Giovanni

Życie bywa trudne, czasami bardzo niesprawiedliwe. Bywają takie historie, które nie tylko naznaczają ciało bliznami, ale także psychikę i umysł na zawsze. Mimo wszystko powieści są pisane w taki sposób, że chce się je czytać, bohaterowie są żywi, a my kochamy je coraz mocniej. Takie właśnie emocje towarzyszą mi podczas czytania książek Natashy Knight. Kiedy zobaczyłam, że Giovanni otrzymał swoją własną historię wiedziałam, że nie spocznę, dopóki jej nie przeczytam. Jaka jest jego historia?
Tytułowy Giovanni jest prawą ręką bossa mafii ma swoje zadanie do wypełnienia i nie spocznie dopóki nie zrealizuje swoich planów. Musi jednak uzyskać pewne informacje i odnaleźć człowieka, który zaszedł mu za skórę. Wpada jednak na pewien pomysł, rodzina bywa słabością, a przede wszystkim z pewnością posiada informacje, których Giovanni pragnie i potrzebuje. Emilia jest byłą księżniczką mafii, która desperacko próbuje ukryć się przed swoją przeszłością. Żyła w ukryciu przez cztery długie lata, po śmierci jej ojca biznes przejął jej brat, a ona nie chce mieć z tym życiem nic wspólnego. Ostatnią rzeczą, jakiej się spodziewała to znalezienie Giovanniego stojącego w jej mieszkaniu. Mężczyźni tacy, jak on nie zawahają się, aby dostać to, czego potrzebują. Giovanni dostrzegł, że Emilia jest już złamana, jednak nie przestanie dopóki nie dostanie tego, czego pragnie. Chce jej każdego złamanego i niedoskonałego kawałka, czy kobieta da mu to, czego oczekuje? Czy Em będzie potrafiła walczyć? Czy znajdzie siłę, aby ponownie wejść do świata tak brutalnego i okrutnego? Czy kiedy Giovanni wejdzie w jej życie okaże się jej wybawcą czy potępieniem?
?Giovanni? to urzekający romans mafijny z tajemniczą atmosferą i intensywnymi scenami, które całkowicie mnie oczarowały. To wspaniała powieść, której bohaterów bardzo mocno polubiłam. To opowieść o dwójce załamanych ludzi, którzy odnajdują razem drogę w mrocznym i niszczącym świecie. Giovanni jest bezwzględny, mroczny, niespokojny i emocjonalny. Jest silny, cichy i zabójczy, nie okazuje strachu. Wie, co robić w życiu i nie pozwoli nikomu powstrzymać go przed braniem tego, czego chce. Emilia ze swoją silną wolą i odwagą idealnie do niego pasuje. Nie przeraża jej ten mężczyzna, a zupełnie inny, z którym jest spokrewniona i było to strasznie przykre. Emilia ma sekrety, które grożą ujawnieniem się i narażają ją na niebezpieczeństwo. Tą dwójkę łączy jedno, Alessandro. Giovanni chce go znaleźć, a Emilia chce trzymać się od niego z daleka. Kobieta jest jedyną osobą, która będzie w stanie wyciągnąć Alessandro z ukrycia, zmuszając Gio do wykorzystania jej za jej zgodą lub bez niej. Jaki będzie finał tej historii? ?Giovanni? to powieść, która spodoba się czytelnikom uwielbiającym mafijne romanse, jak i tych, którzy dopiero zaczynają przygodę z tego typu książkami.

SŁOWO O BOHATERACH
Główna bohaterka powieści to dziewczyna, która sporo przeszła. Samotna, zraniona, walczy jak lwica, by zapanować nad własnym honorem i odkryciem pewnych prawd dotyczących jej własnej rodziny. Nosi wiele blizn, psychicznych i fizycznych. I choć łaknie poczucia bezpieczeństwa, zdaje się, że jeszcze przez jakiś czas nie będzie jej pisane. Giovanni to prawa ręka mafijnego bossa. Dominator, który zawsze dostaje to, czego chce. Nie zamierza prosić. Bierze. Czy okiełzna swój temperament kiedy odkryje, że pociągająca go Emilia nosi w sobie tak dotkliwe ślady przeszłości? Czy będzie w stanie ją ochronić - przed zewnętrznymi wrogami, ale i samym sobą?

SKŁADNIKI FABUŁY
Powieść opowiada o historii ludzi, którzy pochodzą z różnych światów, a jednak wbrew pozorom coś ich łączy. Mają wspólne priorytety, a z czasem przychodzi im to odkryć. Namiętność, dość wyraziste sceny zbliżeń, prędko wybuchające pożądanie. Pomiędzy tym próby dotarcia do siebie. I to właśnie zajmuje pierwszy plan książki. Na drugim przewija się motyw poszukiwań brata Emilii. Dziewczyna twierdzi, że nie ma pojęcia, gdzie ten się znajduje, co w oczach jego przeciwników brzmi oczywiście mało wiarygodnie. Czy faktycznie tak jest? Są traumy Emilii, świat mafii, rodzinne relacje i ojciec dziewczyny, którego dawno nie widziała. I epizodyczny motyw Włoch, które tak bardzo kocham. Kalabria. Przyznam, że na to wspomnienie uśmiechnęła mi się buźka.

WYKONANIE I PODSUMOWANIE
Książka nie jest długa. Liczy niecałe 250 stron. Nie pomyślałam, że przyjdzie mi to napisać w stosunku co do książek Natashy Knight, ale tym razem czuję niedosyt związany z zapodaną przez nią historią. Nie wniosła nic, idąca krok w krok utartymi schematami. Bez elementów zaskoczenia czy jakichś ratujących całość intrygujących wątków pobocznych. Jakby autorka nie do końca miała na nią pomysł. Bardzo szkoda. Historia nie jest zła, ale w zestawieniu z innymi częściami cyklu zdecydowanie wypada blado. Na pewno sięgnę jeszcze po inne powieści autorki, bo wiem na co ją stać. Ale tym razem daję pięć na dziesięć.