Gra w powieszonego

Co by było gdyby...?
Zdarza wam się rozpamiętywać przeszłość?


,,Gra w powieszonego" to inna rzeczywistość, ale nie do końca. Alternatywa, która mogła się zdarzyć i w zasadzie niewiele różni sie od tego co było.
Bohaterowie tej lektury są z tzw. ,,spietranego pokolenia". Ciąży na nich nieodmiennie piętno tchórzostwa, bo 1 sierpnia 1944 roku Powstania Warszawskiego nie było.
Pokolenie okryte hańbą, które każdego dnia musi mierzyć się ze swoim jestestwem.
Lektura inna niż wszystkie, choćby ze względu na sam główny wątek powstania, które w ostateczności nie wybuchło.
Są wspomnienia z obozu, wojny, wyzwolenia. Wyzwolenia, które miało miejsce we wrześniu 1944, wiadomo przez Armię Czerwoną.

W książce akcja jest podzielona na dwie części. Lata 1944 i 1956. Wojenna rzeczywistość i powojenna, kiedy to bohaterowie próbują w jakiś sposób odnaleźć samych siebie, swoje miejsce, dostosować się do nowych okoliczności oraz do wymagań władzy i partii.
Historia przeplata sie z teraźniejszością, w której autor przemyca nam obrazy z życia codziennego. Stara się przekazać, że mimo wszystko człowiek jest istotą społeczną, pragnie akceptacji, uczuć, miłości, ale też wolności i swobody. Pojawiają się punkowcy i hipisi na horyzoncie.

Życie toczy się od jednego pochodu pierwszomajowego do następnego, od prywatki do prywatki poprzez stanie w kolejkach, od narodzin po śluby i aż do śmierci... z odwiecznym dylematem ,,zapisać się do partii czy może jednak nie?" Jedni nie widzą/widzieli w tym problemu, inni mieli swój honor, który im na to nie pozwalał. Tym samym przywileje nie były dla nich.
Autor przekazał historię Warszawy w pigułce, można powiedzieć. Egzystencję w PRL-u, gdzie komizm i partia rozpanoszyły się na dobre.
Choroba zwana komunizmem zatruła głowę narodu i potrzeba będzie wielu lat, żeby się z niej wyleczyć.