Gdzieś na końcu świata

Autorka pięknie przeplata rzeczywistość z nierealnością, marzeniami i wyobrażeniami. Jest zatarta granica między światem realnym a nierealnym. Czytając ma się wrażenie, że wydarzenia dzieją się naprawdę, a później okazuje się, że niekoniecznie, być może są to marzenia, pragnienia bohaterów książki. Za to dajemy autorce bardzo dużego plusa.

Przeczytałam i jestem zauroczona! Książka nie zawiera typowo przyziemnej historii i to w dosłownym znaczeniu. Jej piękna fabuła owiana jest niezwykłą magią słynnej muszli zwanej Koncha.
Przepięknie poprowadzono linię wydarzeń, po której dwóch końcach kroczy dwoje, pięknych duchem i niezwykle wrażliwych ludzi.
Czy muszelka, bijąca niezwykłym, błękitnym światłem pozwoli im się odnaleźć? Czasem zastanawiam się, ile trzeba w życiu przejść, by móc żyć we własnym rytmie. Zapędzony świat nie pomaga, sytuacja życiowa i materialna też bywa przeszkodą, ogromne odległości terytorialne zdają się wybijać z głowy wszelką nadzieję. Ale koncha mieni się swym błękitnym światłem i nie pozwala odrzucać marzeń , nie pozwala o nich zapominać, bo co jest komu przeznaczone, a jego czyste serce znalazło przychylność losu, to musi zostać dopełnione.
Powieść wzruszająca, napisana językiem mojej duszy.
Są muszle, które w swym wnętrzu rodzą perłę. Ta książka jest taką perłą we wnętrzu serc osób, które ją przeczytają. Nawet zabieganych realistów jest w stanie zatrzymać i nakazać im w duchu przyznać się, że też posiadają marzenia, które warto zrealizować. A miłość jest potęgą, zwieńczeniem naszego ziemskiego życia... I o tym jest ta książka!