Gdy prawda milczy

Trzynastoletnia Anička wyrwa się ze szponów handlarzy ludźmi, do których trafiła po porzuceniu przez rodziców narkomanów. Dręczona odniesionymi traumami dziewczynka ma niemałe problemy ze swobodną komunikacją. Pomimo tego zaprzyjaźnia się po jakimś czasie z Veroniką- siostrą Kristiny, która opiekuje się nią w ośrodku dla dzieci. Poruszona historią Anički, Veronika postanawia ją adoptować i wtedy rozpoczyna się niewyobrażalne piekło?

Gdy prawda milczy autorstwa Jacka Piekiełko to oparta na prawdziwych wydarzeniach historia inspirowana jedną z najgłośniejszych spraw kryminalnych współczesnych Czech, która nigdy do końca nie została wyjaśniona. Autor już na samym wstępie ostrzega, że książka jest na tyle przepełniona ludzkim złem i cierpieniem niewinnych dzieci, iż być może nie powinni po nią sięgać czytelnicy wyjątkowo wrażliwi na tę tematykę. Radzę więc dobrze się zastanowić, bo wymazać z pamięci jej treść jest bardzo, ale to bardzo ciężko.

Język, jakim posługuje się Piekiełko nie pozostawia wiele do życzenia- opisy danych sytuacji zdają się być dokładnie takie, jakie powinny, a całość pomimo druzgoczącej fabuły przedstawiona jest z wielkim poszanowaniem ofiar i ich dramatu. Mocna lektura, która paradoksalnie wielu czytelników pokona i nie pozwoli im jej dokończyć. Musicie sami zdecydować, czy jesteście na to gotowi?

True crime? Proszę bardzo.

Po lekturze tej książki stanowczo potrzebowałam czasu na pozbieranie myśli zanim przystąpiłam do pisania recenzji bo w trakcie czytania i świeżo po nim miałam w głowie wiele niecenzuralnych słów.

Oczywiście mój dziwny mózg lubi czytać takie gatunki jak true crime, thriller, horror, kryminał itd.
Nie zmienia to jednak faktu, że nie godzę się z tym, co się stało w realnym świecie i nie oznacza to, że nie jestem wrażliwa na takie rzeczy.

Jednakże sposób, w jaki autor dosadnie opisał tor*ury, którym poddawane było pewne czeskie rodzeństwo sprawiał, że żołądek podchodził mi do gardła a włos jeżył się na głowie.
Co najgorsze, nie mogę do tej pory (a minęło sporo czasu) pojąć, jak można było takie piekło zafundować swoim własnym dzieciom, siostrzeńcom, komukolwiek.

Książka jest stosunkowo cienka jeśli chodzi o ilość stron ale przepełniona jest treścią.
Potężną, dramatyczną, okr*tną, niepojętą i pełną emocji.
Wywołuje tych emocji kolejny raz tyle, jeśli ktoś ma tak bujną wyobraźnię jak ja.
Jeśli nie macie takiwj wyobraźni, spokojnie - autor szczegółowo wprost opisuje bieg wydarzeń.
Nie są to suche fakty, są zbeletryzowane jednakże mocno opierają się na prawdziwych wydarzeniach i to jest chyba w tym najgorsze.
Nie możemy po zamknięciu ostatniej strony powiedzieć "no, to autor ma wenę, że ho ho".
Nie, tu mówimy o tym, jakim trzeba być potworem.

Mamy wątek prze*ocy fizycznej, psychicznej a także sekty.

Muszę przyznać, że nie znałam historii Dzieci z Kurim dopóki nie sięgnęłam po tę książkę.
Po jej przeczytaniu postanowiłam zgłębić trochę temat i jest mi tak okropnie wstyd za rodzaj ludzki...

Na pewno nie jest to lektura dla osób o słabych nerwach, lubujących się w samych pogodnych książkach.
Wydźwięk tej historii jest ciężki, straszny, mocny i przerażający głównie ze względu na to, że opisane wydarzenia miały miejsce w rzeczywistości.
Gdyby były fikcyjne, nasz rozum by sobie uświadomił, że ok, to była książka. Tylko książka.
Tym razem nie możemy tego zrobić.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autora ale już wiem, że nie ostatnie.

?Na co dzień obok nas mogą dziać się straszne rzeczy, o których nigdy się nie dowiemy. I to jest przerażające.?.

Często obserwujemy, że życie pisze najbardziej dramatyczne i porażające scenariusze. Wydarzenia, które szokują, mrożą krew w żyłach i łamią serce. Jacek Piekiełko przedstawia nam jedną z najgłośniejszych historii kryminalnych współczesnych Czech ? sprawę ?Dzieci z Kuřim?, opowiadając nam własną interpretację zdarzeń. Nie znałam wcześniej tej historii, dlatego tym mocniej we mnie trafiła. Spokojny początek wprowadza nas w życie Veroniki, samotnej matki dwójki chłopców. Kobieta mimo trudów, stara się zapewnić dzieciom ciepły, kochający dom. Wszystko zmienia się, gdy poznaje Aničke, doświadczoną przez los trzynastolatkę?

Brak mi słów, by opisać wszystkie uczucia, które towarzyszyły mi podczas lektury. Początkowe niedowierzanie mieszało się z łamiącym smutkiem, ale i złością, że takie wydarzenia faktycznie mogły mieć miejsce. Przedstawione opisy okrucieństwa są niewyobrażalne. Spełnienie chorych wizji, z pełną premedytacją realizowanych w zaciszu domowym. Absolutnie nie dziwi mnie, że autor zainspirował się akurat tym tematem. Sama po skończeniu książki jeszcze długi czas przeglądałam dostępne w sieci artykuły. To przerażający dramat, który tylko przez przypadek ujrzał światło dzienne. Mocna książka, zapadająca w pamięć.