Gorszy

"Gorszy" przenosi nas w świat Komisarza Kruka i dalszych losów Marty Krynickiej. Jakie brudy wyjdą na jaw w trakcie prowadzonego śledztwa? Czy wszystko będzie szło zgodnie z planem? Tego dowiecie się z książki!
Książka ta to genialna kontynuacja przygód komisarz i pani prokurator, których poznaliśmy w "Kruku". Akcja zaczyna się w tym samym miejscu, w którym urwał się tom pierwszy, i niestety, jeśli nie czytałeś poprzedniej części, to radzę jak najszybciej się z nią zapoznać. Piotr Górski stworzył historię, która moim zdaniem powinna doczekać się ekranizacji. Zawiła akcja, sekrety, błędne tropy to wszystko znajduje się we wnętrzu tej powieści, dodatkowo wzbogacone świetną kreacją głównego bohaterka Kruka. Mężczyzna ma teraz nie łatwy orzech do zgryzienia. Prowadzi śledztwo na własną rękę, próbuje udowodnić niewinność prokurator Krynickiej, jednak cena jaką będzie musiał ponieść będzie znacząco większa niż przypuszczał. Ta część w porównaniu z "Krukiem" jest o wiele bardziej dynamiczna i znajdziemy w niej również mocniejsze wątki przestępcze. Oczywiście ku naszej uciesze. Historia wciąga, a postać komisarza Kruka jest świetnie skonstruowana I dopracowana w każdym calu. "Gorszy" to książka, w której nie brakuje krwawych momentów, zakręconej akcji i szokujących zwrotów akcji. Myślę, że niejeden z Was pokocha ten cykl równie mocno jak ja. Piotr Górski tworzy idealnie uwikłaną, kryminalną akcję, która doskonale nadawałaby się na serial, który z chęcią bym obejrzała. Pełno w niej ślepych tropów, które mają na celu zmylić nas w trakcie lektury, a gdy na jaw wychodzą koleje fakty nie można w nie uwierzyć. Bardzo polubiłam klimat tej powieści i mam nadzieję, że powstaną kolejne jej części, bo z komisarzem Krukiem trudno się rozstać!
Polecam tę książkę wszystkim miłośnikom tego gatunku, ale i tym, którzy przygodę z kryminałami dopiero zaczynają. To będzie dla Was świetnie wykorzystany czas!

Uwielbiam wakacyjny okres ze względu na to, że mogę nadrobić zaległości czytelnicze, które nawarstwiły się w ciągu roku. Przyznaje się bez bicia, że potrafię zacząć książkę, by później dokończyć ją w wakacje, ponieważ w międzyczasie trafiła się książka do recenzji i trzeba ją przeczytać w terminie. A poprzednia książka, leży sobie grzecznie i czeka na lepsze czasy. Ale czasem trafiają się książki, które choćby świat miał się walić i palić, czyta się jednym tchem. Taką powieścią jest ?Gorszy? Piotra Górskiego. Tutaj chciałbym zwrócić uwagę do tych, którzy pierwszy raz widzą nazwisko autora. Przed przystąpieniem do lektury ?Gorszego? warto przeczytać ?Kruka?, ponieważ druga cześć jest bezpośrednią kontynuacją i mnóstwo wątków z poprzedniej książki ma tu swoje rozwinięcie. Oczywiście recenzja jest napisana bez zdradzania fabuły.

Otoczeni kłamstwem

Dr. House zwykł mawiać, że wszyscy kłamią. Jednakże podczas śledztwa, wraz z komisarzem Krukiem odkrywamy, że niektórzy ludzie kłamią podwójnie. I gdy tak się przyjrzymy bliżej, widzimy w powieści cały przekrój ludzkich przypadłości. Autor Piotr Górski stworzył niesamowite dzieło, znacząco odbiegające od poprzedniczki. Bardziej skupił się na czynniku ludzkim i na opowiadaniu spójnej historii. Właściwie mógł sobie na to pozwolić, ponieważ prawie wszystkich bohaterów poznajemy w pierwszej części. To widać gołym okiem, że autor rozwinął skrzydła i dał porządnego kopa opowieści nie zwalniając tempa ani razu.

Rozdział za rozdziałem

To co było bolączką pierwszej części, autor przekuł w sukces. Krótkie rozdziały świetnie sprawdzają się przy dynamicznie poprowadzonym śledztwie, sprawiając, że syndrom jeszcze jednego rozdziału, przestaje być problemem. Po prostu tej książki nie da się inaczej przeczytać. Ponadto, świetne dialogi nieraz powodujące uśmiech na twarzy, świadczą o dobrze skonstruowanych bohaterach. I podobnie jak w ?Kruku?, nikt tu nie jest czarno-biały. Również podobała mi się fabuła, która jest bardzo gorzka i ukazuje szarość polskiej rzeczywistości, gdzie kombinatorstwo jest na pierwszym miejscu, na każdym szczeblu społecznej drabiny. Jest też bardziej brutalnie, pod względem opisów niektórych scen, ale to bardzo dobrze, ponieważ pasuje do mroczniejszego stylu powieści.

Ten gorszy

Aby nie było za słodko, muszę przyczepić się do przewidywalności pewnych zdarzeń, a raczej tego co stanie się z pewnymi postaciami. Podczas czytania miałem wrażenie, że niektóre postacie były dodane tylko po to bardziej rozciągnąć fabułę. No i największy ?zarzut? mam wobec tego, że książkę tak szybko przeczytałem i mam nadzieje, że autor będzie kontynuował historię komisarza Kruka. Widzę, że jest to ogromny potencjał na wspaniałą serię.

Podsumowanie

Dobra, spójna historia sprawia, że trudno oderwać się od książki. Również bohaterowie odkrywają swoją mroczną stronę powodując, że sympatia do nich miesza się z odrazą i mogłem poczuć cały wachlarz emocji. Według mnie warto poznać słabszą część pierwszą, tylko po to aby następnie cieszyć się ?Gorszym?. Nie spodziewałem się tak znaczącej poprawy i dla mnie jest to ogromne zaskoczenie. To jest niczym oglądanie tyczkarza, który po udanym niskim skoku, wysoko podnosi tyczkę. I ten skok zalicza.

Uwielbiam wakacyjny okres ze względu na to, że mogę nadrobić zaległości czytelnicze, które nawarstwiły się w ciągu roku. Przyznaje się bez bicia, że potrafię zacząć książkę, by później dokończyć ją w wakacje, ponieważ w międzyczasie trafiła się książka do recenzji i trzeba ją przeczytać w terminie. A poprzednia książka, leży sobie grzecznie i czeka na lepsze czasy. Ale czasem trafiają się książki, które choćby świat miał się walić i palić, czyta się jednym tchem. Taką powieścią jest ?Gorszy? Piotra Górskiego. Tutaj chciałbym zwrócić uwagę do tych, którzy pierwszy raz widzą nazwisko autora. Przed przystąpieniem do lektury ?Gorszego? warto przeczytać ?Kruka? (recenzja tutaj), ponieważ druga cześć jest bezpośrednią kontynuacją i mnóstwo wątków z poprzedniej książki ma tu swoje rozwinięcie. Oczywiście recenzja jest napisana bez zdradzania fabuły.

Otoczeni kłamstwem

Dr. House zwykł mawiać, że wszyscy kłamią. Jednakże podczas śledztwa, wraz z komisarzem Krukiem odkrywamy, że niektórzy ludzie kłamią podwójnie. I gdy tak się przyjrzymy bliżej, widzimy w powieści cały przekrój ludzkich przypadłości. Autor Piotr Górski stworzył niesamowite dzieło, znacząco odbiegające od poprzedniczki. Bardziej skupił się na czynniku ludzkim i na opowiadaniu spójnej historii. Właściwie mógł sobie na to pozwolić, ponieważ prawie wszystkich bohaterów poznajemy w pierwszej części. To widać gołym okiem, że autor rozwinął skrzydła i dał porządnego kopa opowieści nie zwalniając tempa ani razu.

Rozdział za rozdziałem

To co było bolączką pierwszej części, autor przekuł w sukces. Krótkie rozdziały świetnie sprawdzają się przy dynamicznie poprowadzonym śledztwie, sprawiając, że syndrom jeszcze jednego rozdziału, przestaje być problemem. Po prostu tej książki nie da się inaczej przeczytać. Ponadto, świetne dialogi nieraz powodujące uśmiech na twarzy, świadczą o dobrze skonstruowanych bohaterach. I podobnie jak w ?Kruku?, nikt tu nie jest czarno-biały. Również podobała mi się fabuła, która jest bardzo gorzka i ukazuje szarość polskiej rzeczywistości, gdzie kombinatorstwo jest na pierwszym miejscu, na każdym szczeblu społecznej drabiny. Jest też bardziej brutalnie, pod względem opisów niektórych scen, ale to bardzo dobrze, ponieważ pasuje do mroczniejszego stylu powieści.

Ten gorszy

Aby nie było za słodko, muszę przyczepić się do przewidywalności pewnych zdarzeń, a raczej tego co stanie się z pewnymi postaciami. Podczas czytania miałem wrażenie, że niektóre postacie były dodane tylko po to bardziej rozciągnąć fabułę. No i największy ?zarzut? mam wobec tego, że książkę tak szybko przeczytałem i mam nadzieje, że autor będzie kontynuował historię komisarza Kruka. Widzę, że jest to ogromny potencjał na wspaniałą serię.

Podsumowanie

Dobra, spójna historia sprawia, że trudno oderwać się od książki. Również bohaterowie odkrywają swoją mroczną stronę powodując, że sympatia do nich miesza się z odrazą i mogłem poczuć cały wachlarz emocji. Według mnie warto poznać słabszą część pierwszą, tylko po to aby następnie cieszyć się ?Gorszym?. Nie spodziewałem się tak znaczącej poprawy i dla mnie jest to ogromne zaskoczenie. To jest niczym oglądanie tyczkarza, który po udanym niskim skoku, wysoko podnosi tyczkę. I ten skok zalicza.

Do polskich autorów thrillerów i kryminałów generalnie podchodzę ostrożnie. Niestety wielu z nich zdarza się przykra przypadłość bardzo nierównego pisania. Przykładów jest dość sporo, ale są też autorzy, którzy utrzymują światowy poziom, jak na przykład Kasia Puzyńska, której Lipowo jest hitem poza granicami naszego kraju. Są też tacy autorzy, którzy rozwijają swój warsztat i do tego grona zaliczę Piotra Górskiego. O ile pierwszy tom historii o gdańskim policjancie Sławomirze Kruku po prostu mi się podobała, tak drugi tom pochłonęłam w jeden dzień.

Sławomir Kruk to doświadczony komisarz, który nie lubi współpracować z prokuraturą i generalnie swoim uporem, bardziej zraża ludzi do siebie. Stąd teoretycznie wiadomość o zatrzymaniu pani prokurator z podejrzeniem o popełnienie przez nią morderstwa z zimną krwią powinna go ucieszyć. Jednak nos policjanta podpowiada mu, że zdecydowanie nie pasuje to do charakteru prokurator. Bardzo szybko okazuje się, że sprawa ma drugie, bardzo mroczne dno. Niestety w międzyczasie zginie kolejna osoba...

Myślę, że gdybym miała wskazywać ulubionych literackich policjantów to Sławomir Kruk i Harry Bosch zajęli by pierwsze miejsce ex aequo. Charakter obu wręcz mi imponuje i podziwiam ich niesamowity upór i odwagę. Kruk często balansuje na granicy przyzwoitości i totalnie przesiąkł przestępczym światkiem Gdańska i okolic. Jest bardzo prawdziwy i pokazuje to właściwą wizję polskiej policji. Bez lukru, bez namiastki cukru, brutalna rzeczywistość, z którą codziennie stykają się policjanci. Totalne przeciwieństwo słynnych policjantów z W11. Domyślam się, że autor włożył ogromny wysiłek, żeby pokazać ten świat i stworzyć takiego bohatera. Wyszło naprawdę dobrze i czekam na kolejne tomy historii Kruka.

Polecam Wam tę książkę, ale nie gotujcie przy niej niczego. Najlepiej przeczytajcie ją w jakąś niedzielę, kiedy nic Was nie będzie rozpraszało. To historia, do której się chętnie wraca. Jestem przekonana, że Piotr Górski stanie się jednym z naszych najpoczytniejszych autorów. Oby więcej polskich pisarzy brało z niego przykład.

"Gorszy" to bezpośrednia kontynuacja "Kruka", debiutanckiej powieści Piotra Górskiego. Książka ta opatrzona została mylącym tytułem, gdyż w porównaniu do swojej starszej siostry jest zdecydowanie lepsza. Udany debiut może być kwestią przypadku. Mogło się zdarzyć, że autor całe życie dopracowywał jeden pomysł i na kontynuację zabrakło weny twórczej. W tym przypadku Górski ewoluuje, rozwija się. Fabuła staje się coraz bardziej kompleksowa, zagadka rozbudowana, postaci bardziej trójwymiarowe. Autor już nie próbuje swoich sił tylko udowadnia czytelnikom, że jest poważnym graczem na rynku literatury kryminalnej. Choć "Gorszy" nie zmieni wizerunku współczesnego kryminału, choć nadal bazuje na utartych schematach, to jest to książka po którą warto sięgnąć. Chociażby dla rozrywki.

Prokurator Marta Krynicka siedzi w areszcie. Oskarżona została o zabójstwo mężczyzny. Świadkowie zeznali, że widzieli ją jak z bronią w ręku wybiegała z domu denata. Komisarz Kruk, choć nie darzył Krynickiej sympatią, nie czuje satysfakcji. Uważa, że kobieta jest niewinna i postanawia przeprowadzić prywatne śledztwo. Każda zebrana przez niego informacja rodzi kolejne pytania i wątpliwości. Najbardziej zastanawia fakt, dlaczego rodzice młodej pani prokurator, wycofują się, nie udzielając córce potrzebnego wsparcia. Komu zależało na wrobieniu Marty? Kruk dostaje odpowiedzi na swoje pytania, jednak zwycięstwo ma gorzki posmak porażki.

Kolejny kryminał równa się kolejny komisarz z "przeszłością". Tym razem rozwodnik. Choć czytałam pierwszą część książki to wiedząc, że przede mną drugi tom postanowiłam poczekać z jego recenzją. Po lekturze "Gorszego" mam pełniejszy obraz naszego głównego bohatera. Z początku wydawało mi się, że jest on zwykłym policjantem "na służbie". Ani zbyt sprytnym, ani zbyt inteligentnym czy przebiegłym. Po prostu służbistą jakich wielu. Dobrym w swoim fachu rzemieślnikiem, któremu zależy na tym by na jego podwórku panował spokój. Może jest nieco zbyt brutalny, za mało wyrafinowany i nieco kontrowersyjny jednak jednego jestem pewna : jest skuteczny. Po wnikliwszej analizie , jakiej poddałam Stanisława Kruka, nadal uważam, że nie jest on typem dwudziestowiecznego detektywa, jednak w drugim tomie dodane zostały mu atrybuty, które cechują najlepszych książkowych śledczych : dedukcję i logikę. Inaczej niż w pierwszym tomie, tutaj zamiast brutalnej siły mamy rasowe policyjne dochodzenie oparte na analizie, obserwacji, przesłuchaniach i wyciąganiu wniosków. Ten do tej pory nadpobudliwy komisarz, którego kariera wisiała na włosku, choć nadal jest niebezpieczny i wulgarny to przestał tryskać, na lewo i prawo, testosteronem. Czyta się o niebo lepiej. Choć osobiście uwielbiam mocne filmy akcji, horrory gore czy mroczne thrillery to uważam, że w książkach o wiele lepiej czyta się o komisarzach, którzy mają do pokazania coś więcej niż własną przewagę, czy w kwestii siły czy władzy. Film angażuje oczy, książka zmysły. Autorzy mają większy potencjał i możliwości zaskoczenia czytelnika. Lubiłam Kruka w wersji "hard", również wersja "soft" przypadła mi do gustu.

Pierwszy tom był typowym przykładem liniowego, schematycznego kryminału, gdzie główny bohater idzie po nitce do kłębka napotykając po drodze na różnego rodzaju przeciwności losu. "Gorszy" jest książką subtelniejszą, bardziej rozbudowaną i napisaną z większą fantazją. Po "Kruku" choć napisanym poprawnie, można było odczuć, że jest debiutem literackim. Autor postawił na mało skomplikowaną fabułę, finezję policyjnego śledztwa zastąpił brutalnością, krwią i siłą. Te zabiegi miały odwrócić uwagę czytelnika od drobnych, pojawiających się w książce, niedociągnięć. Powieść została odebrana pozytywnie. Oczywiście nie obeszło się bez krytyki jednak opinie "na plus" przeważyły. Mile połechtany sympatią odbiorców, Górski odrzucił na bok wszelkie kompleksy. Postanowił wypłynąć na głęboką wodę. W powieści co i rusz pojawiały się nowe wątki, nowi bohaterowie. Z początku miałam wrażenie, że całość jest zbyt chaotyczna, jednak już w połowie książki, zauważyłam pewien wzór, wokół którego budowana jest fabuła. Autor zadbał o to by wszystkie luźne końce zręcznie wpleść w dywan kryminalnej historii. W przypadku tak rozbudowanego dzieła trudno jest nie wpaść w pułapkę przewidywalności. Autorowi się jednak udało i efekt końcowy zaskoczy nawet najbardziej wybrednych czytelników.

"Gorszy" to powieść osadzona w typowo polskich realiach. Choć już nie tak krwawa i brutalna jak "Kruk" to paradoksalnie jest bardziej mroczna. Poznajemy nasz rodzimy półświatek. Autor zabiera nas w najbrudniejsze, najniebezpieczniejsze zakamarki Gdańska gdzie splatają się interesy mafii, polityki i showbiznesu. Właśnie tam obraca się Stanisław Kruk. Skłoniło mnie to do pewnych przemyśleń. Czy moralnym jest korzystanie z pomocy przestępców w imię większych korzyści? Czemu policja przymyka oko na działalność drobnych złodziejaszków czy dilerów? Czy utrzymanie wierzchniej warstwy "półświatka" paradoksalnie chroni nasze społeczeństwo? Nie spodziewałam się, że po przeczytaniu kryminału dostanę odpowiedź na moje pytania. Oczywiście nie była ona podana wprost, jednak po faktach, które podał mi autor byłam w stanie wyciągnąć logiczne wnioski. I wyłonił się z tego przerażający obraz kraju w którym kwitnie korupcja, bezprawie i nepotyzm.

"Gorszy" to dobry kryminał, z akcją która dość szybko posuwa się do przodu, bez zbędnego meandrowania. Autor nie zapuszcza się na teren powieści obyczajowej. Jest oszczędny w słowach. Każde zdanie, każdy wyraz, kropka czy przecinek, są starannie zaplanowane. Krótkie rozdziały zachęcają do szybszego czytania. Jeszcze jeden rozdział na dobranoc i po chwili się orientujemy, że przeczytaliśmy całą książkę. Ciekawe dialogi, zawoalowany,, często czarny humor i szybkie tempo narracji sprawiają, że ta typowo męska lektura, wchodzi lekko niczym zmrożony kieliszek wódki. Polecam. Nawet kobietom.

Piotr Górski jest znany prawdopodobnie wielu osobom. Szczególnie miłośnikom kryminałów. Ja byłam zadowolona pierwszą częścią i czułam pewien niedosyt z powodu niedokończonych wątków. Stąd też nie mogłam sobie odpuścić przeczytania dalszego ciągu. Jedyne co mnie troszkę rozstroiło to długi odstęp między wydaniem obu części i zdecydowanie za dużo czasu potrzebowałam, by przypomnieć sobie to i owo. Jednak mały to koszt patrząc na to, co dostajemy w tej powieści.

Marta Krynicka to młoda prokurator, która wpada w ogromne kłopoty. Komisarz Sławomir Kruk powinien być nie lada szczęśliwy z tego powodu, gdyż ostatnio, gdy prowadzili razem sprawę, Krynicka zrobiła wszystko by działać na jego niekorzyść. Okazuje się jednak, że Marta dzwoni właśnie do Kruka i u niego szuka pomocy. Mimo tego, jak układały się początki ich znajomości, ufa mu i wie, że jeśli ktoś ma jej pomóc, to właśnie on. Co ciekawe sam Sławek nie waha się, by stanąć po stronie pani prokurator. Choć miewa chwile, żeby wszystkim rzucić tak, by kobieta radziła sobie sama, to trwa przy niej, a nawet się naraża. Zaczyna prowadzić własne, nieoficjalne śledztwo, które ku jego zdziwieniu prowadzi do rodziców Krynickiej. Nie wie co o tym sądzić, ale pewny jest jednego. Coś tu śmierdzi i to bardzo. A skoro senator nie chce kwapić się, by pomóc własnej córce, to zaczyna grzebać głębiej. Naraża się niejednej osobie, ale u niego to całkiem normalne. Kruk stworzony jest do tego, by zniechęcać do siebie ludzi.

Mnie nie zniechęcił. Wręcz przeciwnie polubiłam go jeszcze bardziej, bo autor zrobił z niego człowieka z krwi i kości. Podobała mi się pierwsza część pt. "Kruk", ale to ,co dał z siebie Piotr w pozycji pt. "Gorszy" to już wyższa półeczka. Widać jak poprawił się jego warsztat, bohaterowie nabrali konkretnych i wyrazistych rysów, a sam komisarz, który był tu pierwszoplanową postacią, zyskał w moich oczach najbardziej. Ciekawi mnie czy autor pociągnie wątek dalej, bo ma ku temu powody, a zakończenie zdecydowanie sprzyja, by napisać coś jeszcze. Ja czekam z otwartymi ramionami. Oby nie za długo, bo znów zapomnę, o co chodziło, a nie dam rady nie czytać nic innego, by zachować w głowie tę historię.

*uwaga pierwszy akapit zrasza szczegóły z pierwszego tomu*
Nadszedł czas na ponowne spotkanie z komisarzem Krukiem, którego dobrze już znam z poprzedniej części. Bohater powinien czuć satysfakcję, że prokurator Marta Krynicka, z którą nie miał najlepszych stosunków, została aresztowana za morderstwo. Coś jednak sprawia, że wierzy w jej niewinność, mimo że wszystkie dowody świadczą przeciwko niej. Drążąc i prowadząc śledztwo na własną rękę, sam wpada w tarapaty, zadzierając z szajką przestępców.

Po pierwsze muszę przede wszystkim zaznaczyć, że jestem pod wrażeniem tego, jak rozwinęła się twórczość Piotra Górskiego. Podczas gdy ?Kruka? uważałam za zwykły kryminał, z banalną historią jakich wiele i sztampowymi bohaterami, to ?Gorszego? uważam za o wiele lepszą powieść. Zdecydowanie bardziej podoba mi się kreacja bohaterów, zwłaszcza komisarza Kruka, który w tej serii odgrywa pierwsze skrzypce. Mam wrażenie, że tym razem myśli on bardziej racjonalnie, aniżeli instynktownie. Jest mniej agresywny, natomiast za wszelką cenę próbuje dowieść prawdy.

Podoba mi się również to, w jaki sposób kolejne elementy układanki wskakują na odpowiednie miejsce. Fabuła jest bardzo dobrze przemyślana od samego początku, aż po ostatnią stronę. Dużo się dzieje, jest wiele tropów, które pozornie prowadzą donikąd, akcja nieustannie mknie do przodu, a sarkastyczny komisarz dodaje nutkę humoru między poważne dochodzenie. Uważam, że historia została idealnie wyważona, nie jest ani za krótka, ani za długa, co sprawia, że czytelnik nie czuje się ani znudzony, ani nieusatysfakcjonowany. Zastanawiam się, czy powstanie kolejny tom, gdyż zakończenie tego nie zdradza.

Lubię, kiedy rozdziały są krótkie, wtedy historię pochłania się w zawrotnym tempie, tak jak to miało miejsce podczas mojego spotkania z tą serią. Mało jest polskich twórców, zajmujących się tworzeniem książek z dreszczykiem, z których twórczości byłabym zadowolona. Tym razem muszę przyznać, że widzę w Piotrze Górskim duży potencjał i z całą pewnością, jeśli będę miała taką możliwość, sięgnę po inne jego powieści.

Podsumowując, napiszę, że ?Gorszy?, to książka napisana poprawnym językiem, z ciekawym spojrzeniem na świat przestępczy i pranie brudnych pieniędzy, z dużą ilością różnorodnych bohaterów, z których każdy odgrywa ważną rolę. W pozycji tej nie znajdzie się lania wody i zbędnych zapychaczy, jest tylko akcja, akcja i akcja. Gorąco zachęcam Was do zapoznania się z książką, ale radzę zacząć od pierwszego tomu, by dogłębnie poznać historię i wczuć się w rolę Sławomira Kruka w ?Gorszym?. Polecam zwłaszcza miłośnikom gatunku lub osobom, które lubią od czasu do czasu sięgnąć po dobry kryminał.