Genetyczna samotność

"Genetyczną samotność" na początku czytało mi się zaskakująco dobrze. Książka była zabawna, a postaci miały za problem błahostkę, jednak potem wszystko zaczęło się sypać. Rozmowy Kari z własnym odbiciem, jej obsesja na punkcie samotności, która może na nią czeka w niedalekiej przyszłości, miłosne rozterki stały się nużące. Do tego doszedł jeszcze nie do końca oszlifowany styl tworzenia autorki i nie skończyłabym czytać lektury, gdyby nie zabawne sceny. Ale oprócz tego fabuła i jej bieg, nie byłe dla mnie rewelacją. Cóż, może to kwestia wieku. "Genetyczną samotność" - Agnieszki Olszanowskiej należy polecić dziewczynkom, dla których została ona napisana, czyli tym dwunastoletnim, które nie mogą zdzierżyć cały czas pojawiających się pryszczy na buzi. Pozycja nie pomoże im całkowicie, ale pewnie poprawi humor, samoocenę oraz pogląd na świat.