Gdybyś się nie zjawiła

"Gdybyś się nie zjawiła" to moje prawdziwe odkrycie tego roku. Sięgając po tę książkę nie sądziłam, że czytając ją przeżyję tak przepiękną i wciągającą przygodę. Już od pierwszych stron poczułam,że "zaprzyjaźniłam" się z bohaterami i po skończeniu czytania naprawdę za nimi tęsknię! Myślę że zawsze będę pamiętać o Nells, Alexie i Cosmie i z pewnością jeszcze kiedyś do nich wrócę. Książka jest prawdziwym wyciskaczem łez, radzę przygotować więc całe pudełko chusteczek. Oprócz tego są też oczywiście radosne momenty, kocham sposób, w jaki przedstawione jest jak bohaterowie stopniowo stają się sobie coraz bliżsi i czują się lepiej w swoim towarzystwie. Najlepsze jest to, że podczas czytania mogłam poczuć to, co przeżywają postacie, zdawało mi się jakbym była tam i doświadczała tego wszystkiego razem z nimi! Nie jest to typowa młodzieżówka, których jest teraz pełno, ma swój charakter i niepowtarzalną historię a bohaterowie, nawet poboczni, są wspaniale i głęboko zarysowani. Dzięki temu jeszcze bardziej można poczuć się częścią tej pięknej historii. Spodobał mi się też język jakim książka jest napisana- swobodny i nowoczesny ale nie banalny i przesycony wulgaryzmami czy błędami. Szczerze polecam każdemu, kto lubi książki takie, nad którymi można popłakać oraz które pozostaną z czytelnikiem na długo!

"Gdybyś się nie zjawiła" to książka, od której oczekiwałam smutku i łez. Zresztą promowana była taką pozycją, przy której bez chusteczek się nie obejdzie. Co dostałam? Kolejne w tym roku rozczarowanie.

Początek zapowiadał się serio dobrze, poruszane były ciekawe tematy - choroby, zaniedbania ze strony rodzica. Jakkolwiek to zabrzmi uwielbiam trudną tematykę w książkach, więc czekałam na rozwinięcie tych wątków. Niestety z każdą chwilą mój entuzjazm opadał - najbardziej męczyło mnie takie dziwne przedstawienie nastolatków. Jako rówieśniczka bohaterów nie wyobrażałam sobie bym ja, bądź moi znajomi zachowywali się tak jak ci bohaterzy. Odnoszę wrażenie, że autorka nasyciła tę powieść niepotrzebnym podtekstem seksualnym. Bardzo dużo dialogów, myśli, wyznań było związane z erotyzmem - no bo przecież dziwne w wieku 16 lat nie uprawiać seksu, etc. Również niepotrzebnie pojawiło się tak wiele wulgaryzmów i zbyt przesadna próba wprowadzenia młodzieżowego języka, którego ludzie w moim otoczeniu używają ironicznie

Nie przywiązałam się do bohaterów. Każdy z osobna mnie denerwował swoim zachowaniem. Byli oni dla mnie niezrozumiali, ich decyzje były niezrozumiałe. Natomiast relacje? W moich oczach uczucia tam nie istniały. Jedynie mogłam dostrzec toksyczność, agresję, impulsywność i brak szczerości.

Wszystko było dla mnie po prostu niemądre i sztuczne. Na pewno są nastolatkowie, którzy zachowują się w podobny sposób, ale myślę, że stanowią oni mniejszość. Nie chwyciła mnie ta opowieść za serce i raczej nie będzie mi po drodze z drugą częścią