Golden Boys

Twórczość Phila Stampera miałam przyjemność poznać przy okazji powieści The gravity of us. Przyznaję, że tamta książka wciąż do mnie wraca i zdarzają się chwile, kiedy po głowie chodzi mi jej reread. Kiedy więc otrzymałam swój egzemplarz Golden Boys, nie posiadałam się z radości. Stale jednak coś mnie od tego tytułu odciągało, ale teraz powiedziałam stop. Dziś więc chciałabym podzielić się z Wami swoimi wrażeniami po skończeniu tejże pozycji ? czy między nami nawiązała się miłość?

Grupa najlepszych przyjaciół ? Gabriel, Reese, Sal i Heath, mieszkają właściwie pośrodku niczego, a łączą ich nadzieje i marzenia na przyszłość. Każdy z nich ma swoje plany na życie, ale dopiero tego lata odkryją, kim tak naprawdę chcą się stać. Te wakacje spędzą osobno ? każdy w innym miejscu. Czy odległość, jaka będzie ich dzielić, wpłynie na tak trwałą przyjaźń? Czy może w pewien pokręcony sposób zbliżą się do siebie jeszcze bardziej?

Kiedy zaczynałam lekturę tej powieści, byłam nastawiona na dość prostą powieść młodzieżową, która umili mi czas. Przyznaję, że nie spodziewałam się aż tylu emocji, jakich doświadczyłam podczas poznawania tej historii (choć przecież sam opis dawał mi to jasno do zrozumienia). To, co chcę powiedzieć na pewno o tej książce, to to, że jest ona naprawdę dobra i zdecydowanie zapada w pamięć.

Główni bohaterowie zostali wykreowani całkiem nieźle, choć przyznaję, że to z dwoma zżyłam się najbardziej ? Heath i Reese zdołali chwycić mnie za serce najmocniej i to na nich skupiałam swoją uwagę. Nie mówię, że pozostali bohaterowie nie byli ciekawy czy też mnie do siebie nie przyciągnęli, po prostu nie skupiłam na nich swojej uwagi aż tak. Każdy z nich ma swoje zainteresowania i plany na przyszłość i każdy z nich ma swoje rozterki i wątpliwości, czy aby na pewno zmierza w dobrym kierunku. Czytanie o tym przypomniało mi moje własne lata tej ?wczesnej? dorosłości, kiedy dopiero kończyłam szkołę średnią i zastanawiałam się, w którą stronę chcę iść.

Phil Stamper po raz kolejny zachwycił mnie swoim piórem i umiejętnością tworzenia takiej historii, która wprost idealnie może wpisywać się w potrzeby i wątpliwości młodych ludzi. Może zabrzmię jak kompletny boomer, ale wydaje mi się, że za pomocą swoich bohaterów autor chce pokazać wszystkim nastoletnim i młodym dorosłym czytelnikom, że ich rozumie i doskonale zdaje sobie sprawę z trudności, jakich doświadczają obecnie. Szczerze? Gdybym wciąż chodziła do szkoły średniej i była już na tej ostatniej prostej do jej skończenia, bardzo chciałabym trafić na tę powieść.

Golden Boys to pozycja, która mnie wciągnęła, na swój sposób poruszyła i po prostu sprawiła, że sama zaczęłam na nowo zastanawiać się, czy na pewno ścieżka, którą obrałam, jest tą właściwą. To bardzo dobra powieść młodzieżowa, która na pewno zostanie przy mnie na dłużej i uważam, że warto ją poznać. Przyjaźń, dzieląca odległość, radzenie sobie z nową rzeczywistością i nieznanym otoczeniem ? każdego z nas coś z tego w końcu spotka, więc jeśli napiszę, że ta historia jest dość życiowa, to wcale nie przesadzę.

Cieszę się, że miałam szansę ją poznać i już nie mogę się doczekać lektury kontynuacji, czyli Afterglow. Czy okaże się równie dobra, co Golden Boys? Tego się dowiem już niedługo. Jeśli szukacie dobrej powieści młodzieżowej, która nie traktuje młodych ludzi jak głuptasów, które jeszcze niewiele wiedzą o życiu, to gorąco polecam Wam ten tytuł właśnie.

Gabriel, Reese, Sal i Heath są przyjaciółmi od dzieciństwa. W wakacje przed ostatnim rokiem nauki chłopcy muszą się rozdzielić. Sal ma staż, Reese jedzie do Paryża, Gabriel zostaje wolontariuszem w Bostonie, a Heath ma pomagać w salonie gier ciotki. Dla nich wszystkich nie jest to łatwa sytuacja. Czy przyjaźń przetrwa tygodnie rozłąki?
Golden Boys Phila Stampera to powieść młodzieżowa, w której mamy czterech bohaterów i czterech narratorów. Każdy z paczki przyjaciół opowiada o wydarzeniach, w których bierze udział. Na początku część scen jest wspólna ? ostatnie chwile razem, pożegnanie przed wakacyjnymi wyjazdami. W międzyczasie są też pojedyncze strony z rozmów na komunikatorze internetowym.
Każdy z bohaterów jest inny, wszyscy dobrze się uczą, mają swoje plany na przyszłość. Łączy ich przyjaźń i fakt, że są osobami queerowymi. Doskonale się rozumieją, chociaż nawet w ich niewielkiej grupie są podgrupy. Każdy z nich marzy o spełnianiu marzeń i posiadaniu kogoś bliskiego, z kim łączyłoby go uczucie.
Początkowo bohaterowie snują wspólną opowieść ? o spotkaniu przed wyjazdem na wakacje. Potem każdy z nich mówi o własnych wydarzeniach. Podoba mi się, że są to bardzo różnorodne rzeczy. Na przykład jeden z nich mierzy się z pracą w wymiarze godzin znacznie przekraczającym umówionym warunkom. Cztery różne opowieści sprawiają, że można spróbować odnaleźć w nich coś dla siebie bliskiego.
Ważnym wątkiem w tej pozycji jest wkraczanie w dorosłość. Każda z postaci wyjeżdża z domu i zaczyna pracować ? są wolontariuszami, stażystami, biorą udział w kursach i pomagają rodzinie. Muszą podejmować samodzielne decyzje. Czasem popełniają błędy, ale to też dla nich jakaś nauka. Równie ważnym tematem jest miłość. Każdy z nich marzy o posiadaniu kogoś bliskiego. Jednak czasem miłość mylona jest z pożądaniem i fizycznym pociągiem. Chłopcy będą musieli nauczyć się to rozróżniać.
Na pierwszym miejscu jest oczywiście motyw przyjaźni. To niecodzienna relacja. Mam wrażenie, że w pewnym momencie chłopcy się nieco pogubili ? zawsze mieli siebie, wspierali się, byli blisko, rozumieli swoje potrzeby, dlatego zaczęli mylić przyjaźń z głębszym uczuciem. Tu nie ma jednego szablonu dla wszystkich bohaterów ? niektórzy byli zazdrośni i zaborczy, ale nie miało to związku z miłością. Inni nie byli pewni swoich uczuć. Tak naprawdę jednak mimo wszystko, co by się nie działo, byli dla siebie ważni i się wspierali. Rozłąka spowodowała jednak, że na niektóre sprawy mieli okazję spojrzeć nieco z boku.
Powieść jest podszyta smutkiem i tęsknotą ? przynajmniej ja to tak odebrałam. Bohaterowie ciągle myśleli o pozostałej części paczki. Ich relacje były bardzo bliskie, dlatego rozłąka ich przytłoczyła. Ponieważ każdy miał swoje zajęcia, obowiązki, trudno im było nawet się połączyć przez komunikatory.
Na plus wychodzi fakt, że bohaterowie otrzymali swoje własne rozdziały pisane ich oczami. Można lepiej ich poznać, zrozumieć ich motywacje i uczucia. Na początku nieco myliły mi się postacie, potem jednak szybko przyzwyczaiłam się do tego, kto jest kim. Każda z osobistych historii była interesująca, ale i fragmenty, w których bohaterowie spotkali się całą grupą, też mi się podobała.
Ta książka była niecodzienna. Nie spodziewałam się, że odbiorę ją jako uczuciową i emocjonalną. Podobała mi się bardzo, klimat był niespieszny, wakacyjny, ale nie lekki i luzacki ? życia bohaterów były skomplikowane, tak jak to bywa na progu dorosłości. Zdecydowanie nietuzinkowa młodzieżówka.