Grombelardzka legenda Wstęgi Aleru

?Grombelardzka legenda. Wstęgi Aleru? to konytnuacja ?Serca gór?. Jednakże, Feliks W. Kres przyzwyczaił nas już do zmiany stylu i koncepcji w każdej kolejnej części ?Księgi Całości?. Poprzedni tom urzekał czytelników krótką formą, czyli opowiadaniami przygodowymi. Tym razem autor postawił na powieść, dzielącą się na trzy części, przy czym skupił się na wznioślejszych aspektach historii, czyli walce Aleru i Szerni. Choć plusem powieści są przede wszystkim dobrze napisani bohaterowie, to Kres pokazuje, że nikt nie może czuć się bezpieczny, nawet legendy. Autor uświadamia nam, że wszystkie rozumne gatunki są niczym wobec potęgi Całości.

Niejednokrotnie byłem bardzo poruszony podczas lektury i muszę przyznać, że w moich oczach pojawiły się łzy. Zdecydowanie jest to fantastyka dla dorosłych i z każdym kolejnym tomem rozumiem dlaczego ta seria jest tak wychwalana i stawiana obok ?Sagi o wiedźminie? (choć dla mnie nie dorównuje dziełu Sapkowskiego). Feliks W. Kres po raz kolejny prezentuje swój szeroki warsztat literacki i to jak płynnie może przejść od jednej formy literackiej do innej.

Jednak jakoś bardziej do gustu przypadło mi ?Serce gór? niż ?Wstęgi Aleru?. Zdaje mi się, jednak, że ta powieść będzie bardzo ważna w kontekście całego cyklu.

...

Wstęgi Aleru to druga część Grombelardzkiej legendy, w której obserwujemy kulminację wydarzeń zapoczątkowanych w pierwszej części. Wiele z pozoru mało ważnych zdarzeń, nagle okazuje się mieć duży wpływ, co pokazuje jak cała historia była od początku starannie zaplanowana. Dowiemy się także wielu nowych informacji o samym Grombelardzie, które spowodują, że ujrzymy tę krainę w nowym świetle. Co więcej, autor odkrywa wiele tajemnic na temat tytułowych Wstęg, jak również konfliktu Aleru i Szerni. Jestem bardzo ciekawy co z tego wszystkiego wyniknie, ponieważ zapowiada się interesująco i nietuzinkowo!

Feliks W. Kres przyzwyczaił mnie, że nie oszczędza swoich bohaterów i nie inaczej jest we Wstęgach Aleru. Trup ścieli się gęsto, nikt nie bierze jeńców, a bohaterowie przeżyją wiele trudnych i ciężkich chwil. Często są zmuszeni walczyć z wieloma przeciwnościami, aby osiągnąć swój cel. Co więcej, autor pokazuje, że w Grombelardzie tak naprawdę życie ludzkie, czy też kocie, nie znaczy zbyt wiele wobec gór i potęg, które się tutaj skrywają. Muszę przyznać, że z każdym kolejnym tomem ten cykl robi na mnie coraz większe wrażenie.

Grombelardzka legenda. Wstęgi Aleru to kolejna wspaniała podróż do świata fantasy stworzonego przez Feliksa W. Kresa. Książka kontynuuje wątki rozpoczęte w Sercu gór, prowadząc do interesującego finału.

ŁUCZNICZKA WRACA

Drugi tom ?Grombelardzkiej legendy? i zarazem czwarty ?Księgi całości?, to kolejna porcja naprawdę znakomitej rodzimej fantasy. Jeśli podobał się Wam poprzedni tom, ten również zapewni Wam kawał znakomitej rozrywki. Jeśli nie, zaczynać od tego momentu nie ma większego sensu, ale za to poznać całą serię już tak, bo w swoim gatunku, to jeden z najlepszych polskich tworów, a w tej nowej, ujednoliconej i poprawionej edycji w końcu doczeka się również należytego zakończenia.

Łuczniczka Karenira powraca. Tym razem postanawia dotrzeć do miejsca, o którym przed śmiercią powiedział jej Vilan. Kaga mierzy się tymczasem z kotami, tracąc coraz więcej towarzyszy. Przecięcie się ich dróg to jednak ledwie początek?

Dwutomowa ?Grombelardzka legenda? to tak naprawdę jedna powieść, podzielona na dwie książki. Podział sens ma, ale i tak po przeczytaniu nie będziemy traktować tego, jako dwóch oddzielnych lekturach. Co potwierdza sam autor, zamykając oba tomy w klamry swoistego prologu i epilogu. Tylko, że mówić o powieści w tym wypadku także jest ciężko, bo to nic innego, jak rozwinięcie i posklejanie w jedno opowiadań ze świata ?Księgi całości?, połączonych ze sobą wątkami czy bohaterami. A skoro o bohaterach mowa, to trzeba przyznać, że udali się Kresie. Co z tego, że nie są to kreacje na miarę literatury z wyższej półki, ale Karenira to naprawdę świetna postać, o której chce się czytać.

I chce się czytać ?Księgę całości?, bo to naprawdę dobra lektura fantasy, ze świetnie skrojonym światem, dobrą akcją ? chociaż granice między opowiadaniami a powieścią mogłyby zostać bardziej zatarte ? i świetnym nastrojem panującym na stronach. Górski klimat kupił mnie tu, jak kupiła typowa dla fantasy estetyka. I chociaż ten tom jest mniej epicki od poprzednika, wystarczy spojrzeć na jego objętość, ale nie mniej udany. I nie mniej satysfakcjonujący, jako lektura, a przy okazji rozpalający oczekiwania na kolejne odsłony cyklu.

Co trzeba Kresowi oddać, to fakt, że ?Grombelardzka legenda? ? a właściwie cała ?Księga całości? ? jest naprawdę dobrze napisana. Prosto, ale dobrze, z wyczuciem i oddaniem klimatu. Czyta się to naprawdę dobrze, deszczowe momenty nadają się w sam raz na jesienne popołudnia, a wszystko to składa się na cykl, który do mnie trafił i zachęcił do poznania całości.

I do tego samego zachęcam Was też i ja. Jeśli lubicie fantasy, a nie znacie ?Księgi całości?, zmieńcie to. Kres porusza się tu w różnych estetykach, od typowego heroic fantasy, po marynistyczne klimaty, nie żałuje nam walk czy erotyki, a przy okazji serwuje to w dobrym stylu. a na deser mamy jeszcze świetne wydanie z ilustracjami Przemysława Truścińskiego.