Grudniowy dom

"Grudniowy dom" Magdy Knedler to lektura, która w pełni zasługuje na uwagę nie tylko w okresie świątecznym, ale przez cały rok. Autorka tym razem przenosi nas w niezwykłą podróż do przeszłości, rodzinnych tajemnic i poszukiwania własnej tożsamości.
Akcja rozgrywa się na początku grudnia, gdy Kami przybywa do niewielkiej miejscowości, gdzie znajduje się poniemiecki dom, który odziedziczyła po swojej babci. To dziedzictwo staje się dla niej nie tylko miejscem, ale i pretekstem do odkrywania rodzinnych historii skrywających się za zamkniętymi drzwiami domu. W świecie pełnym wspomnień Kami poszukuje odpowiedzi na pytania dotyczące swojego dziadka i tajemnic skrzętnie ukrywanych przez babcię. Ta sekretna spuścizna staje się dla dziewczyny okazją do zrozumienia swojej tożsamości, a także do napotkania miłości, która być może otworzy nowy rozdział w życiu Kami. Jednakże, droga do odkrycia prawdy nie jest łatwa, a mistrzowsko skonstruowane przez babcię kolejne zagadki przypominają klasyczny kryminał.
Powieść nie sprowadza się jedynie do rodzinnych tajemnic. To także historia o odnalezieniu siebie i szansie na nowy start. Kami, mimo sukcesów zawodowych, zmaga się z wewnętrznymi niepewnościami. Dziedzictwo, jakie otrzymuje, staje się dla niej nie tylko dziedzictwem materialnym, ale i duchowym.
Magda Knedler zręcznie buduje atmosferę tajemnicy, trzymając czytelnika w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Jej narracja pełna jest detali, które ożywiają opisy miejsc i postaci. Choć tematycznie związana z okresem grudnia, powieść nie ogranicza się jedynie do świątecznego klimatu. Autorce udało się uniknąć pułapki przesłodzenia i stworzyć opowieść, która porusza uniwersalne tematy. Mimo że nie brak w tej powieści trudnych tematów - wojna, śmierć, strata, żałoba, porzucenie - pozostaje ona pełną nadziei historią, o tym, że każdy z nas może znaleźć swoje miejsce na ziemi, przyjaźń i miłość.
?Grudniowy dom? nie tylko przyciąga czytelnika swoją atrakcyjną fabułą, ale też porusza, wzrusza, wreszcie przytula do serca. A jednym z najmocniejszych elementów książki są relacje między postaciami. Głęboka więź między babką a wnuczką, trudne relacje przyjacielskie i subtelnie rozwijający się wątek miłosny - to wszystko sprawia, że bohaterowie stają się bliscy czytelnikowi. Knedler doskonale oddaje złożoność ludzkich emocji, ukazując, że nawet najbliżsi sobie ludzie mają swoje tajemnice i trudne sekrety.
Magda Knedler, jak zawsze, czerpie z historii, tym razem w powieści znajdziemy odwołania do trudnej historii Dolnego Śląska oraz wspomnienia z I wojny światowej, przedwojennej i powojennej Warszawy, Wrocławia, a także historię pewnego dziś już zapomnianego malarza. Autorka umiejętnie łączy te wątki, nadając powieści dodatkowy muzyczno-malarski wymiar. Muzyka i malarstwo pięknie łączą się ze sobą, stając się bardzo ważną częścią fabuły. A te delikatne i subtelne, artystyczne opisy świadczą o wrażliwości autorki i jej wyjątkowych umiejętnościach pisarskich.
"Grudniowy dom" to zdecydowanie więcej niż tylko świąteczna opowieść. Magda Knedler, poprzez wciągającą fabułę i głębokie charakterystyki postaci, tworzy powieść, która pozostaje w pamięci czytelnika. To lektura, która porusza, skłania do refleksji i zostawia uczucie satysfakcji po ostatniej stronie.

?Grudniowy dom? to powieść, której akcja dzieje się w okresie świątecznym, ale nie jest tylko o Świętach Bożego Narodzenia. Autorka zabiera nas do poniemieckiego domu. To w nim wychowywała się Kama. Dom jest pełen tajemnic i sekretów. Kobieta będzie musiała cofnąć się w przeszłość. Przeżyć na nowo dzieciństwo. Jej babcia nigdy nie mówiła o tym co było. Jednak po jej śmierci w końcu na jaw wychodzą wszystkie jej sekrety.
Kama i jej babcia miały ze sobą dobry kontakt. Kobieta wspomina ciepło wspólny czas, wspólne rozmowy z babcią. Od zawsze jednak wiedziała, by pewnych pytań nie zadawać. Jak na przykład, co się stało z jej dziadkiem.
?Grudniowy dom? to powieść, którą czyta się z zapartym tchem. Powieść, która dostarczy wielu emocji. Jest to książka o poszukiwaniu własnych korzeni, o wojennych wspomnieniach, o cierpieniu i o bólu. Ale również o miłości. Jest na pewną historią, którą zostanie z nami na dłużej. Skłania do refleksji nad życiem. Nad tym co przeminęło, nad śmiercią?. Dla mnie jest to książka, którą powinna przeczytać się właśnie teraz, w listopadzie. Bo chociaż tytuł i okładka mogły by wskazywać na to, że jest to ciepła, świąteczna historia, to tak nie jest.

Książki Magdy Knedler czytam z częstotliwością jedną rocznie, ale zdecydowanie powinnam ją zwiększyć, bo Autorka ma do zaproponowania dużo wartościowych i wysoko ocenianych tytułów. Zresztą sama po kilku przeczytanych książkach jestem w stanie ocenić jak poruszające, wypełnione emocjami i trudnymi tematami są to powieści, a Autorka każdorazowo zaskakuje mnie olbrzymią empatią i nietuzinkowym podejściem do poruszanych tematów.

Nie inaczej jest w przypadku dzisiejszej premiery ?Grudniowy dom?, która pozytywnie zadziwiła mnie swoim klimatem. Nie ma w niej krztyny świątecznego przesłodzenia, choć iskrzy bielą śniegu, pachnie choinką i piernikiem. Jest za to sporo mrocznych legend, baśniowych opowieści i powodów do refleksji.

Kamila po śmierci babki przybywa do jej wiejskiego domu wtulonego w ośnieżone gałęzie drzew. Domu zwanego ?grudniowym?, ale też ?domem szeptów?, w którym na wiele tematów nie rozmawiało się w ogóle, na inne szeptało. To też miejsce, z którym wiąże się dla Kamili wiele cierpienia i pamiętna zima, która odmieniła ją na zawsze. Wtedy pożegnała się ze swoją największą pasją i skierowała swe kroki ku ?smutnej branży?.

Prócz domu babka zostawia jej jednak wskazówki, które ujawniają stopniowo rodzinne tajemnice związane z nagłym odejściem jej dziadka, młodością babki i powiązaniem z postacią pewnego szalonego malarza. Bo nie na wszystko w życiu przychodzi odpowiedni czas, niekiedy dopiero śmierć otwiera skrzynię, z której wysypują się odpowiedzi na dręczące latami pytania.

Przemiennie zagłębiamy się w urywki składające się na życie przodków Kamili w trudnych czasach wojny i jej własne, które doprowadziły ją do miejsca, w którym się znajduje. Czy babka przywiodła ją do ?grudniowego domu? celowo, by dokończyć rozpoczętą opowieść? By pozwolić wnuczce złączyć zerwaną nić łączącą przeszłość z teraźniejszością? By w końcu oswoić ją z żałobą i rozbudzić nadzieję na wewnętrzny spokój i kiełkujące uczucie?

Piękno języka towarzyszy nostalgicznemu klimatowi powieści, której fabuła wbrew pozorom pochłania bez reszty. Ciekawość podsyca chęć poznania wyjaśnienia poszczególnych wątków i powiązań pomiędzy nimi. Równie pięknie Autorka zaszczepia w czytelniku wrażliwość na otaczającą nas sztukę, muzykę i niezwykły czar przyrody.

Czy można powiedzieć, że jest to książka świąteczna? Tak, ale nieoczywista, w której nie brak miejsca na żałobę, trudne wspomnienia i wyrzuty sumienia, ale również miłość i nadzieję. Wzruszająca, dająca ukojenie i tak bardzo prawdziwa.

To było moje pierwsze zetknięcie z twórczością Magdy Knedler i zdecydowanie uważam je za udane. Przede wszystkim jestem zachwycona stylem, w jakim snuje opowieść. Jest on bardzo klimatyczny i przyjemny do czytania, całość okraszona jest też cytatami, które z chęcią zapisywałam, a poruszane zagadnienia wywoływały we mnie masę emocji. Dużo świątecznych opowieści cechuje pewna infantylność i prostota, ale to zdecydowanie nie jest jedna z takich książek. Tutaj autorka porusza naprawdę wiele tematów, które do lekkich nie należą. Skupia się na przeszłości, losach niemieckiej rodziny w czasach okołowojennych, a także na śmierci. Główna bohaterka obcuje z nią na co dzień, bo zajmuje się projektowaniem nagrobków, a jednak nie ułatwia jej to uporania się z własną żałobą. Podobało mi się ukazanie różnych sposobów na radzenie sobie ze stratą i próba oswojenia przez autorkę śmierci i jej następstw.

Być może nie są to tematy, których szukamy, kiedy sięgamy po książkę świąteczną, ale są naprawdę wartościowe i ciekawie przedstawione. Do tego dochodzi sam element tajemnicy i odkrywania przeszłości, który miejscami wywoływał ciarki i ekscytację. do poznania dalszych losów dziadka Kami. Była to historia, której nie zapomnę, a która jednocześnie była nieoczywista.

Myślę, że z pełną odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że w te święta nie znajdziecie książki takiej jak "Grudniowy dom", pełnej tajemnicy i niezwykłego klimatu, w której ważniejsza od samych postaci jest przeszłość i wielopokoleniowe traumy, które w sobie nosimy. Która skupia się na temacie żałoby, cierpienia, ale robi to w nieprzytłaczający sposób. Ja jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona. Jednocześnie jednak sięgając po nią, nie nastawiajcie się na klimat świąteczny, z zapachem piernika unoszącym się w powietrzu i rodzinną atmosferą. Temat ten jest zdecydowanie na uboczu całej historii i nie na tym skupia się autorka. Czy będzie wam to przeszkadzać? To już zależy od nastawienia przed rozpoczęciem lektury.