Frida Kahlo i kolory życia

Frida Kahlo. Jedni jej nazwiska nie znają w ogóle, inni kojarzą ją z nietypowymi obrazami, jeszcze inni ubóstwiają Fridę za jej odwagę, upór, chęć do życia, siłę i ogromną miłość. Ja, po przeczytaniu książki ?Frida Kahlo i kolory życia? należę niezaprzeczalnie do tej ostatniej grupy ludzi. ?Frida Kahlo i kolory życia? Caroline Bernard to wspaniała, wyjątkowa powieść o fantastycznej kobiecie, która mimo przeciwności losu, potrafiła pozbierać się z gruzów ciała i marzeń i podnieść na nowo do życia. Ta niezwykła Meksykanka przeszła w swoim życiu bardzo dużo. Przede wszystkim, na samym jego początku, kiedy zaczęły otwierać się przed nią perspektywy, musiała porzucić marzenia, gdyż uległa straszliwemu wypadkowi. Odnalazła się jednak z powrotem dzięki malarstwu. Doceniała swoje piękno, potrafiła korzystać z własnej urody, korzystała ze swojego wyczucia, by wyróżniać się strojem. Straciła miłość swojego życia, by poznać kolejną i oddać się związkowy bezgranicznie. Pozwoliła się zdradzać, ranić, jednocześnie stojąc murem za Diego Riverą. Choć w powieści życie Fridy zostało opisane tylko w malutkim kawałku, możemy zobaczyć, jak wiele musiała przejść jedna kobieta i jak wiele udało jej się przetrwać. Wiecie, dlaczego ?Frida Kahlo i kolory życia? to piękna, wciągająca powieść? Ponieważ życie głównej bohaterki było jak powieść. Choć w posłowiu autorka zaznacza, że niektóre elementy zostały przez nią dopowiedziane, można sądzić, że malarka miała niesamowite życie, niczym rollercoaster. Polecam Wam tę powieść z wielu względów. Przede wszystkim - motywuje, pokazuje, że zniszczone marzenia nie muszą całkowicie przekreślić czyjegoś życia, pokazuje, że kobieta może podnieść się po wielu upadkach różnej natury. ?Frida Kahlo i kolory życia? to manifest, ukazujący, jak piękne może być życie, nawet, kiedy niedomagamy i cierpimy. Czytajcie, motywujcie się, bierzcie przykład i pamiętajcie - życie jest jedno!

Pewnie większość z nas kojarzy nazwisko Fridy Kahlo. I chociaż ja nigdy nie interesowałam się malarstwem, to wiem kim była. Książka o jej życiu, przedstawiona w bardziej przystępny sposób, niż standardowa biografia, wydawała sie idealnym sposobem na poznanie jej osoby bliżej.

Powieść jest fajnie napisana, spójna i dobrze mi się czytała. Autorka barwnie i plastycznie przedstawia losy naszej bohaterki, która zmaga się z przeciwnościami. A tych było wiele. Choroba, wypadek, zdrada. Jej życie pełne jest bólu fizycznego, ale i emocjonalnego.  Ale chyba wszystko to składało się na talent bohaterki. Całe swoje cierpienie przelewała na płótno.

Nie wszystkie decyzje Fridy pochwalałam, więcej mnie denerwowało, a toksyczna relacja z mężem była dla mnie nie do przełknięcia. Doceniam walkę, jej talent, ale nie jest to książka, którą czytałam z przyjemnością, a z dużymi emocjami. I czasem z niezrozumieniem. Mimo tego, jeśli fascynuje was Frida Kahlo to ta powieść jest dla was.

?Frida Kahlo i kolory życia? to pierwsza książka z cyklu wyjątkowekobiety i jest to wybór niezwykle trafiony, bo któż z nas nie kojarzy choćby jej zrośniętych szerokich brwi, czy oryginalnych autoportretów. Dzięki carolinebernard poznajemy ją dużo głębiej. Autorka stworzyła własną interpretację życia artystki, powieść biograficzną o kobiecie kontrowersyjnej, budzącej zachwyt i zainteresowanie, chadzającej własnymi ścieżkami. Kobiecie, której życie wypełnione było feerią barw, zarówno tych ciepłych i radosnych, jak i szarych, mrocznych, przepełnionych cierpieniem.
Bo los Fridy nie oszczędza. Skutki przebytego w dzieciństwie polio bezpowrotnie naznaczają jej ciało. Również poważny wypadek, któremu ulega, odbiera jej młodzieńcze marzenia, naznaczając całe życie bólem i cierpieniem. Jej okaleczone ciało nie zawsze nadąża za rozpierającą ją energią do czerpania z życia garściami, za hartem jej ducha. Początkowo malowanie jest jedynie lekarstwem na smutki w czasie, gdy pozostaje przykuta do łóżka, ale wkrótce staje się sensem jej życia.

"Życie jest zbyt piękne, zbyt kolorowe, by je po prostu znosić"

Miłość do Diego Rivery, dwukrotnie od niej starszego artysty, przynosi jej szczęście, ale i mnóstwo bólu. Mężczyzna dominuje nad nią nie tylko potężną posturą, ale i charakterem, stawiając ją w swoim cieniu. To toksyczne uczucie nie pozwala jej odejść, ale zmusza do największych wyrzeczeń i akceptacji cierpienia powodowanego przez jego zdrady. Czas i pogodzenie z tym, czego zmienić nie może sprawiają, że i Frida daje sobie pozwolenie na burzliwe romanse, na malowanie i promocję własnej sztuki.

Zachwyciła mnie jej odwaga w kreowaniu własnego wizerunku. Lubiła prowokować nie tylko zachowaniem, ale i strojem. Była niczym barwny ptak, który wabi jaskrawymi kolorami, błyskiem naszyjników i podzwanianiem dzwoneczków przy butach. Spędziłam sporo czasu przeglądając jej zdjęcia.

To piękna opowieść o miłości do sztuki, mężczyzny i życia. Miłości trudnej i pełnej kompromisów, prowadzającej do szaleństwa. Z powieści wyłania się jednak przede wszystkim obraz kobiety niezłomnej, choć czasami upadającej pod bezmiarem bólu fizycznego i psychicznego jaki zgotował jej los.

Frida Kahlo jest ikoną. Od zawsze odważna, temperamentna i pewna siebie. Twarda. W czasach, w jakich przyszło jej żyć taka właśnie musi być. W roku 1925 Frida ma ogromne marzenie - zostać lekarzem. Jednak już wkrótce będzie musiała zweryfikować swoje marzenia. Po ciężkim wypadku, przykuta do łóżka, powoli odkrywa w sobie nową pasję - malarstwo. Tworzy swój pierwszy obraz - autoportret. Na jej drodze staje słynny malarz Diego Riviera. Różnica wieku ani opinia kobieciarza nie odsuwają jej od niego. Para bierze ślub, jednak do idealnego pożycia małżeńskiego im daleko. Jest dla niej lekarstwem i jednocześnie trucizną. Frida rzuca się w wir sztuki i swej pasji. Poznaje sławnych ludzi, żyjąc według swoich zasad nie patrząc na stereotypy. Co zrobi, gdy stanie pod ścianą?

Bardzo wyjątkowo sięgam po biografie. W zasadzie to omijam je szerokim łukiem. Ale tej sama byłam ogromne ciekawa. Tym bardziej, że to nie są suche fakty z życia. To powieść na podstawie biografii. Bardzo dokładnie z resztą oddana. Autorka nie omijała niczego istotnego z życia wyjątkowej kobiety. Kobiety, która zapisała się w pamięci, i o której ciągle jest głośno. Obserwujemy jej życie od roku 1925, aż praktycznie do samej śmierci. Z przyjemnością obserwowałam jej przemianę. Jej walkę o swoje. O stanie się silną i niezależną. Autorka pokazała relacje rodzinne Fridy. Mentalność ludzi tamtych lat oraz przewrotność losu. A najbardziej to, że siłą kobiety tkwi w jej umyśle. Ciało może być słabiutkie niczym piórko ale to siła, odwaga i czyny mówią za nas. Miłość nie zawsze tylko się wznosi ku wyżynom. Nie zawsze jest przepełnione radością i uśmiechem. To także upadki okraszone łzami i cierpieniem. Praca nad własnym wizerunkiem to także objaw siły i determinacji. Przecież mogła wziąć nazwisko męża i mieć już dobry star. Ale ona wolała walczyć sama. Wybić się i zabłysnąć. Zwrócić na siebie uwagę innych ludzi, dzięki swojej pracy i talentowi. Z tej kobiety można śmiało brać przykład. Fakt, popełniała błędy, ale któż tego nie czyni? Szukała własnej drogi. To jej życie i żyła tak jak sama tego chciała. Powieść czyta się lekko. Wręcz pochłania. Dzięki plastycznym opisom wyobraźnia szalała i mogłam się wczuć w tę postać. Z bliska popatrzeć, jaka była. Już nie mogę się doczekać kolejnej wspaniałej kobiety, która zapisała się na kartach historii. Poznajcie sami wyjątkową kobietę, o której pamięć nigdy nie przeminie.

Polecam