Grzeczni chłopcy nie kradną staników

Wszystko tu jest znane i przewidywalne. Typowe amerykańskie miasteczko, szkoła średnia, rozbite rodziny i typowe zachowania nastolatków. Historia jedna z wielu, pełna zawirowań, humoru, skrajnych emocji, przyciągania się i odpychania Riley i Aleca. Nic odkrywczego poza niecodziennym początkiem znajomości. Motywy hate-love i bad boy to schematyzmy wykorzystane także w tej powieści, ale oba nie są zbyt dobrze przedstawione. Brakowało mi owej nienawiści i tego złego chłopaka. Alec zniewala licealistki tylko urodą, czyli jest w książce zazdrość, zawiść, zemsta, intryga.
W książce jest wiele różnych niedoskonałości. Zdziwiło mnie, że domy są tak blisko siebie, że można przeskoczyć między oknami. Inna rzecz, że nagle w szkole szarą myszkę zauważają chłopcy z drużyny i od razu stają się jej przyjaciółmi. Niektóre sceny były przejaskrawione, innym przydałoby się dopracowania. Tłumaczenie pozostawia wiele do życzenia. Ale pośmiać się można. Powieść na swój sposób jest urocza, napisana prosto i przystępnie właśnie dla nastoletniego czytelnika. Nie trzeba się wgłębiać w psychikę postaci czy problematykę. Zabrakło mi wiarygodności w opisywaniu problemów Riley oraz w przeszłości Aleca. Lepiej charakterologicznie wypada przyjaciółka bohaterki, choć z tą przyjaźnią to też bywało różnie.
Autorka poruszyła ważne problemy ? śmierć bliskiej osoby, poczucie winy, ataki paniki, niskie poczucie wartości, szantaż emocjonalny. Spodobał mi się wątek homoseksualny, który został przedstawiony jako coś oczywistego, normalnego.
?Grzeczni chłopcy nie kradną staników? to powieść o dojrzewaniu, rodzącej się miłości, codzienności nastolatków. Przeciętna, lekka, zabawna, choć nie pozbawiona błędów.

Zabawna historia, napisana w bardzo przystępny sposób. Czyta się przyjemnie i z dużą dozą rozbawienia. Autorka zdecydowanie wie, jak napisać ciekawą książkę i poprawić czytelnikowi humor. Ja przy tej pozycji spędziłam czas bardzo przyjemnie. Dobrze napisana książka młodzieżowa, ale nie tylko dla nastoletnich czytelników. Czas z nią spędzony był dla mnie pełen pozytywnych emocji, więc nawet przez chwilę nie żałowałam, że po nią sięgnęłam.

Grudzień był i nadal jest dla mnie ciężkim miesiącem i to nie tylko pod względem czytelniczym. Dlatego też bardzo chętnie sięgnęłam po ?Grzeczni chłopcy nie kradną staników?. Wiedziałam, że ta książka będzie prosta, lekka i przyjemna w odbiorze. Nie zawiodłam się, bo to naprawdę urocza, pełna humoru młodzieżówka.

?Grzeczni chłopcy nie kradną staników? to historia Riley, która jest raczej spokojną, lekko wycofaną licealistką. Jej życie na uboczu kończy się w momencie, gdy do domu obok niej wprowadza się Alec. Chłopak ma nieciekawą reputację, a do tego już pierwszej nocy w nowym miejscu wkrada się przez okno do pokoju Riley i kradnie jej stanik. A wszystko to w ramach zakładu ze znajomymi.

Początek książki był niecodzienny i pomysłowy, niestety dalej autorka powieliła schematy występujące w większości młodzieżówek. Powieść sprawdzi się więc w przypadku, gdy w ogóle wam to nie przeszkadza, lub tak jak ja szukacie nieskomplikowanej historii. W książce było wiele zabawnych momentów. Kłótnie, sprzeczki i rozmowy Riley i Aleca obfitowały w liczne trafne riposty i żenujące teksty na podryw. Nie raz nie mogłam powstrzymać się od śmiechu. Do tego książkę tę czytało mi się naprawdę szybko i przyjemnie. Moim zdaniem jest to idealna lektura do przeczytania w jeden wieczór, gdy chcecie poprawić sobie humor. Choć miała słabsze momenty, gdzie fabuła przypominała poplątany kłębek włóczki, to dzięki tej powieści pokonałam mój mały zastój czytelniczy. Do tego autorka poruszyła wiele ważnych tematów, jak śmierć kogoś bliskiego, czy zmaganie się z atakami paniki. Nie była to książka idealna, ale ja bardzo miło spędziłam przy niej czas.

"Grzeczni chłopcy nie kradną staników" Lauren Price to lekka młodzieżówka, której główna bohaterka Riley musi się zmierzyć z irytującym nowym sąsiadem, który zaraz po wprowadzeniu się, ukradł stanik z jej pokoju. Dziewczyna zrobi wszystko aby go odzyskać, a pomaga jej najlepsza przyjaciółka Violet.

Jest to zabawna historia, przeznaczona głównie dla nastolatków, w dodatku wciągająca i niedająca się odłożyć na półkę. Tym co może przeszkadzać w lekturze są trochę niedopracowane dialogi, w których niekiedy się gubiłam. Na szczęście fabuła jest tak intrygująca i momentami tajemnicza, że można się do tego stylu przyzwyczaić.

Lauren Price to młoda miłośniczka książek. Urodziła się i wychowała w Coventry. Swoje opowiadania publikowała już jako nastolatka. Na platformie Wattpad zdobyła wielu fanów. Powieść pt."Grzeczni chłopcy nie kradną staników" osiągnęła 142 miliony odsłon.

Riley Greene to typowa nastolatka. Uczy się w liceum, a po lekcjach spotyka się z najlepszą przyjaciółką. Jej życie jest poukładane i niczym szczególnym się nie wyróżnia.

Spokój dziewczyny zostaje zakłócony. Do sąsiedniego domu wprowadza się trzyosobowa rodzina - kobieta z dwójką dzieci. Córka jest słodką kilkulatką, a syn to młody, zarozumiały playboy. Pewnego dnia Alec Wilde w ramach zakładu kradnie Riley stanik.

Dziewczyna jest wściekła, postanawia odegrać się na chłopaku. Knuje plan zemsty i podstępem wkrada się do jego domu. Cała sytuacja wydaje się absurdalna, jednak sposób w jaki została opisana, sprawia że książkę czyta się lekko i przyjemnie. Pojawiają się zabawne dialogi, cięte riposty i zaskakujące zdarzenia.

Większa część akcji rozgrywa się w szkole. Nowy chłopak staje się popularny, zdobywa przychylność kolegów. Jego uroda i błysk w oku sprawiają, że szybko staje się bożyszcze młodych dziewcząt. Nastolatki rywalizują o względy Aleca. Pojawia się temat przyjaźni i pierwszej miłości. Autorka pokazuje, jak ważna jest reputacja i poczucie własnej wartości.

Podobało mi się, że L.Price zwróciła uwagę na relacje panujące w rodzinie. Nastolatki często mają problem z komunikacją, unikają poważnych rozmów z rodzicami. W książce został poruszony temat rozpadu rodziny, małżeństw homoseksulanych, straty bliskiej osoby i inne.

Jedyny minus, na jaki zwróciłam uwagę to sprośne powiedzonka Alecka. Może teksty miały być zabawne, mnie jednak raziły. Było ich trochę za dużo,np.

"Hej, chciałabyś sprzedać te spodnie? Bo jak pójdziemy do mnie, to na 100% zejdą?

?Czy pracujesz w subwayu? Bo moja bagietka jest twarda?.

"Grzeczni chłopcy nie kradną staników" to całkiem dobra młodzieżówka. Czytając wróciłam pamięcią do swoich młodych lat. Bohaterowie wydali mi się autentyczni, nie byli przerysowani. Szybko ich polubiłam.

Fabuła nie zaskakuje jakoś bardzo, ale czas spędzony z lekturą nie był stracony. Autorka przypomniała mi z jakimi problemami borykają się nastolatki i co jest dla nich ważne. Spędziałam z bohaterami całkiem przyjemny wieczór. Polecam szczególnie młodym czytelnikom.

Niedawno miałam urodziny. Moje ostatnie z cyfrą dwa z przodu. Czy czuję się stara? Oczywiście, że nie. I pomimo mojego wieku i tego, że czasy młodzieżowe mam dawno za sobą, to lubię sięgać po książki o nastolatkach. Z reguły są to lekkie i niewymagające powieści, które umilają czas. Właśnie skończyłam czytać ?Grzeczni chłopcy nie kradną staników? i zastanawiam się co o niej napisać. Z pewnością była to szybka, lekka i zabawna historia, ale zbytnio mnie nie zachwyciła. Myślę, że gdybym ponownie miała 16 lat, to całkowicie inaczej odebrałabym jej treść.

Spokojna dziewczyna z dobrego domu spotyka złego chłopca. Mogłoby się wydawać, że scenariusz jak każdy inny. Ale ich pierwsze spotkanie zdecydowanie takie nie było. Alec Wilde już pierwszej nocy po przeprowadzce w sąsiedztwo Riley Greene wkrada się nocą do jej pokoju. A po co? Żeby ukraść jej stanik. Zabawne co? A może i trochę straszne. Dziewczyna budzi się i po przysięga chłopakowi, że mu tego nie daruje. I tak zaczyna się historia z mnóstwem humoru, psikusów, a także kilkoma szczerymi chwilami związanymi z życiem rodzinnym i licealnym, jak pierwsze miłości, przyjaźń i złamane serce, czyli tematy znane każdemu nastolatkowi.

Moje ogólne wrażenia związane z tą książką można opisać jako zabawną historię, ale nie jako bliską mojemu sercu. Książka podobała mi się głównie ze względu na jej humor i lekkość. Jednak brakowało mi w niej rozwoju fabuły i lepszej charakteryzacji postaci. W pewien sposób książka wydawała mi się zatłoczoną wersją czegoś, co mogło być dobre. Ogólnie historia jest typowo młodzieżowa. Pojawiają się w niej licealne osiłki, wredne dziewczyny i główna bohaterka, która postrzega siebie jako wyrzutka, którym oczywiście nie była. Riley ciągle powtarzała, że jest samotnikiem, ale kompletnie tego nie zauważyłam.

Podsumowując myślę, że jest to zabawna powieść, która z pewnością zachwyci młodszych czytelników. Humor w tej książce czasami zbyt dominował fabułę i niektóre dowcipy wywoływały u mnie zażenowanie. Ale ogólnie miło spędziłam z nią czas i mogłam na kilka godzin oderwać się od codzienności.

Lekka i przyjemna powieść młodzieżowa. Szybko się ją czyta, nie zabierze czytelnikowi zbyt dużo czasu. Polecam

Zainteresował mnie opis, przekonała rekomendacja milionowych odsłon na Wattpadzie. Liczyłam na miłą i przyjemną lekturę i taka była.

Ta historia nie jest może skomplikowana, ale ja lubię motyw "nie lubiących" się bohaterów. Przez to zawsze jest zabawniej i ciekawiej. Nie zabrakło też głupich tekstów i przekomarzanek. Ale autorka oprócz "typowych" nastoletnich problemów wplotła trudniejszy kaliber - stratę bliskiej osoby, ataki paniki czy wykluczenie przez rówieśników. Może mogło być to ujęte w bardziej dokładny sposób, bardziej emocjonalnie, jednak i tak jest dobrze. Wątek romantyczny jest trochę oczywisty, ale nienachalny.

Jest to książka typowo młodzieżowa, z tych delikatnych. Sympatyczna, lekka i na pewno bardziej podobała by mi się jakieś 15lat temu. Jednak, spokojnie mogę ją polecić na jeden, dwa wieczory.