Gleba

?Smród jest chyba ponad wszystkimi podziałami, śmietniska i meliny tak samo wyciskają łzy i przyduszają w każdej szerokości geograficznej.?

Nie miałam okazji poznać pierwszego tomu, ale w drugi łatwo weszłam. Autor nawiązywał do kontekstu wydarzeń z poprzedniej odsłony serii, tak aby czytelnik odnalazł się w bieżącej historii, lecz pozostawiał frapujące niewiadome z przeszłości głównej bohaterki. Iga Ziemna, jako nabuzowana energią policjantka, zdawała się niczego i nikogo nie bać, z wyjątkiem pewnych aspektów własnej tożsamości. Ciekawa postać, tym bardziej, że można będzie w kolejnych odsłonach serii przypisać jej kilka intrygujących cech ze względu na dobrze przygotowaną bazę osobowości. Co prawda, uwierały mnie jej żarty o podłożu seksualnym, zgrzytały z innymi cechami postaci, ale rozumiałam zamysł autora usytuowania ich w kontekście zobrazowania relacji z młodym aspirantem. Przychylnie przyjęłam portrety osób spoza pierwszego planu. Michał Śmielak w pełni uzasadnił ich pojawienie się, wkład w akcję i klimat miejsca... Bookendorfina

Podkomisarz Iga Ziębińska po ostatniej sprawie za karę została odesłana z Warszawy na prowincję. Nawykła do działania policjantka, "pies" z powołania, która ma w głębokim poważaniu zasady, układy i to, co kto o niej myśli, kisi się w tym płaskim i nudnym mieście, odlicza dni do powrotu na poprzednie stanowisko. Może dla kogoś innego to idealne miejsce, by tutaj doczekać emerytury, ale nie dla niej. ?Z każdym dniem miała coraz większe poczucie zmarnowanego czasy?, aż do chwili, gdy zadzwonił telefon. Została wybudzona z letargu za sprawą brutalnego morderstwa włóczęgi, który był znany w środowisku pod ksywką Posejdon.

W miejscu nazywanym przez wszystkich ?kulochwytami? zostały znalezione zwłoki bezdomnego. Słynne ?kulochwyty? były pamiątką pięknych czasów, gdy Stalowa Wola była gigantem produkcyjnym w obszarze broni i sprzętu ciężkiego. Dziś to miejsce kojarzone jest ?nieformalnym punktem spotkań wszystkich chcących zakosztować wszelkiego rodzaju używek oraz szybkiego seksu?, pełne śmieci i odpadków. To miejsce morderca wybrał sobie na powieszenie zwłok Posejdona.

Od samego początku uwagę przyciąga doskonale znany styl pisania Michała Śmielaka. Sarkastyczny, błyskotliwy i inteligentny, niepozbawiony czarnego humoru. I przy tym, jak zwykle autor nie oszczędza nikogo. Obrywa się wszystkim bez wyjątku, ale najbardziej chyba politykom. Dostaje się też pisarzom, którzy tworzą masowo literaturę obozową, a także duchownym, którym autor nie szczędzi uszczypliwości.
Sekcja zwłok dostarczyła zadziwiających informacji na temat zamordowanego. Posejdon nie mógł być człowiekiem bezdomnym, gdyż stan jego organizmu wskazuje na coś wprost przeciwnego. Gleba uważa, że morderstwo tego człowieka nie mogło być przypadkowe, musiał się komuś narazić. Gdy pojawia się kolejny trup, tym razem lokalnego dziennikarza, który słynął z robienia tak zwanego dymu z niczego, policja zaczyna obstawiać, że stoi za tym seryjny morderca, zwłaszcza że okoliczności śmierci obu mężczyzn są bardzo podobne. Iga jednak ma zupełnie inne zdanie na ten temat i dzieli się swoimi wątpliwościami z kolegami, ale nikt nie traktuje jej słów poważnie.
Tajemniczy bezdomny i lokalny pieniacz. Zdaniem Gleby musi być coś w przeszłości tych dwóch i że morderca nie wziął ich na celownik przypadkowo. Zupełnie nie pasuje jej to na działanie mordercy seryjnego, raczej wszystko wskazuje na to, że ktoś wyrównuje rachunki, ale władzom zupełnie nie pasuje ten motyw zbrodni.
Moje uznanie wzbudził sposób, w jaki autor przedstawił problem bezdomności, tego, jak ludzie się nawzajem do siebie odnoszą.

Bardzo spodobało mi się przedstawienie podejścia Gleby do przesłuchiwanych osób. Dla niej nie miało to znaczenia, czy siedział przed nią ksiądz, tak zwany szanowany obywatel, czy osoba, która miała na sobie śmierdzące łachy.
Z chwilą, gdy jeden z bezdomnych odkręca tablicę rejestracyjną od tajemniczego czarnego samochodu wciąż pojawiającego się w okolicy siedziby bezdomnych, Gleba wszystko już wie?albo jej się tak tylko wydaje.

Iga Ziemińska to postać z krwi i kości, dobra policjantka, ale też kobieta ze słabościami i problemami, która dała się wywieść w pole, jak każdy, bo najlepszy pies policyjny też może zostać zmylony, zwłaszcza gdy w grę wchodzą uczucia, sentymenty i sympatie. Każdego mordercę natomiast zgubi w końcu pewność siebie i popełni błąd, a zwłaszcza wtedy, gdy nie doszacuje możliwości Gleby.
Michał Śmielak z mistrzowską precyzją obnaża wszystkie bolączki naszego społeczeństwa, obłudę, służalczość, propagandę, układy i układziki. ?Gleba? to świetny kryminał z doskonale skonstruowaną intrygą kryminalna, której zakończenie zaskoczy nawet najwytrawniejszego znawcę tego gatunku. Tożsamość mordercy nie jest znana do samego końca, ale gdy autor odkrywa karty, to zgodnie z zasadą głoszoną przez Glebę: ?spodziewaj się dobrego i bądź przygotowana na najgorsze?, dosłownie opada szczęka.
?Gleba? to niesamowity kryminał, który się czyta jednym tchem, bo jego akcja toczy się lotem błyskawicy. Zdziwiłam się, gdy w pewnym momencie nastąpił koniec, ale coś czuję, że z Glebą spotkam się jeszcze nie jeden raz.

To już kolejna część przygód Podkomisarz Igi Ziemnej zwana Glebą, którą uwielbiam nie tylko za przebieg akcji, ale za ten czarny humor i docinki słowne, których jest pełno (tak jak przy poprzedniej części) Pierwszy i drugi tom, to inne historie, więc można czytać różnie, lecz ja jestem zwolennikiem ?od początku?, ale to już od was zależy. Przez sytuacje, jaka wynikła w pierwszej części naszą podkomisarz odesłano na prowincje, czyli do Stalowej Woli, lecz, jeżeli myślicie, że przyjdzie się jej nudzić to źle myślicie. Iga nie jest jakąś pustą lalką, którą można ustawić z kąta w kąt, lecz osobą, która udowadnia, że siła jest kobietą, która nie spocznie dopóki nie złapie przestępców, a sprawiedliwość stanie się zadość.

Opisów książki jest pełno, więc polecam wpaść np. na stronę wydawnictwa i dowiedzieć się z czym przyjdzie się zmagać. Czy śmierć kogoś na stanowisku może być ważniejsza od śmierci osoby np. bezdomnej? Czy status społeczny, materialny ma znaczenie w dochodzeniu? Jaką wartość ma życie bezdomnego i na co mogą wpłynąć lokalne układy w sprawie dochodzenia?

W pewnych momentach miałam wrażenie, że w książce pojawi się ekipa z popularnego serialu ?Ranczo?, a to za sprawą tego, że akcja dzieje się w małym miasteczku, gdzie każdy się zna i jak to bywa w takich miejscach wiesz o wszystkich wszystko i nie jest niczym nadzwyczajnym, że może dojść do pewnych układów między niektórymi instytucjami lub osobami. Autor ma genialne poczucie humoru, i to powoduje, że czytasz z uśmiechem na twarzy.

Momentami spokojnie, ale na koniec petarda, a ty czytelniku zostajesz z tym niedostatkiem, bo książkę czyta się naprawdę szybko, a gdzie jeszcze do premiery 3 tomu!? Mam nadzieję, że będzie, bo uwielbiam Glebę i jej determinacje, żeby rozwikłać zagadkę i sprawić, żeby zabójca ujrzał światło sprawiedliwości.

Dziś przechodzę do Was z prawdziwą perłą. To książka doskonała i od razu ustalmy? jestem oczarowana tym tytułem i piórem Autora. ?Gleba? autorstwa Michała Śmielaka to wielowymiarowa, pełna humoru, intrygująca zagadka kryminalna osadzona w szerokim społeczno-kulturowym kontekście.
Jednak zacznijmy od początku?
?Na Stalową Wolę spada cała masa wody, jakby ktoś rozpruł niebo nad miastem. Próżny trud, grzechów popełnionych w ostatnich dniach nie zmyje nawet największy deszcz?.
Gleba, czyli podkomisarz Iga Ziemna to twarda kobieta w różowej kurtce. Z powodu nadmiernej samodzielności w działaniu zostaje przeniesiona z Warszawy do Stalowej Woli. Ma jasny cel? odbyć karę i powrócić na wcześniejsze stanowisko w stolicy. Cięty język, bezkompromisowość, jasno określone priorytety i tępienie stereotypowego, zaściankowego myślenia nie zaskarbiają jej przychylności? ?kobieta wchodzi do nowego miejsca pracy napakowanego samcami i nie strzela do każdego z nich okiem, nie kokietuje i po prostu skupia się na robocie, a nie flircikach i ploteczkach, nie szczebiocze jak jakiś zasrany kanarek, to jest chora??
Gleba jest psem? ma instynkt, umie samodzielnie myśleć, i mimo skomplikowanych relacji międzyludzkich, w każdym widzi Człowieka? bez względu na status społeczny. Monotonię służby przerywa brutalne morderstwo bezdomnego. Gleba stara się rozwiązać szybko sprawę? jednak w toku śledztwa przybywa pytań, wątpliwości i ofiar. Kim był bezdomny? Jakie tajemnice skrywa jego przeszłość? Czy morderstwo ma coś wspólnego ze zbrodniami Wampira mordującego bezdomnych w przeszłości?
Gorąco polecam lekturę! To książka nieodkładalna! Genialna językowo! ?Gleba? to kryminał zaskakujący, trzymający w napięciu, piętnujący nasze polskie przywary. Chylę czoła. Dawno nie czytałam kryminału, w którym główna postać została skonstruowana w tak niesamowity sposób. Iga Ziemna to kwintesencja przekory wobec szablonowemu myśleniu? nie jest idealna, popełnia błędy, dostrzega własne. Jednak Gleba w skórzanej różowej kurtce to kwintesencja buntu wobec uprzedzeń. ?Ja kocham wszystkich i wszystkim po równo dosrywam. Mam cały zasób docinków i dowcipów o różnych narodach, profesjach, orientacjach seksualnych. Nikogo nie dyskryminują, każdy zasługuje na to, aby się z niego pośmiać.?
A Was zostawiam z cytatem:
?Deszcz zmywa jedynie kurz z ulic, syf zostawiony przez ludzi ciążących tej planecie niczym pchły bezdomnemu psu, ale nie poradzi sobie z brudem złych uczynków. Krzywdy uczynione mową nie boją się deszczu, są nań niewrażliwe, te zrobione uczynkiem także, mieszkają bezpiecznie w ludzkim poczuciu krzywdy, zdecydowanie rzadziej w sumieniach, a i po zaniedbaniu spadająca z niebios woda nie posprząta. (?) Grzechów tak się nie zmywa.
Myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem.?

Miłość od pierwszej powieści? Tak, Michał Śmielak swoją błyskotliwością, bezpardonowym podejściem do tematów traktowanych przez wielu za tabu i przede wszystkim sarkastycznym, czasem czarnym humorem wybijającym się z każdego dialogu zdobył od razu moje czytelnicze serce. Ostatnio równie mocno jak na ?Glebie? uśmiałam się na ?Szlamie? Andrzeja Mathiasza, a to przecież nie komedie, tylko kryminały!

Na szczęście sięgnięcie po drugą część z podkomisarz Igą ?Glebą? Ziemną w niczym mi nie przeszkadzało. Znakomicie odnalazłam się zarówno w życiu zawodowym, jak i osobistym bohaterki. A w jednym i drugim mimo zesłania ze stolicy do sennej Stalowej Woli dzieje się sporo. Morderstwo bezdomnego, które dla niektórych może wydawać się mniej istotne niż zbezczeszczenie wizerunku papieża, przeradza się stopniowo w skomplikowaną i niepokojącą zbrodnię, a kolejne zwłoki sugerują wręcz pojawienie się seryjnego mordercy. Iga, drążąc w sprawie z właściwą sobie zaciętością nieraz nadepnie komuś na odcisk naruszając mir lokalnej wierchuszki.

Specyfika małej miejscowości, w której wszyscy się znają, układy i układziki, ?wbudowany? szacunek do ?pana, wójta i plebana? Igę, przekorną do szpiku kości zdają się tylko pobudzać do działania. Jednak mimo wielu tropów, nawet sięgnięcia do legendy o wampirze mordującym przed laty bezdomnych nie jesteśmy nawet o krok bliżej rozwiązania zagadki.

Nie powiem, żeby powieść wyróżniała się szczególnie na tle innych kryminałów pod względem fabuły, choć zakończenie zbiło mnie z tropu, ale z pewnością bije je na głowę stylem, w którym tak łatwo się zakochać i genialnie wykreowanymi bohaterami. Bo choć życie to najczęściej nie niebiańska plaża, a bagno i pięć metrów mułu, to warto patrzeć na nie z ironią, sarkazmem i brać tego byka za rogi, tak jak to czyni Iga.

Kilkoro z Was zachęcało mnie do poznania prozy Autora i cieszę się, że dałam się namówić, bo to rozrywka na najwyższym poziomie. I teraz czas bym i ja zaczęła Was gorąco nakłaniać ? czytajcie, będziecie zachwyceni!

?Gleba? to drugi po świetnym ?Postrachu? tom serii ?Podkomisarz Iga Ziemna?. Autor po raz kolejny nie zawodzi swoich czytelników. Daje do ręki książkę, której nie sposób odłożyć. Zaciekawia zagadką kryminalną. Zręcznie wplata w fikcję literacką realizm. Częstuje autorskim wytrawnym i schłodzonym poczuciem humoru. I wszystko to bezczelnie doprawia ironią, sarkazmem i dystansem do świata i ludzi, którego nie jedna osoba z pewnością mu zazdrości.

Polecam.