Głębia

"Prawda stała się czymś tymczasowym, przemijającym, co przez cały czas można przesuwać i zmieniać."

Arne Dahl sprawia, że naprawdę nie jesteśmy w stanie przewidzieć, co będzie się działo na kolejnych stronach książki. Posiada niezwykły dar przyciągania uwagi czytelnika, czaruje rewelacyjnie zaplecioną intrygą, mami atrakcyjnym klimatem, sprawia, że świat przedstawiony staje się na kilka godzin jedyną strefą, w której pozostaje odbiorca.

Przyjemnie wciągamy się w barwnie odmalowane mroczne klimaty, fantastycznie zaskakujące obrotem spraw. Czarne wybrzmiewa bielą, zaś biel naznacza czerń. Dahl do końca trzyma w niepewności i niedopowiedzeniach, pozostawia odbiorcy sporo swobody w interpretacji, ale też sprawia, że ciemne zakątki wydają się intensywnie pozbawiane światła. Wszystkie wątki trzymają wysoki poziom, zarówno od strony logicznej, jak i budowania suspensu. W pewnym momencie do głosu dochodzi przekonanie, że kluczowa postać serii uwikłana jest w zatrważające tajemnice, świadczące o tym, że nikt nie jest niepodatny na wpływ zła. Autor zgrabnie zapędza czytelnika w kozi róg, zmusza do częstego obalania wysuwanych fałszywych przypuszczeń i błędnie formułowanych domysłów.

Powieść kryminalna, z dużym ładunkiem sensacji, rozgrywa się na wielu płaszczyznach, zmierza do ostatecznych rozstrzygnięć w osobliwych okolicznościach. Bardzo przekonuje i wciąga. Pogoń za prawdą i faktami przyjmuje postać zajmującej i frapującej gry, niejednoznacznej zabawy w dopasowywanie obrazów wyobraźni pisarza i odbiorcy, skomplikowanej układanki wystawiającej na próbę zdolności kojarzenia wskazówek. Trzecia odsłona serii rewelacyjnie komponuje się z poprzednimi ("Pustkowia" i "Bezdroża"), perfekcyjnie dociera do wspólnych punktów, wzmacnia wydźwięk przesłań. Pochłanianie tak angażujących przygód to wielka przyjemność i satysfakcja. Zdecydowanie warto uwzględnić w planach, tym bardziej, jak ktoś lubi buszować po głęboko mrocznych kryminałach, nietuzinkowych i oryginalnych, ekscytujących i zaskakujących.

Szwecji zagraża najstraszniejszy atak terrorystyczny, trójka ludzi musi mu zapobiec pod ogromną presją czasu. Sam, Molly i Deer tylko pozornie działają w jednej misji, przerażające zdarzenia sugerują, że nie należą do tej samej drużyny. W bezpardonowej rozgrywce z siłami zła uaktywnia się jeszcze ktoś inny, obdarzony ogromnymi możliwościami, kto nie cofa się przed niczym w dążeniu do realizacji własnych celów. Przygody, porwania, kradzieże, zabójstwa i spiski, nie ma im końca. Nie wiadomo komu ufać, gdyż zapętlenie kłamstw dokonuje się na kilku poziomach, a manipulacja to powszednia metoda działania. Tu nic nie jest takie, jakim wydaje się być.

W OTCHŁANI LĘKU

Po ?Pustkowiach? i ?Bezdrożach? Arne Dahl powraca ?Głębią? - trzecim tomem trylogii z Samem Bergerem i Molly Bloom. Powieść ukazała się nakładem wydawnictwa Czarna Owca.

Były detektyw Sam Berger ukrywa się oskarżony o zbrodnię, której nie popełnił. Sapo zwraca się jednak do niego z prośbą o pomoc w odnalezieniu porwanej córki człowieka, który dzięki kontaktom ze światem islamskim dostarcza służbom wiedzy na temat planowanych ataków. Zegar tyka nieubłagalnie. Szwecji grozi największy atak terrorystyczny w dziejach, a Berger musi poradzić sobie z demonami własnej przeszłości. Czy uda mu się zatrzymać to, co nieuniknione? Jak głęboko zajrzy w toń własnej duszy?

Arne Dahl to, przede wszystkim, dobry rzemieślnik. W każdej swojej powieści potrafi jak mało kto meandrować między fabularnymi zagadkami. Każda kolejna strona przynosi nowe, nieoczekiwane zwroty akcji i to jest cecha wspólna wszystkich jego książek. Kiedy wydaje ci się, że wszystko jest już jasne, a poszczególne elementy układanki wskoczyły na swoje miejsca, on znowu cię zwodzi. Za to cenię jego powieści. Solidny warsztat, mocni, szczerzy bohaterowie, zagrożenia współczesnego świata i ten właśnie niesamowity dar prowadzenia historii z takim przytupem. Kiedy siadam do lektury Dahla, wiem, że nie spocznę dopóki jej nie skończę, a autor i tak kolejny raz zmasakruje mnie mentalnie. To właśnie robi Dahl ? mami czytelnika, wywodzi w pole, a później serwuje rozwiązanie, które zwala z nóg. To jest właśnie dobre rzemiosło : napisać thriller tak, by nawet przez chwilę nie nudził, a jednocześnie nie zapętlić się w mnogości wątków. Arne Dahl to specjalista w tej dziedzinie.

?Głębia? poraża surowością. Zimno, mrok, poczucie osamotnienia, to wszystko oplata głównego bohatera. Sam Berger tonie w morzu pomówień, oskarżeń i dawnych win. Z przeszłości wynurza się to, co od dawna wydawało się zakopane. Udręczony Berger będzie musiał dokonać najtrudniejszych wyborów w swoim życiu. Ta męka Bergera w połączeniu z surowym klimatem szwedzkiej wyspy dają niezwykle mroczny efekt. ?Głębia? to książka , która zło przedstawia w inny, unikatowy sposób. U Dahla nie ma prostych odpowiedzi. Wszystko jest zagmatwane, trudne i zmusza nas do intensywnego myślenia w trakcie lektury. To nie jest łatwa książka. Ilość zła, przemocy i strachu przekracza tu punkt krytyczny. By wejść w świat , który prezentuje Arne Dahl trzeba mieć sporo odwagi. Ta odwaga jednak popłaca. Wymagający czytelnik otrzymuje bardzo dopracowaną, dobrze skonstruowaną powieść, która pozostawia na długo wrażenie. Nie ze wszystkim możemy się zgodzić. Czasami rozwiązania, które pisarz nam serwuje są zbyt trudne do zaakceptowania. To jest siła tej i innych powieści autora. Zawsze po leturze Dahla potrzebuję czasu, by powrócić do rzeczywistości. I zawsze czuję pewien niedosyt. To jest tak dobre, ba, perfekcyjne wręcz, że ilekroć dochodzę do końca czuję się poniekąd rozczarowana, że przyjdzie mi poczekać na nową książkę.

Pod wieloma względami ?Głębia? wyróżnia się spośród pozostałych powieści Dahla. Tych cech, które wymieniłam wcześniej jest w niej jeszcze więcej, a więc doznania płynące z lektury są dużo silniejsze. Duszna atmosfera narastająca w ?Pustkowiach? i ?Bezdrożach? osiąga punkt kulminacyjny. Tu zapewne pojawi się pytanie, czy do lektury ?Głębi? można podejśc nie znając dwóch poprzednich tomów. Moim zdaniem tak, ale po co odbierać sobie przyjemność? W ?Głębi? pojawia się wiele nawiązań do dwóch poprzednich tomów i wiele wątków zostaje logicznie wyjaśnionych, jednak biorąc pod uwagę to, jak fenomenalnie Dahl opowiada swoje historie, uważam, że najlepiej przeczytać ten cykl od początku i po prostu delektować się nim. Lektura tej serii to jest najczystsza przyjemność dla poszukiwaczy mocnych wrażeń i tych, którzy cenią inteligentny thriller. Wielowątkowy, trudny i dość zagmatwany. I w tym zagmatwaniu tkwi pewien problem. Autor wykreował tak skomplikowaną fabułę, że zdarzyło mu się w niej nieco utknąć. Mam wrażenie, że niektóre wątki zostały pod koniec nieco spłycone, co nieco odbiera radość z czytania. Duży potencjał częściowo zmarnowany. Nie wiem czy wynika to z ograniczeń objętościowych czy po prostu pisarz nie miał dobrego pomysłu na zakończenie tych wątków. Bardzo lubię książki Arnego i mnie osobiście to razi. Uważam, że od tego pisarza wymagać mogę znacznie więcej. To może nie są duże uchybienia, ale uważny czytelnik nieco ochłonie w tym momencie. Zakończenie zaś, to jak zawsze, u tego autora swoisty majstersztyk. Czułam się rozbita po lekturze ?Głębi?, ponieważ ładunek emocjonalny powieści jest naprawdę bardzo duży. I Dahlowi wybaczam te nieco nieudane wyjaśnienia niektórych motywów.Nawet to nie odebrało mi najprawdziwszej radości z czytania pełnowymiarowego thrillera. Dahl to w swojej dziedzinie mistrz, któremu mało kto dorasta choćby do pięt. ?Głębię? absolutnie polecam ! Pełen napięcia, krwawy i bardzo poruszający thriller na najwyższym poziomie. Diabelska ocena to 5, tylko dlatego, że ja wiem, że Dahl nie powiedział jeszcze ostatniego słowa