Gra Anioła (twarda)

Zauroczona poprzednią powieścią Zafona, „Cieniem wiatru” z niecierpliwością wyczekiwałam ukazania się tej książki. Akcja „Gry anioła” rozgrywa się w Barcelonie lat dwudziestych i opisuje dzieje Cmentarza Zapomnianych Książek na długo przed zjawieniem się tam Daniela Sempere. Spotykamy tu również już znane nam postacie i wątki, jednak nawiązania są na tyle lekkie, że można spokojnie zrozumieć książkę nie przeczytawszy „Cienia wiatru”. Sam autor mówiąc o swojej najnowszej powieści unika określenia „prequel”, a relację między książkami określa w sposób następujący: „Można powiedzieć, że Cień wiatru to dobrze wychowana dziewczynka, Gra anioła to jej zbuntowana siostra”. Faktycznie, chyba coś w tym jest. Wróćmy jednak do początku.
Głównym bohaterem „Gry anioła” jest David Martin, młody, uzdolniony literacko chłopak, który po śmierci ojca z biedy zmuszony jest rozpocząć pracę w redakcji dziennika „La Voz de la Indrustria”. Jego talent zostaje tam zauważony i w gazecie ukazują się kolejne odcinki napisanego przez niego opowiadania. Teksty Davida Martina szybko zdobywają uznanie i rozgłos, jednak niekorzystne umowy z kolejnymi wydawcami ograniczają jego możliwości i nie spełniają finansowych oczekiwań. Któregoś dnia otrzymuje jednak propozycję napisania książki niezwykłej, która nie tylko zapewni mu rozgłos i wysoki standard życia, ale uwiedzenie umysły, sprawi, że ludzie będą dla niej żyć, kochać i zabijać.
Książka od początku bardzo mnie zaciekawiła, wciągnęła. Moje zainteresowanie nią wzmogło się po przeczytaniu świetnie opisanej sceny z prostytutką. Jednak dalej ogarnęło mnie zniecierpliwienie – czekałam, aż autor podąży w kierunku, jaki znamy z „Cienia wiatru”. Tak się nie stało, ale w niczym nie umniejsza to wartości książki. Jej język, styl, jest tak samo barwny jak w „Cieniu wiatru”, ale akcja – odważniejsza, bardziej mroczna, mniej idealistyczna.
Tym co najbardziej mnie w niej zainteresowało, to wątek relacji głównego bohatera z Isabellą. Ta postać była już wspomniana w „Cieniu wiatru”, jednak wtedy zupełnie nie zwróciłam na nią uwagi. Isabella to osóbka młoda, zbuntowana, pyskata. Ucieka od rodziców i stawia się u Davida Martina, by w zamian za prowadzenie domu pobierać od niego nauki pisarskie. Dialogi pomiędzy tymi dwojga stanowią niewątpliwy atut tej książki. Osobiście uważam, że Isabella jest o wiele ciekawszą postacią niż główna bohaterka tej książki, Christina. Naprawdę trudno zrozumieć, czemu David sądzi inaczej.
Postacią, która niewątpliwie intryguje jest także enigmatyczny Andreas Corelli. Kim jest człowiek, który „wyczarowuje” prostytutkę wyglądającą identycznie jak bohaterka książki Dawida, lub uzdrawia chłopaka? Jakie są jego inne możliwości i do czego tak naprawdę dąży? Te pytania stawiamy sobie właściwie już od pierwszej sceny, której pojawia się Pryncypał.
Mówiąc o postaci Andreasa Corelli nie można nie wspomnieć o wątku religijnym w powieści. Carlos Ruiz Zafon w sposób prosty, ale trafny i przekonujący ukazuje płytkie podstawy wielu wierzeń i religii. Dla osób o otwartym umyślę, takich, których interesują się tym, skąd się wzięła wiara w Boga i skłonnych rozważyć również fakt, że istnieje on jedynie w umyśle człowieka, takie przedstawienie sytuacji zapewne nie będzie niczym nowym, jednak wielu religijnych czytelników może zaskoczyć, lub nawet – oburzyć.
Podsumowując, choć jest parę słabszych momentów książkę czyta się bardzo przyjemnie. Surrealistyczne, nieco bajkowe zakończenie wywarło na mnie bardzo dobre wrażenie. Choć jest to książka zupełnie inna niż „Cień wiatru” śmiało mogę ją wszystkim polecić.

W 2008 roku na hiszpański rynek wydawniczy trafiła powieść Carlosa Ruiza Zafóna o tajemniczym tytule Gra Anioła. Książka, która stanowi drugą część tetralogii, ponownie przenosi czytelnika na ulice dusznej Barcelony lat dwudziestych XX wieku.
Główny bohater - David Martin opowiada historię życia przez pryzmat dokonywanych przez siebie wyborów. Czytelnik podczas lektury śledzi jego losy, podążając ulicami groteskowego miasta, nad którym wisi widmo wojny domowej. Wątek główny powieści związany jest ponownie (tak jak w pierwszej części) z Cmentarzem Zapomnianych Książek, czyli miejscem znanym wybranym czytelnikom, którzy postanowili za wszelką cenę ocalić najważniejsze dziedzictwo ludzkości - książki. Fabuła oplata się również wokół rodziny Sempere i śmierci ukochanej żony seniora rodu - Isabelli.
Wydarzeniem, które miało szczególny wpływ na życie Davida pozostaje jednak oferta, którą otrzymuje od tajemniczego wydawcy. Ma napisać książkę, jakiej jeszcze nie było w zamian za fortunę i coś znacznie cenniejszego, co okazuje się być okrutnym przekleństwem. Targany sprzecznymi uczuciami względem otrzymanego zlecenia, David podejmuje wiele tragicznych w skutkach decyzji, prowadzących do zaskakującego finału. Historię obdarzonego niezwykłym talentem pisarskim Martina komplikuje romans z kobietą jego życia, który zamiast dawać mu szczęście, przyczynia się do powolnej, wewnętrznej agonii.
Gra Anioła to wielowątkowa powieść, zaskakująca nagłymi zwrotami akcji, a równocześnie zachwycająca doskonałym stylem pisarskim. Czytając tę książkę, czytelnik może odnieść wrażenie, że podąża krok w krok za bohaterami podczas ich podróży po nagrzanej słońcem Barcelonie, delektuje się tymi samymi deserami podczas poranków spędzonych w klimatycznych hiszpańskich kawiarniach, stopniowo ulega tej samej co bohaterowie fascynacji metropolią. Z niezwykłą lekkością pisarską, Carlos Ruiz Zafón wciąga nas w życie miasta i obdarowuje książką, w której, jak na dobrą powieść przystało, nie zabrakło wyniszczających romansów, okrutnych zbrodni, fascynujących intryg i przejmujących tragedii.
Zafón ponownie udowadnia, że potrafi mistrzowsko oczarować czytelnika klimatem Barcelony i sprawić, by ślad napisanej przez niego powieści pozostał w sercach i umysłach. ??Gra Anioła?? jest książką, o której myśli się jeszcze długo po przewróceniu ostatnich jej kart. Prawdy życiowe i nauki moralne nieraz skłaniają czytelnika do refleksji zarówno nad własnym życiem, jak i otaczającym go światem. Groteskowy charakter książki przypadnie do gustu nawet wyrafinowanym osobom, szukającym w książkach ??czegoś więcej??. Powieść szczerze polecam wszystkim tym, którzy uwielbiają sięgać do mrocznych zakamarków duszy ludzkiej podczas podróży zaludnionymi ulicami wielkiego i słonecznego miasta, takiego właśnie jak Barcelona.
Połączenie w powieści trudnej, wręcz niemożliwej miłości, szaleństwa, wewnętrznego mroku czarującej Barcelony i miłości do książek gwarantuje niezapomniane emocje. Dzieło Zafóna pozwala nam dostrzec świat z innej perspektywy i mimo, że opisuje życie w połowie lat 20. XX w., ukazane w nim prawdy wciąż pozostają aktualne.

W mrocznej, niebezpiecznej i niespokojnej Barcelonie lat dwudziestych, młody pisarz, żyjący obsesyjną i niemożliwą miłością, otrzymuje od tajemniczego wydawcy ofertę napisania książki, jakiej jeszcze nie było, w zamian za fortunę i, być może coś więcej...
Z niezwykłą precyzją powieściopisarską i w charakterystycznym dlań, oszałamiającym stylu, autor „Cienia wiatru” ponownie przenosi nas do Barcelony Cmentarzyska Zapomnianych Książek, by obdarować nas niezwykłą intrygą, romansem i tragedią poprzez labirynt tajemnic, gdzie czar książek, namiętności i przyjaźni splatają się w mistrzowskiej opowieści.

Kiedy następnym razem będziesz chciał uratować jakąś książkę nie ryzykuj życia...
Zaprowadzę cię do tajemnego miejsca gdzie książki nigdy nie umierają i nikt nie może ich zniszczyć.

Poznajmy fascynujący labirynt Carlosa Ruiza Zafona autora „Cienia wiatru”.
Świat Barcelony wraz z jej tajemniczymi zakamarkami i mrocznymi sekretami.
Świat zapomnianych książek, cudownych i wyklętych, ich autorów i czytelników, świat wielkich miłości, wielkich rozczarowań i wielkich nadziei.

Polecam tą książkę! Jest naprawdę ciekawa!