Gdzie śpiewają raki?

"Gdzie śpiewają raki" to powieść, która zyskała światową sławę, oraz bardzo szybko doczekała się ekranizacji. Myślę, że przez to miałam wygórowane oczekiwania, które po części zostały spełnione. Jest to dosyć ciekawa historia dziewczynki, a póżniej kobiety, opuszczonej przez wszystkich, która ukojenie swojej samotności znajduje wśród natury. Powieść zawiera piękne opisy przyrody, a także wiele elementów psychologicznych. Ogromną zaletą tej książki są niejednoznaczni główni bohaterowie. Autorka prowokuje nas do myślenia i zadawania pytań. Generalnie polecam jako lekturę na jesienne, czy letnie popołudnie.

Powieść daje sporo emocji - miłość, nienawiść, samotność, przyjaźń, tęsknotę, przemoc i ukojenie. Ni to romans, ni kryminał, niby literatura kobieca a jednak unisex.. Opisy otaczającej dzikiej przyrody dają pole wyobraźni, czuć niemal zapach gęstwiny, miękkość podmokłych bagien i orzeźwienie krystalicznej wody. Ciekawie prowadzona narracja, która wciąga i każe bez odkładania dobiec do końca..... dla mnie nieoczywistego, zaskakującego. Powieść napisana pięknym językiem, bez niepotrzebnych wulgaryzmów . Jestem ciekawa, na ile ekranizacja "Gdzie śpiewają raki" odpowie wizualizacji czytelników.

Są takie książki, które już od pierwszych stron sprawiają, że nie sposób się od nich oderwać. Są takie, które całkowicie pochłaniają nasze myśli. Takie, które od pierwszych rozdziałów wywołują dużą ciekawość i sprawiają, że chce się jak najszybciej poznać rozwinięcie i zakończenie, a jednocześnie gdzieś pod skórą czujemy, że lepiej ten moment odwlec w czasie, gdyż zostaniemy z popękanym sercem.

W moim odczuciu taka jest książka ?Gdzie śpiewają raki?. Wciąga, porusza do granic, wywołuje ogrom emocji, zmusza do przystanięcia na chwilę i zastanowienia, a na koniec zostawia nas z sercem pękniętym na tysiąc kawałków. Przedstawiona w książce historia na długo zostanie w mojej głowie. To poetycka proza połączona z kryminałem. Pisanie czegokolwiek o fabule nie ma sensu, tę książkę po prostu trzeba przeczytać. Gwarantuję Wam, że nie pożałujecie, no chyba, że tego, że dopiero teraz po nią sięgnęliście.

?Gdzie śpiewają raki? - światowy bestseller, po który sięgnęłam dopiero teraz, przed obejrzeniem ekranizacji filmowej tego książkowego fenomenu, który zainteresował ponad 13 milionów czytelników.
Catherine Clark. Kya. Dziewczyna z Bagien. Mała Wilczyca. Osamotniona. Opuszczona. Porzucona. Pozostawiona sama sobie. Wykluczona. Wyśmiewana. Inna. Wyobcowana. Szukająca bliskości i miłości. Dziecięco naiwna. Wykorzystana. Zdradzona. Kochająca naturę. Przyjaciółka mew i wszystkich bagiennych stworzeń dużych i małych. Kolekcjonerka piór i muszli. Ceniona badaczka. Autorka książek przyrodniczych. Silna. Inteligentna. Wytrwała. Cierpliwa. Wrażliwa. Wyjątkowa. Niepowtarzalna. Kya. Dziewczyna z Bagien.
A ta piękna opowieść o opuszczonym dziecku, potem samotnej, odrzuconej dziewczynie, młodej kobiecie uwikłanej w intrygę kryminalną, wreszcie o znanej przyrodniczce jest bardzo subtelnie prowadzona przez autorkę, a nade wszystko przepełniona niezwykłymi obrazami natury, przyrody. Obrazami tak plastycznymi, sugestywnymi, że silnie oddziałującymi na nasze zmysły. Krzyk mew, szum skrzydeł białych czapli, śpiew kosów, zapach mokradeł, bagiennych oparów towarzyszył mi podczas lektury tej powieści. Opisy Matki Natury przesycone bogactwem kolorów, zapachów otulały mnie i przenosiły do tej niedostępnej krainy, pełnej mokradeł, bagien, zatoczek, kanałów porośniętych dębami, tam właśnie, gdzie raki śpiewają,
To przyroda, natura, nieokiełznana jeszcze przez człowieka, stała się dla Kyi lekiem na całe zło jej świata, w którym nie ma miejsca dla tej z bagien, gorszej, źle ubranej. To z otaczającej ją przyrody Kya czerpała siłę do walki z przeciwnościami losu. I to przyroda dawała jej poczucie bezpieczeństwa i pozwoliła odnaleźć swoje miejsce na ziemi. To przyroda wreszcie złagodziła pesymistyczny w gruncie rzeczy wydźwięk tej książki o życiu w samotności, poza społecznością, o wykluczeniu i braku tolerancji.
?Gdzie śpiewają raki?, powieść o zmaganiu się z losem, przetrwaniu i potędze Natury zrobiła na mnie ogromne wrażenie, podobnie jak film nakręcony na jej podstawie

super książka, na początku nie byłam przekonana do tego, że wydarzenia w książce nie są chronologiczne tylko lata przeplatały się między sobą aczkolwiek teraz wiem że był to genialny zabieg. książka zmienia myślenie na temat samotności i uważam że warto ją przeczytać :)

Książka bardzo mnie urzekła. Jest cudowna, ma piękne opisy przyrody i również porusza ważne tematy takie jak zdanie innych może wpłynąć na osoby. Moim zdaniem każdy powinien chociaż raz w swoim życiu tę książkę przeczytać. Bardzo polecam!!!!!!

Rok 1969 r. na mokradłach niedaleko miasteczka Barkley Cove w Karolinie Północnej zostaje znalezione ciało Chase?a Andrewsa. Wydaje się, że został on zamordowany, a krążące po okolicy pogłoski pozwalają miejscowym sądzić, że winna jest Dziewczyna z Bagien.

Cofamy się w czasie siedemnaście lat. Kya Clark obserwuje, jak jej matka wychodzi z domu z walizką i w szpilkach ze skóry aligatora. Wkrótce Kya zostaje opuszczona przez resztę rodziny i musi radzić sobie sama.

Na wyjątkowość ?Gdzie śpiewają raki? przede wszystkim składają się niezapomniane i niezwykle plastyczne opisy przyrody. To dzięki nim kolejne fragmenty historii po prostu się pochłania. Gdyby nie one, zapewne książka nie zyskałaby aż tak wielu zwolenników, nie zostałaby okrzyknięta przez niektórych arcydziełem. Muszę przyznać, że i mnie oczarowała swoim eterycznym klimatem, z którym już dawno nie spotkałam się we współczesnej literaturze i przesłaniem, które niesie. ?Gdzie śpiewają raki? jest portretem samotności, dzikiej przyrody i ludzkich pragnień, losu Dziewczyny z Bagien wychowanej przez szum fal i trzepot ptasich skrzydeł.

"Gdzie śpiewają raki" to debiut powieściowy Delii Owens, i trzeba przyznać że bardzo udany, o czym świadczy duża popularność tej książki na świecie (wydana w 41 krajach).

"Gdzie śpiewają raki" to powieść, która łączy w sobie wiele gatunków. Książka zaczyna się wątkiem kryminalnym i znalezieniem ciała na bagnach, ale jednocześnie pojawiają się retrospekcje zawierające twardą prozę życia jak i sensualność i eteryczność poezji. Jest to powieść o dorastaniu, dojrzewaniu i odkrywaniu w sobie kobiecości. Główną bohaterką jest z początku 6 - letnia Kya Clark, która wychowuje się w domu gdzie jest trochę miłości, ale jest też alkohol. Alkohol, który doprowadza do rozpadu rodziny. Podróżując przez dorastanie małej dziewczynki aż do kobiecości śledzimy jej rozczarowania, zderzenia z rzeczywistością i światem pełnym mroku, ale jednocześnie wymieszanym z ludzkim dobrem i życzliwością, te pozytywne i negatywne doznania ciągle się z sobą mieszają.

Tłem dla losów głównej bohaterki jest przede wszystkim Ameryka lat 50 i 60, obecne są echa wielkiego kryzysu, powojennej traumy, uprzedzenia rasowe objawiające się wyraźnym podziałem na "białych" i "czarnych" obywateli, widoczny jest również patriarchat panujący w tamtych czasach w Stanach. Najważniejszym miejscem akcji są jednak mokradła znajdujące się na kompletnym odludziu. Kya z początku jest samotna, nie potrafi czytać ani pisać, ale za to świetnie odczytuje emocje, jest wrażliwa, zdecydowanie wątek artystyczny jest bardzo ważny w jej życiu, jest także zanurzona w świat przyrody, przede wszystkim roślin i ptaków. Zresztą sam tytuł "Gdzie śpiewają raki" można interpretować jako synonim podążania za ciekawością do najodleglejszych miejsc, które czasem budzą przerażenie, ale jednocześnie przełamują ten lęk.

Delia Owens na łamach powieści bardzo często porównuję świat zwierząt do świata ludzi, opisuje ludzkie cechy poprzez porównanie ich do cech zwierząt czego prostym przykładem może być cytat z początku książki: "Kya była ufna niczym szczenię". Jest również wiele niezwykle sugestywnych opisów przyrody, akcja trochę się snuje, jest powolna, należy się ją delektować, smakować ją i być bardzo uważnym, ponieważ nie wszystko należy interpretować wprost, zdania mają ukryte znaczenia, autorka używa wielu pięknych epitetów i porównań.

Powieść godna polecenia, piękna, rozdzierająca serce, wzruszająca, pełna wrażliwości także na piękno przyrody, urzekająca cudownym językiem ze świetnie wykreowaną główną bohaterką, której od początku się kibicuje i przeżywa jej losy. Jakość wydania książki również na najwyższym poziomie, w zasadzie nie ma się do czego doczepić, jedna z lepszych powieści jaką przeczytałem w ostatnich latach.

Wspaniała historia o inności i wszystkim tym, co wokół niej. O sile, niezrozumieniu, o ludzkim huraganie uczuć, wątpliwościach i wspaniałościach. Historia kobiety wychowanej "na bagnach", która w bardzo młodym wieku została zdana wyłącznie na siebie. Los nie szczędził jej cierpienia, ale w próbie rekompensaty obdarzył wyjątkową inteligencją oraz kilkoma osobami, które w krytycznym momencie podały pomocną dłoń. Po przeczytaniu książki długo ją trawiłam i nawet teraz zdarza mi się do niej wracać myślami. Kupiłam już dwa egzemplarze: dla siostry oraz przyjaciółki i wszystkie wspólnie polecamy lekturę. Naprawdę warto przeczytać, jeśli nie dla samej historii, to dla niepowtarzalnego klimatu - z tej ksiażki niemal wylewają się wody Karoliny Północnej.

Macie rację - ta książka jest fenomenalna!!! Cieszę się, że w końcu znalazłam dla niej czas. A dla tych co jeszcze jej nie znają, pogłębię temat.

Poznajemy w niej historię Kyi. Wraz z rodziną mieszka w rozlatującej się chatce na mokradłach. Mama wychowuje ją i czworo starszego rodzeństwa. Ojciec jest alkoholikiem, który przepija i przegrywa wszystkie pieniądze, a potem znęca się nad rodziną. Wszyscy powoli mają dość i opuszczają bagna. Odchodzą siostry, potem mama, a na końcu jej ukochany brat. 6 letnia Kya zostaje sama z ojcem. Karmi się tym co ma i unika go na każdym kroku. W końcu po liście od matki i on odchodzi... Więc zostaje już zdana sama na siebie. Każdego dnia walczy o przetrwanie, rozmawia z mewami na brzegu oceanu, bada przyrodę, która ją otacza. Samotna, traktowana jak potwór z bagien przez innych, wykorzystana przez mężczyznę zostaje oskarżona o jego morderstwo. Grozi jej kara śmierci.

Nigdy w życiu nie powiedziałabym, że to debiut. Dla mnie mistrzostwo świata. Autorka od samego początku tworzy genialne tło. Opisy przyrody i wydarzeń łączą się w jedność, która nadaje tej powieści nieziemski, a z drugiej strony bardzo realistyczny klimat. Zakochałam się w tych mokradłach. I ta Kya, dziewczynka, dziecko opuszczone przez cały świat. Świat, który zniszczyli jej rodzice, a może nie? Może właśnie dzięki temu spełniła swoje marzenia i w rzeczywistości czuła się szczęśliwa? Do końca nie wiemy, ale ja osobiście bardzo jej współczułam. Nie chciałabym żyć w głuszy, z dala od ludzi, nawet mając u boku kogoś bardzo bliskiego. Przytaczane wiersze, które zatrzymała w pamięci mówią o samotności, o zranieniu, o braku akceptacji. Oskarżona o morderstwo nie jest w stanie się bronić. Czuje, że cały świat jest przeciwko niej. Zakończenie niezwykle wzruszające. Z jednej strony brak mi słów, z drugiej mogłabym mówić bez końca. Nie chce jednak zdradzić nic więcej przyszłym czytelnikom. To jest najlepszy debiut, jaki w życiu czytałam. Polecam wam gorąco.

Szukałam czegoś lekkiego. I znalazłam. Zachęciły też opinie w Internecie i na okładce. Książka bardzo klimatyczna. Chce się wejść w ten świat, zobaczyć krajobrazy opisane przez Delię Owens. Autorka ? jak się okazuje, prywatnie jest badaczką świata roślin i zwierząt Czarnego Lądu. Tym zamiłowaniem do przyrody dosłownie zaraziła swoją główną bohaterkę ? Dziewczynę z Bagien. Kya nie zna innego świata jak tylko rozlegle mokradła Karoliny Północnej w Stanach. Ten świat obok, paralelny, dosłownie ją przeraża ? nie zna go, zresztą nawet nie potrzebuje. Bagna jej w zupełności wystarczają. To tam zaczyna się dzieciństwo , w latach 50-tych ubiegłego wieku. Razem z rodzeństwem i rodzicami Kya żyje w skromnym domu, daleko od innych ludzi, bez szkoły, praktycznie bez cywilizacji. Ich świat to przyroda, troska o przeżycie w trudnych warunkach, skromne jedzenie i ubranie. Rodzinie daleko do idealnego obrazu komórki społecznej. Ojciec często nadużywa alkoholu, wszczyna pijackie burdy. Pewnego dnia matka mówi dość i opuszcza dom. Chwilę po niej to samo robią starsze dzieciaki. Na bagnach zostają tylko Kya i jej ojciec, niezdolny do wychowywania dziecka. Tak więc Kya wychowuje się praktycznie sama. Czy to możliwe ? zapytacie? Jestem skłonna uwierzyć, że w tamtych czasach, wkrótce po wojnie ? tak. I Kya nie ma nikogo bliskiego, kto mógłby być jej wsparciem. Oprócz lasu, mew, muszli, traw, mokradeł i czarnoskórego sprzedawcy i jego żony. Dziewczyna musi stawić czoła samotności, fałszywym przyjaciołom, twardym regułom obowiązującym w konserwatywnym amerykańskim społeczeństwie. Na szczęście gdzieś na świecie jest kilka bratnich dusz, które jej pomagają.

?Gdzie śpiewają raki?? to mieszanka kilku gatunków: kryminału, romansu, powieści obyczajowej czy studium o przyrodzie. Ciekawa jest jej konstrukcja ? autorka co rusz przywołuje wcześniejsze wydarzenia, raz są to lata 50, innym razem lata 70-te ubiegłego wieku. Czytelnik na własną rękę tropi sprawcę przestępstwa, szuka tropów, rozwiązuje zagadkę śmierci jednego z bohaterów. Przyznaję, na samym końcu byłam nieźle zaskoczona. Tymczasem odnoszę wrażenie, że ta powieść ? oprócz ciekawego pomysłu na opisane losów ludzkich ? to hołd dla przyrody, która jest ważnym elementem życia człowieka. W przypadku Dziewczyny z Bagien jest to jej dom. To też powieść o pochopnym ocenianiu innych, uleganiu stereotypom oraz braku tolerancji i wyrozumiałości w stosunku do innych. To w końcu obraz konkretnego społeczeństwa, gdzieś na końcu świata, na amerykańskiej prowincji lat 50-tych i 70-tych ubiegłego wieku. Jakże widoczne są tu jeszcze podziały na lepszych, gorszych, na bogatych i biednych. Babska książka, ale w baaaardzo pozytywnym tego słowa znaczeniu.