Gwiazd naszych wina

,,Gwiazd naszych wina" autorstwa Johna Greena, wydawana przez wydawnictwo Bukowy Las. Na podstawie książki został nagrany film o takim samym tytule.
Historia przedstawia dwoje młodych ludzi, którzy się bardzo kochają. Poznali się na spotkaniu grupy wsparcia, odbywającego się w piwnicach kościoła, dokładnie w sercu Jezusa. Ona i on byli stworzeni dla siebie. Przybliżyła ich sobie wycieczka do Amsterdamu, gdzie chcieli spotkać swojego ulubionego pisarza- Peter von Houten. Było im jak w bajce. Lecz coś stało na przeszkodzie. Rak. Oboje chorowali na niego. Ona miała go w płucach, a on... w całym ciele. Kochali się, ale cóż z tego, jeżeli choroba była silniejsza. On każdego dnia dzielnie walczył z rakiem, ale przegrał tą walkę.
Jest to jedna z niewielu książek, przy której uroniłam kilka łez. Moim zdaniem opowieść jest bardzo życiowa i trafia zarówno do nastolatków, jak i dorosłych. Tak to już jest, nie możemy mieć wszystkiego co podobała i polecam ją innym.

Książka wywołuje w nas emocje oraz stany które dają nam różne tematy do przemyśleń o naszym życiu i egzystencji człowieka, a także o tym jak możemy prze żyć życie i chorobę która nam przeszkadza w normalnym funkcjonowaniu. Bardzo polecam tą książkę na mnie wywołała ona ogromne wrażenie.

Kiedy kobieta wzrusza się na filmie, nie jest to z reguły nic niezwykłego. Kiedy jednak jej mężczyzna płacze razem z nią, to wiedz, że prawdopodobnie oglądają razem ten film. Nie ma szans, że podczas projekcji nie popłynie Wam chociaż jedna łza, bo ta historia rozkłada na łopatki: dwoje młodych ludzi, zupełnie nieoczekiwana miłość i śmiertelna choroba, która może zniszczyć wszystko w mgnieniu oka. To rewelacyjny i bardzo emocjonalny film, który uczy pozytywnego patrzenia na świat i dostrzegania w nim choćby najmniejszym powodów do radości.

Sięgnęłam po książkę "Gwiazd naszych wina" autorstwa Johna Greena sądząc, że jest to banalna przygoda miłosna dwojga zakochanych nastolatków, jednakże kiedy głębiej poznajemy bohaterów chcielibyśmy jak nigdy wcześniej, by znane hasło "miłość wszystko zwycięży" okazało się prawdziwe i sprawiło, że historia Hazel i Augustusa kończy się słowami "i żyli długo i szczęśliwie...". Szesnastoletnia dziewczyna, która wydawać by się mogło ma przed sobą całe życie, w głowie pełno marzeń i mnóstwo czasu by dorosnąć - okazuje się być chora na raka płuc. Nie wiedzie życia zwykłej nastolatki - jej codzienność wypełnia walka o oddech, a towarzyszem, z którym się nie rozstaje jest przenośny tlen.

W zasadzie żyje wbrew diagnozie postawionej dawno temu przez lekarzy. Dziewczyna nie ma szczególnego celu, stroni od osób chorych na nowotwór - poddaje się jednak namowom swojej mamy i udaje się na spotkanie grupy wsparcia. Jak często bywa w życiu - dostajemy od niego akurat to czego najmniej się spodziewamy - tak było też w tym przypadku. Na drodze Hazel pojawia się Augustus - chłopak bardzo optymistycznie nastawiony do świata -na pozór okaz zdrowia, okazuje się, że również choruje na nowotwór, przez który amputowano mu nogę - nie odbiera mu to jednak poczucia humoru, którym zaraża wszystkich wokół. Jak można się domyślić bohaterowie zakochują się w sobie. Jest to jednak miłość niezwykła. Niebanalna. Jasna i nieskazitelna. W książce pojawia się wiele wątków - jednym z nich jest marzenie Hazel, by dowiedzieć się jaki jest dalszy ciąg jej ulubionej powieści, która niespodziewanie urywa się w trakcie (nie sposób oprzeć się wrażeniu, że autor Johna Greena nawiązywał do ludzkiego życia, które kończy się zostawiając niedopisane historie).

Augustus mimo przeszkód zdrowotnych spełnia pragnienie swojej dziewczyny i razem udają się w podróż do Amsterdamu by poznać autora książki. Choć nie znajdują odpowiedzi na dręczące Hazel pytania - odnajdują siebie nawzajem. Podczas czytania tej książki - wnika się w historię, która opowiedziana jest w sposób niezwykle przejmujący i chwyta nie tylko za serce, ale również mocno ściska gardło. Śmiało można rzec, że czytelnik śmieje się przez łzy. W opowieści nie brakuje również cierpienia i bólu - szczególnie odczuwanego przez rodziców głównych bohaterów. Nikt bowiem nie jest przygotowany na tak straszną chorobę atakującą bliskie nam osoby. Nastolatkowie świetnie radzą sobie z trudnościami jakie stawia przed nimi los, starając się zachować uśmiech na twarzy i wycisnąć z życia ile się da. Niestety w tym przypadku choroba odbiera bohaterom prawo do bycia razem. Jedno jest pewne - warto kochać, choć miało by to trwać zaledwie ułamek sekundy.

Mimo śmiertelnej choroby Hazel i Augustus wzajemnie podarowali sobie najpiękniejsze chwile. John Green podał na tacy czytelnikom niezwykle piękną, wzruszającą i zarazem trudną opowieść poruszającą kwestie śmiertelnej choroby. "Gwiazd naszych wina" to książka dla każdego, to niebanalny przekaz jak bardzo ważna w życiu jest miłość, który zostawia w nas pytanie jaki jest sens życia, ile ono jest warte i co po sobie pozostawimy.

Poruszająca opowieść o tragicznej miłości dwójki chorych śmiertelnie ludzi.Powieść pokazuje, że mimo postawionej diagnozy można, a nawet trzeba walczyć o każdy dzień i piękne uczucia, które są w życiu. Historia Hazel i Augustusa jest także humorystyczną opowieścią i najbardziej wzruszającą powieścią Johna Greena.

"Gwiazd naszych wina" to książka, która w ten dziwny sposób chwyta za serce i przez bardzo, bardzo długo nie chce go puścić. To nie jest literatura banałów, która gdzieś tam pobieżnie traktuje o miłości i życiu robiąc z tego puste, abstrakcyjne pojęcia. To książka, która jest absolutnie konkretna, bolesna, trudna i... piękna zarazem. Historia miłości chorej na raka dziewczyny i chłopaka, któremu ona zawróciła w głowie przewartościowując jego świat. Historia prawdziwego uczucia, którego nie powstrzymuje nawet śmierć. I w końcu historia, która odpowiada na trudne pytania o to czym jest prawdziwa i szczera miłość, dlaczego i jak kochamy, czym jest życie, a co kończy śmierć. Piękna i ujmująca książka, która wzrusza, a jednocześnie dodaje otuchy i zalewa serce falami niespokojnego ciepła. POLECAM!