Frigiel i Fluffy Więźniowie Netheru

Książka przyciąga uwagę już samym wydaniem. Lśniący, mieniący się brokatem tytuł, klimatycznie minecraftowa okładka, kolorowa mapa świata i czarno-białe ilustracje wewnątrz powieści. Co istotne, nie musimy być obeznani w świecie Minecraft, aby świetnie się bawić przy lekturze. Wszystkie słowa z gry zostały w niesamowicie zabawny sposób wyjaśnione w przypisach. Rozdziały są krótkie, idealne dla młodych czytelników.

Małe streszczenie pierwszego tomu znajduje się na samym początku książki, ale szczerze zachęcam rozpocząć lekturę od pierwszej części.

Powieść zaczyna się z dużym przytupem, zostajemy od razu wrzuceni w wir wydarzeń.

Abel w mieście Puaba toczy zacięty bój z zombi, z opresji ratują go gwardziści Domu Świateł. Od nich dowiaduje się, że Frigiel jest poszukiwany listem gończym za używanie magii. Co gorsze odkrywa, że król Lludd wcale nie jest tym, za kogo się podaje ? Wściekły Abel wyrusza w drogę, aby ostrzec przyjaciół przed zbliżającym się niebezpieczeństwem. Frigiel, Fluffy i Alice są uwięzieni w podziemnym piekle Netheru. Są wyczerpani nieustanną walką, ogromnie spragnieni i bliscy poddania się smutnemu losowi. Nieoczekiwana pomoc zjawia się w postaci alchemika Banugga. który postanawia za sowitą opłatą poprowadzić ich do miasta Jakar. Czy trójka przyjaciół zdoła połączyć siły w walce z bezdusznym czarodziejem?

Pierwszy tom przygód psa i człowieka ze świata Minecrafta kończy się przeniknięciem przez portal do Netheru, który kojarzony jest z czymś na kształt piekła. To tu wygnano wszystkich magów, których tak bardzo boi się rządzący Minecraftem król Lludd Law. Okazuje się to teren masy świnio-podobnych potworów, a do tego pozbawiona wody gorąca i cuchnąca pustka. Nie dociera tu też światło słoneczne, więc nie rosną rośliny. W tym świecie nie tylko trójka bohaterów znanych z poprzedniej części będzie walczyć z potworami czy nieprzyjaznymi warunkami, ale także z nieufnością: zarówno wzajemną, jak i innych wobec nich. Będą musieli zawierzyć nieznajomym, oszukać własne zmysły podpowiadające, że po lawie chodzić nie można (nawet w grze!), a przede wszystkim walczyć o przetrwanie także z tymi, których jeszcze niedawno uważali za sojuszników.