogromne serce oraz smykałkę do muzyki, biznesu czy futbolu. Forrest jest postacią skomplikowaną, jednocześnie bawi, jak i sprawia, że ubolewamy nad jego losem, nieustannie nas czegoś uczy i udowadnia jak wiele życie ma nam do zaoferowania, ale i jak potrafi być niesprawiedliwe czy bolesne. To wyjątkowa pozycja, którą naprawdę warto przeczytać, pozwolić jej wniknąć w głębię naszego serca i natchnąć do refleksji. Polecam!

BYCIE IDIOTĄ TO NIE PUDEŁKO CZEKOLADEK

Forrest Gump obchodzi swoje trzydziestolecie. Co prawda ten filmowy, książka pojawiła się niemal dekadę wcześniej, ale chyba każdy się zgodzi, że kinowa adaptacja, bezbłędnie zrobiona przez Roberta Zemeckisa, o niebo lepsza od powieści, prześcignęła pierwowzór także pod względem popularności. Więc tak, ?Forrest? ma swój jubileusz, jakikolwiek by on nie był, a z tej okazji dostajemy wznowienie po polsku pierwszego tomu jego przygód ? tak, pierwszego, bo o ile film był jeden, powieści powstały dwie (druga w odpowiedzi na kinową produkcję, ale o tym może będzie jeszcze okazja szerzej opowiedzieć, kiedy indziej). I fajnie, bo dawno tej książki u nas nie było, a poznać warto, choćby z ciekawości, bo może i rzecz to specyficznie i nie dla każdego pisana i czasem pod tym względem męcząca, ale mająca w sobie coś.

Forrest Gump, co tu dużo mówić, jest niedorozwinięty. Ale radzi sobie w życiu i potrafi zaskoczyć. Więc teraz to życie wspomina, od zostanie gwiazdą futbolu, przez wojnę w Wietnamie, po spełnienie się w handlu. Ale przede wszystkim wspomina o swojej wielkiej miłości, a przez jego opowieść patrzymy jak przez dekady zmieniała się Ameryka?

Forrest Gump książka i Forret Gump film, to niby to samo, a jednak dwa zupełnie inne światy. Ja wiem, niby oczywistość, bo jednak dwa zupełnie inne media, ale jednak są takie przypadki, które się wyróżniają. Weźmy chociażby ?Szklaną pułapkę?, która na szkielecie wziętym z powieści (swoją drogą inspirowanej filmami typu ?Płonący wieżowiec?), zbudowała coś zupełnie innego, choć wiernego. I weźmy takiego Forretsa Gumpa, który niby trzymał się pierwowzoru, a zarazem zmienił ile tylko się dało ? na lepsze zresztą. Bo gdyby to autor książki zrobił film, Forrest miałby twarz Johna Goodmana próbującego udawać, że ma zespół sawanta (próbującego, bo to nie ta klasa aktorstwa, by uciągnął temat tak, jak Hanks). No ale ja nie o filmie, a o książce miałem, więc?

Więc i tak widać już sporo i co z tego wynika. Książka jest od filmu ostrzejsza, mniej ułagodzona, z bohaterem, niby tym samym, ale inny, jakimś mniej przyjemnym z charakteru ? co w sumie pasuje ? i sporą ilością wątków, które znajdziecie tylko w tej wersji i? No właśnie, Winston Groom w swojej powieści szaleje i to konkretnie. Wciska Forresta, gdzie tylko się da, czasem świetnie to wychodzi, czasem mamy przesadę, w której zawiesić niewiarę jest ciężko ? mowa o wątkach z NASA czy kanibalami, sami zresztą zobaczycie. Nie znaczy to, że te wątki nie mają swojego uroku, bo mają (ta książka jest dla autora jak piaskownica, do której wrzucił wszystko, co lubił i bawi się tym, jak mu się żywnie podoba), ale czasem mamy nadmiar tego wszystkiego. Tym bardziej, że powieść dzieje się szybko i na niewielkiej ilości stron w zasadzie.

Ale i tak jest ciekawie i intrygująco. Stylistycznie specyficznie, bo ta pokręcona, łamana mowa Forresta, niepoprawna i czasem dziwna potrafi zmęczyć. Ale warto wniknąć w to wszystko i poznać losy Gumpa. Wiadomo, film poznać warto o wiele bardziej, ale przecież bez tego by nie było. A książka tez potrafi i rozbawić, i wzruszyć, więc jest się w co wgryźć.