Girl in Pieces

Znacie autorkę Kathleen Glasgow? Jestem zachwycona jej twórczością, do tej pory przeczytałam dwie książki spod jej pióra, które mnie zachwyciły i zarazem roztrzaskały moje serce. Miałam w planach przeczytać jeszcze debiutancką powieść autorki, jednak zauważyłam, że wydawnictwo Jaguar ma w planach wydać ten tytuł ponownie z nową okładką, która świetnie pasuje do okładek poprzednich książek. Mowa tu o ?Girl in pieces?, która przy pierwszym wydaniu miała przetłumaczony tytuł na ?Dziewczyna w rozsypce?. Oceniając książkę, znając poprzednie powieści autorki, oceniłabym ją słabiej, jednak wiedząc, że to właśnie ten tytuł, jest debiutancką powieścią, to przyznaję jej dość wysoką ocenę. Nie płakałam, nie czułam się rozbita, jednak poruszyła moje serce. Zaznaczam, że książka powstała z myślą o nastolatkach, jednak mnogość wulgaryzmów, problemy z alkoholem i narkotykami młodych osób w tej książce, są na tyle ciężkie do przetrawienia, że zastanowiłabym się nad daniem tej książki młodemu czytelnikowi. Charlie Davis poznajemy w chwili, gdy przeżywa bardzo ciężkie chwile. Obecnie jest zamknięta w miejscu, w którym znajdują się dziewczyny takie jak ona. Ich ciała są pokryte różnymi bliznami, a te blizny powstały przez wiele traumatycznych przeżyć, które doświadczyły i nie mogły sobie z nimi poradzić, dlatego brały żyletki czy zapalniczki i okaleczały swoje ciała. Charlie przeżyła wiele złych rzeczy, od samobójstwa ojca, przez mieszkanie z matką, która sobie nie radziła z życiem, po bezdomność. Czy znajdzie się dla niej jakieś światełko w tunelu? Książka, która wzbudza was wiele emocji, jesteście na tak? A może bardziej podchodzą wam lekkie i miłe historie? Osobiście nie gustuje w jednym gatunku, czy rodzaju książek. Lubię się pośmiać, jednak również lubię sobie popłakać przy dobrej książce. Dlatego nie potrafię przejść obok książek Kathleen Glasgow. ?Girl in pieces? nie przeciągnęło mnie po ziemi jak poprzednie tytuły, wręcz odwrotnie, pokazało mi po raz kolejny, jak ciężkie może być życie młodych osób. Pewnie niejednokrotnie przez głowę mi przeszła myśl: A na co ci młodzi narzekają? A taka jest prawda, że nie jestem w głowie tych osób i nie wiem, przez co tak naprawdę przechodzą. Co do samego stylu autorki, to czuć, że to jej debiut, jednak nie czułam się zawiedziona, książka była dobra, jednak nie czułam więzi z bohaterami. Kibicowałam Charlie, chciałam, aby w końcu się ogarnęła i zaznała odrobinę szczęścia i spokoju, jednak jej wybory mnie irytowały. Samo zakończenie mnie usatysfakcjonowało, jednak boję się, że tyle zmian, które ją czekają, doprowadzą do tego, iż stabilność, jaką osiągnęła i która dobrze jej służyła, rozpryśnie się i znów popchnie ją w kierunku, który nie będzie dla niej dobry. Od premiery tej książki już trochę minęło i ciężko było nie czytać innych opinii o tym tytule, dlatego wiem, że ta książka jest chyba skierowana do osób, które z podobnymi traumami się zmagają. Sama autorka podkreśla, że: ?Historia Charlie Davis jest przeznaczona dla wszystkich, którzy się tną i przypalają, dla wszystkich dzieciaków żyjących na ulicy, które nie mają gdzie spać. Dla ich matek i ojców, dla ich przyjaciół?. Osobiście polecam wam ten tytuł, jednak należy pamiętać o licznych TW (trigger warning), nie jest to książka dla każdego, ale warto zastanowić się nad sięgnięciem po nią.

Sięgając po książkę Kathleen Glasgow spodziewałam się ogromu emocji i trudnych tematów. Autorka tak już ma, że serwuje czytelnikowi wątki poruszające, ciężkie i często omijane szerokim łukiem. Tak też było i w tym przypadku.

Główną postacią jest Charlotte, siedemnastoletnia dziewczyna, która wiele w życiu przeszła. Każde przykre doświadczenie zostawia po sobie ślad w jej poharatanym sercu. I nie tylko tam... Ale też na rękach, udach, brzuchu... Towarzyszymy Charlotte w drodze do lepszego życia, życia bez szkła wbijającego się i rozcinającego skórę. I to ta nadzieja na lepsze jutro trzyma nas na powierzchni, nie pozwala całkowicie popaść w mrok. Pytanie tylko, czy na końcu zobaczymy światełko, czy jeszcze większą ciemność? Ta niepewność była ze mną mi niemal do ostatnich zdań. Przez cały czas odczuwałam coś jeszcze ? ogromną chęć i potrzebę przytulenia, wysłuchania, pocieszenia, przygarnięcia, zaopiekowania się, a czasem potrząśnięcia Charlotte. Pisząc więcej o fabule odebrałabym Wam dużo z przyjemności poznawania tej historii. Powiem tak ? Kathleen Glasgow umie w emocje i trudne tematy.

Tym tytułem autorka debiutowała, ale w moje ręce trafiła dopiero teraz. Według mnie nie czuć, że to debiut.

Jeśli szukacie poruszającej , wstrząsającej i naszpikowanej emocjami lektury, to właśnie ją znaleźliście.

Historia dziewczyny, która w wieku siedemnastu lat straciła więcej niż większość ludzi przez całe swoje życie. Teraz musi odnaleźć się na nowo oraz nauczyć jak zapomnieć, jak smutek zamienić w spokój. Każda nowa blizna na sercu czyni ją coraz silniejszą lecz i tak niezwykle boli. I jedynie ból fizyczny pozwala zapomnieć, że wszystko inne się liczy.

Dawno nie czytałam tak bolesnej i przejmującej książki. Uważam, że poruszana tematyka jest bardzo ważna, a rzadko się o niej mówi, przez co przez wielu jest niezrozumiana. ?Girl in pieces? otwiera oczy na sam00kaleczanie.

Historia Charlie jest bardzo smutna, a z racji, iż książka jest napisana w czasie teraźniejszym czułam, że akcja jest jeszcze bardziej obecna. Wiele razy musiałam odkładać ją na chwilę na bok, by ochłonąć po fragmencie, który właśnie przeczytałam. Mimo, że na niej nie płakałam to pod koniec bolało mnie serce od ilości opisanego cierpienia. Kiedy już myślałam, że wszystko powoli się układa, nagle zaczynało się znowu sypać. Ta książka to emocjonalny rollercoaster.

Podzielona jest na trzy części. Wyróżnia się tym, że nie ma rozdziałów. Osobiście nie bardzo mi się to spodobało. Fragmenty akcji rozróżnione są poprzez kreski. Jest to pewna alternatywa, aczkolwiek w tej formie trudniej jest odłożyć lekturę, a później się do niej z powrotem wdrożyć, dlatego wolę jednak tradycyjny podział. Niemniej to już taka zupełnie techniczna kwestia, niemająca związku z treścią.