Glatz Kraj Pana Boga

Tomasz Duszyński powraca do nas ze swoimi bohaterami ? Franzem Koschellą i Wilhelmem Kleinem.
Tym razem sprawa, którą prowadzi wachmistrz Koschella dotyczy zaginięcia Sabine Hunfeld ? młodej kobiety, którą porwano dla okupu kilka lat wcześniej, niestety pomimo zapłaty ogromnej kwoty dziewczyna nie powróciła do domu. Po latach odnaleziono jej zwłoki i czas wreszcie odnaleźć sprawcę tej okrutnej zbrodni, którego winy zatuszowano wiele lat wcześniej. Franz postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i dokonuje samosądu na podejrzanym o te niecne uczynki. Wtedy do akcji wkracza niezawodny Klein, który przeczuwa, ze to jeszcze nie koniec tej historii. Koschella przebywa w wiezieniu, a w tym czasie zaczyna ginąć coraz więcej osób pozornie zamieszanych w sprawę. Jak wiele sekretów skrywa w sobie jeszcze to małe miasteczko? Czy mężczyźni zdążą na czas odnaleźć winnego?
***
I tym razem mamy do czynienia ze świetnie uknutymi intrygami i wspaniałą aurą tajemniczości okrywającą porwania w Dusznikach. Bardzo polubiłam styl pisania Tomasza Duszyńskiego już w poprzedniej książce z serii, jednak i tym razem się nie zawiodłam. Czytałam cały czas z zapartym tchem ciekawa, czy jestem już coraz bliżej rozwiązania, ale im więcej stronic książki miałam za sobą, tym bardziej gubiłam się w tej zawiłej historii. I to właśnie lubię ? nieszablonowe i zaskakujące zwroty akcji, które cały czas podsycają wyobraźnię czytelnika.
Muszę przyznać, ze takiego zakończenia się nie spodziewałam i po raz kolejny chylę czoła przed autorem za to, że tak skrzętnie udało mu się ukrywać prawdę przed czytelnikiem aż do ostatnich stron. Z niecierpliwością oczekuję, aż dane mi będzie zapoznać się z kolejną częścią serii, bo zdążyłam się już zżyć z jej bohaterami.

Moja miłość do kryminału retro nie słabnie. A to w dużej mierze zasługa kolejnej świetnej pozycji tym razem autorstwa Tomasz Duszyńskiego. ?Glatz. Kraj Pana Boga? to druga część cyklu, ale jak zapewnił mnie sam autor można czytać je niezależnie. I rzeczywiście, ani przez moment nie odczułam, że brakuje mi jakichkolwiek informacji ujętych we wcześniejszej części ?Glatz?.

Autor z niebywałą lekkością wprowadza nas w klimat Kłodzka sprzed stu lat. Tak łatwo odnalazłam się w realiach ówczesnego miasta, w którym dobrze i przyjemnie się żyje. Jednak pod tym ładnym płaszczykiem kryją się ciemne ludzkie instynkty, powiązania i układy. Miasto ma swoje mroczne, podziemne oblicze.

Sprawa zaginięcia Sabine Hunfeld, córki znanego biznesmena, wstrząsnęła okolicą przed kilku laty. Gdy zostaje odnalezione jej ciało zaczyna pojawiać się wiele pytań nie tylko o motywy jej śmierci, ale i wcześniejsze śledztwo, które pozostawia wiele do życzenia. Czy było ono prowadzone nieudolnie, czy ktoś celowo zacierał ślady?

Śledztwo prowadzi wachmistrz Frantz Koschella. I gdy wydaje się czytelnikowi, że wszystko idzie gładko, nagle dostaje obuchem w głowę. Franz ze ścigającego staje się ściganym. Głębokie osłupienie długo mnie nie opuszczało. Co się dzieje? O co chodzi?

Frantz Koschella i kapitan Wilhelm Klein, który włącza się w coraz bardziej zagmatwaną intrygę to postacie nietuzinkowe, dodające powieści autentyzmu i pazura. A ta, nie epatując brutalnymi scenami potrafi czytelnika wciągnąć w wir wydarzeń i naprawdę zaciekawić.

"Bóg tę swoją Krainę ma w dupie, już dawno tu nie mieszka" i to nie On ma wpływ na te tragiczne i zaskakujące zarazem wydarzenia, a ludzie i ich wybory obarczone konsekwencjami.

Jeśli jeszcze nie znacie twórczości autora, to szczerze zachęcam. Jeśli lubicie kryminały retro to dostaniecie rozrywkę na wysokim poziomie.

To już kolejna książka Tomasza Duszyńskiego.Pierwszą Książkę miałam okazję czytać jakiś czas temu ,jednak pamiętam że wywarła na mnie duże wrażenie.Tym razem wiedziałam czego mogę się spodziewać ,lecz Pan Duszyński niejednokrotnie sprowadził mnie na ziemię.Dużo niewyjaśnionych zagadek kryminalnych,lata dwudzieste ubiegłego wieku ,to coś w sam raz dla wielbicieli retro ,Sherlocka Holmesa i nie tylko .Polecam serdecznie...

Sprawa zaginięcia Sabine od początku śmierdzi. Mają miejsce kolejne dramatyczne wypadki. Przybywa ofiar, a policja ?robi, co może?. Chora ambicja i chęć wzbogacenia się niektórych wiedzie drogą przestępstw. Wychodzą na jaw ciemne sprawki. Obrazy z kłodzkiego więzienia szokują sadyzmem. Lojalność jest inaczej pojmowana. Do tego wykorzystywanie kobiet, bicie, zastraszanie, wyłudzanie i? Mroczne towarzystwo, którego lepiej unikać.
Wkroczyłam w męski świat rozgrywek na Dolnym Śląsku, brutalności i lojalności. Hrabstwo nazywane krajem Pana Boga chyba zostało opuszczone przez Boga. Kłodzko skrywa niejedną tajemnicę, także w podziemiach. Czułam niepokój w każdym zakątku, a milcząca obecność twierdzy potęgowała go.
Zadbanie o detale historyczne, mapa przedwojennego Kłodzka, spis ulic i klimatyczna okładka wiarygodnie oddały klimat lat 20. XX wieku. Autor ukazał codzienność różnych warstw społecznych. Obraz zabaw wyższych sfer i pobytu w sanatorium zestawił z biedotą miejską, pokazał mieszkania kłodzczan i ich życie. Pobyt w Dusznikach-Zdroju raczej nie wychodzi nikomu na zdrowie. Za to intryga? zacna! Zagmatwana, wciągająca, nieprzewidywalna. Ten kryminał retro to duża dawka napięcia, wiele niewiadomych i tajemnic, akcja trzymająca w napięciu, mroczne towarzystwo, sieć wzajemnych powiązań w strukturach kłodzkiego hrabstwa, podziemia ciągnące się pod miastem i skrywające własne sekrety, momentami soczysty język, a do tego trup ściele się gęsto.
Wiele tu czarnych charakterów. Bohaterowie nie są pozbawieni wad i namiętności, nałogów i różnych skłonności. Franz Koschella od razu mi zaimponował zmysłem obserwacji, jednak później stał się dla mnie zagadką. Siłą charakteru i niezłomnością zaimponowała mi hrabina Gabriele von Magnis. Los hrabianki kontrastował z losem prostytutki Magdy. Młody asystent policyjny Klaus Bausch i kapitan Wilhelm Klein zyskali mą sympatię, choć wojskowy śledczy ze swoim nieodgadnionym sposobem bycia intrygował mnie najbardziej. Wielu mężczyzn mnie denerwowało, co tylko świadczy o doskonałej charakterystyce postaci.
?Glatz. Kraj Pana Boga? to kryminał retro, pokazujący prawdziwy obraz Dolnego Śląska sprzed wieku, obnażający ludzką naturę i jej skłonności do czynienia zła. Żądza pieniądza, kontrasty życia mieszkańców, leczniczy klimat uzdrowiska i miejska, duszna atmosfera.

Zaginięcie kiedyś tak jak i dziś wzbudza wiele pytań i domysłów, nie tak łatwo odnaleźć kogoś, gdy nie ma światków i nieznany jest cel porwania, a jeszcze trudniej, kiedy ktoś ewidentnie próbuje maskować ślady.
Kiedy w 1916 roku ginie Sabine Hunfeld wszyscy próbują ją odnaleźć, ale nie jest to łatwe i ostatecznie sprawa zostaje zamieciona pod dywan. Kiedy w 2021 roku przypadkiem w lesie zostaje odnalezione jej ciało, sprawa nabiera tempa, a wiele tajemnic wychodzi na jaw.
W tę książkę trudno było mi się wczuć ze względu na wiele trudnych nazwisk, myliły mi się osoby i nie wiedziałam, kto jest kim, musiałam ciągle to sobie przypominać, ale za to akcja od samego początku aż do końca trzymała w napięciu. Wilhelm Klein, jak i Franz Koschella to świetnie wykreowane postacie, nawet jak zrobili coś złego, to byłam pewna, że mieli w tym jakiś cel, szczególnie Koschella dał niezły popis, który okazał się misternie utkanym planem, przemyślanym co do ostatniego ruchu.
Kryminał z dawnych lat zaskoczył mnie nie jednym, było tu wiele brutalnych scen i morderstw, aż czasami trudno było mi to czytać, ale najbardziej spodobało mi się to, że aż do samego końca nie wiedziałam, jaki będzie finał i kto przeżyje, a kto zginie. Akcja trzymała w napięciu cały czas, a nie tylko w pewnych momentach, ani na chwilę nie przerwała tępa, zmuszała też czytelnika do zastanowienia się nad tym, kto jest tym złym a kto dobrym człowiekiem, ja nie mogłam ani na chwilę oderwać się od czytania.
Książka pokazuje nam również jakie układy rządzą w policji, tak było wtedy, tak jest i teraz, tam rządzą układy, wystarczy kogoś znać lub mieć u kogoś dług wdzięczności i nie jedno przewinienie zostanie nam zapomniane. Oczywiście są też osoby, które zawsze są sprawiedliwe i miejmy nadzieję, że takich będzie jak najwięcej.
Dobra książka zawsze napędza mnie do tego, żeby sięgnąć jeszcze po inne dzieła autora i tak właśnie jest teraz, dlatego nie mogę się doczekać nadrobienia części pierwszej i kiedyś sięgnięcia po część trzecią.