Godzina zagubionych słów

" Kiedy umiera nagle najbliższa osoba, naturalną reakcją jest rozpacz. Czasem zaprzeczenie, wymieszane z bólem, który rozsadza człowieka od środka. Bywa też tak, że nie czuję się nic. Człowiek zastyga, tężeje, jakby nic do niego nie docierało "~ N.S.
W życiu każdego człowieka przychodzi moment, w którym kogoś traci. Z tyłu głowy jest ta myśl, że taka jest kolej rzeczy, ale nijak nie można się do tej straty przygotować. A gdyby tak dostać chwilę czasu... godzinę... na rozmowę, na pożegnanie które nie było dane?
Natasza Socha stworzyła zbiór opowiadań, które są luźno ze sobą powiązane i tworzą bardzo wzruszającą całość. Bohaterowie każdego z opowiadań dostają tytułową godzinę na ostatnią rozmowę z osobą, którą stracili. Książka jest bardzo sentymentalna i trzymająca za serce. Kulminacja wszystkich historii została osadzona w dniu 23 grudnia. Perypetie postaci są różne, ale łączy je jedno ? strata.
"Godzina zagubionych słów" była dla mnie ciężką przeprawą. Razem z bohaterami przeżywałam każdą ich stratę, a szczególnie bliska byłam i historia Marcina. Płakałam przy tym opowiadaniu i po jego skończeniu, bo sama muszę radzić sobie po stracie młodszego i jedynego brata...
Książka nie jest typowo świąteczną pozycją. Panuje w niej bardzo nostalgiczny klimat, a tęsknota jest wszechobecna. Ale jeśli szukacie wzruszającej i mówiącej o sile uczuć powieści obyczajowej, ta jest w sam raz. Przekonuje, że nawet chwila rozmowy może przynieść ukojenie i zadziałać jak balsam na udręczoną duszę.

Kiedy ujrzałam zapowiedź powieści Nataszy Sochy, od razu przykuła ona moją uwagę. Nie dość, że okładka jest niezwykle klimatyczna, to jeszcze ten tytuł, który jawnie zasugerował mi, że nie jest to zwyczajna powieść świąteczna. Wiedziałam, że prędzej czy później będę musiała sięgnąć po tę pozycję. Jak myślicie, czy rzeczywiście nie jest to typowa świąteczna historia?

Czy jedna godzina jest wystarczająca, by zdążyć wybaczyć, przeprosić lub po prostu spędzić jeszcze trochę czasu z bliską osobą? Katarzyna, Marcin, Anna, Aleksy, Fabian oraz Borys to bohaterowie, których właściwie nie łączy nic. Mijają się na co dzień w sklepie, na ulicy lub kiwają sobie głową na dzień dobry. Każde z nich ma swoje tajemnice i ukryte troski, ale ten jeden dzień w roku, który jest istnie magiczny, w pewien sposób ich połączył i dał każdemu z nich wyjątkową szansę. Czy będą na tyle odważni, by z niej skorzystać?

Kiedy zaczęłam lekturę tej pozycji, przyznam szczerze, że trochę się zdziwiłam. Przede wszystkim tym, jakim językiem została ona napisana. Autorka, choć używa tutaj języka potocznego, to jej słowa są piękne i trafiają w najczulsze struny duszy czytelnika, sprawiając, że czytana książka zdecydowanie zyskuje na jakości. Wcześniej nie miałam jeszcze do czynienia z książkami Nataszy Sochy, ale teraz wiem już, że muszę to jak najszybciej zmienić i sięgnąć po pozostałe powieści autorki.

Bohaterowie także zasługują na swoje pięć minut. Każdy z nich ma swój charakter i tak naprawdę żaden nie okazał się płaską/nijaką postacią, na całe szczęście oczywiście. Nie potrafię także wybrać jednego bohatera, którego polubiłam najbardziej, ponieważ wszyscy występujący na swój sposób zdobyli moją sympatię. Skoro już przy tym jesteśmy, to wspomnę też o tym, że cieszę się, iż Natasza Socha pozostała przy takiej ilości postaci ? gdyby było ich więcej, czytelnik mógłby zacząć się gubić, a to zdecydowanie nie ułatwia czytania. Historie tychże bohaterów są jednocześnie zupełnie różne, ale jednak mają coś wspólnego. Wszystkich łączy utrata kogoś bliskiego, z różnych przyczyn. Ten wątek przeplata się tutaj przez wszystkie strony, co spaja historie każdej postaci w jedną, jednakże ja muszę się do tego przyczepić. Rozumiem, jaki był zamysł autorki i dlaczego to wszystko zostało właśnie tak przedstawione, ale jak dla mnie w pewnym momencie zrobiło się trochę zbyt dramatycznie ? jest to moje odczucie i jeżeli ktoś myśli inaczej, to cudownie.

Godzina zagubionych słów to w zasadzie zbiór historii, opowiadań, które są ze sobą połączone. Nie są to opowieści o zupełnie obcych sobie ludziach, ponieważ każdy z nich spotyka się przelotnie w kawiarni, w kwiaciarni lub po prostu na ulicy. Jest to bardzo ciekawe i sprawia, że nawet nielubiący opowiadań czytelnik pozostanie przy lekturze tej pozycji do końca. Ja sama jestem zachwycona tą pozycją i ogromnie cieszę się, że mogłam ją przeczytać. Co też jest ważne, ta książka będzie idealna nie tylko na Boże Narodzenie. To, co przekazuje swoją treścią, jest odpowiednie na każdą porę roku i każdą porę dnia.

Jeżeli lubicie powieści słodko-gorzkie, w których nie zabraknie smutku i łez, ale śmiech również znajdzie swoje miejsce, to powieść Nataszy Sochy musi trafić w Wasze ręce. Nie pożałujecie.

Recenzja:
Godzina zagubionych słów Nataszy Sochy to powieść obyczajowa. Przypadkowe spotkanie kilku obcych sobie osób, zmieni ich życie i odmieni los. Każda z nich ma swoją tajemnicę i każdy inne zmartwienie. Dostają od losu drugą szansę. Czy odważą się z niej skorzystać?

Pięknie opisana historia z pozoru obcych ludzi, która daje nadzieje i pokazuje nam, że szczęście mamy na wyciągnięcie ręki, tylko musimy się odważyć i po nie sięgnąć. Spodziewałam się radosnej opowieści świątecznej, a tu zupełnie inny klimat. Smutne historie o utracie bliskich osób. Kiedy nadchodzi śmierć, a my się tego w ogóle nie spodziewamy. Nie można przygotować się na tą tragedię, nie znajduję się słów pocieszenia. A banalne frazesy nie przynoszą ulgi. Powieść bardzo wzruszająca i smutna, bez happy endu. Ukazuje nam kruchość życia, niesprawiedliwość losu, i to, że pogoń za pieniędzmi szczęścia nie daje. Książka ciężka w czytaniu zwłaszcza w ten magiczny czas świąt Bożego Narodzenia. Ale na pewno wam się spodoba. Czytało mi się ją z ogromnym zaangażowaniem i ciekawością. Daje dużo do myślenia. Nie załuje, że po nią sięgnęłam. Można przemyśleć swoje życie i priorytety. Polecam, choć porusza trudne tematy, ale ilu czytelników,tyle opinii. Przeczytajcie sami i dajcie znać co myślicie o tej pozycji. Książka pełna emocji. Nie bójcie się rozmawiać z bliskimi, nawet o trudnych sprawach, bo życie jest krótkie i ulotne, i możecie nie zdążyć, czego będziecie żałować przez swoje życie. Spodobał mi się styl Pani Nataszy, z pewnością sięgnę po inne jej pozycje. Polecam z całego serca. - Aneta