Gangway

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki Gangway autorstwa Grzegorza Dziedzica. Po znakomitym debiucie literackim byłam niezwykle ciekawa jego kolejnej powieści. Dzięki autorowi ponownie przenosimy się do Chicago, do którego po trzech latach tułaczki wraca Teodor Rucki. Wietrzne Miasto lat dwudziestych XX wieku znacząco zmieniło swoje oblicze. Nie ma tu już wszędobylskiego brudu i smrodu, który wyzierał niemal z każdej strony debiutanckiej książki Grzegorza Dziedzica. Gangsterski półświatek zmienił się równie znacząco. Mamy do czynienia z nielegalnymi walkami bokserskimi, a nade wszystko ze szmuglowaniem alkoholu, co związane jest z wprowadzeniem prohibicji. Teodor Rucki wraca do Chicago pod pretekstem przemytu whisky. Kieruje nim jednak jeszcze jeden osobisty motyw - dotarło do niego, że zaginął jego przyjaciel Roman Ogorzałek. Aby go odnaleźć Teo będzie musiał przeniknąć do środowiska spirytystów i siewców nowych teorii społecznych. Co ciekawe to co wydarzyło się z dawnym księdzem nie jest jedynym tego typu przypadkiem. Co kryje się za tajemniczymi zaginięciami? Czy Teodor zdoła odnaleźć swojego jedynego przyjaciela? Odpowiedzi czekają na kartach powieści. Powieści, po którą warto sięgnąć bo autor ponownie czaruje słowem. Jest to niezwykła umiejętność pisać o największych plugastwach w tak elegancki sposób. Grzegorz Dziedzic po raz kolejny tworzy niepowtarzalne tło dla swojej historii. Klimat Chicago z lat dwudziestych, prohibicja spotkania z wielkim Alem Capone robią świetną robotę. Kolejny raz autor uwiódł mnie zakończeniem. Gangway to zupełnie inna książka niż debiut autora. Moim zdaniem jeszcze lepsza, dojrzalsza. Mam nadzieję, że Grzegorz Dziedzic nie każe nam długo czekać na kontynuację.

Gangway ?.
Do Wietrznego Miasta powrót. Nie do tego brudem i smrodem emanującego, a prohibicją, handlem nielegalnym alkoholem i lejącą się wszędobylsko whisky. Tym razem polonijne Chicago to uliczki biedą i pijaństwem wypełnione, gangsterskimi porachunkami osnute. Ciemnymi zakamarkami i klimatem noir. Spirytystyką, nielegalnymi walkami bokserskimi i siewcami nowych teorii społecznych. Zupełnie inna to powieść niż poprzedni tom. Ale za to jaka dobra.

Powrót do Chicago po tragicznych wydarzeniach nie jest łatwy dla Teo. Mierzy się z własną traumą. Poniósł straty, które jak bolesna zadra tkwią w jego duszy. Ale wraca, by wykonać zlecenie dotyczące szmuglowanej whisky i odszukać przyjaciela, księdza Romana. Kroczyć będzie więc drogami, które stanowić będą niemałe ryzyko. Ale przecież to Teo. Odważny i bezkompromisowy. Już nie sierżant, a bokser. Twardy i nieustępliwy, jednocześnie ceniący wartości takie jak przyjaźń. Dał mi powody do uśmiechu, ale też do wzruszenia i podziwu. Nokaut w jego wykonaniu to prawdziwa gratka dla wyobraźni.

Język tej powieści wzniósł mnie na wyżyny literackich doznań. Elegancki, a zarazem brudny. Sensualny, a jednocześnie dosadny i mocny. Rzeczywisty, a równocześnie barwny i plastyczny. Chicago Dziedzica mnie oczarowało. I choć w tej części stawia on bardziej na bohaterów niż na klimat miasta to moja wyobraźnia rozpływała się w zachwycie.
Akcja nie pędzi. Napięcia i tempa nabiera stopniowo, aby w pewnym momencie zaskoczyć i porwać czytelnika.
Gangway. Metaforyczny przekaz tytułu - gangsterska droga, czy przejście? A może coś pomiędzy?

Osobiste zmagania, boks, gangsterskie porachunki, szmuglowana whisky, szczypta pożądania, mrok i zaskakujące zakończenie.
Nic, tylko czytać. Poznawać, doznawać i dać się ponieść temu polskiemu Chicago. Czekam już niecierpliwie na trzeci tom.