Hanna Lachert (twarda)

Bardzo ciekawa postać, mało znana, a szkoda, bardzo ciekawe życie, świetna książka. Idealna lektura, na początek 2023 roku.
Hanna Lachert była jedną z najwszechstronniejszych i najwybitniejszych polskich projektantek sztuki użytkowe. Mało znana, jako ona sama, osoba choć stworzone przez nią przedmioty, ozdoby zna większość z nas.Ozdoby, meble przez nią stworzone należą do najsłynniejszych w naszym kraju, do klasyki.
Była bardzo zdolna, bardzo pracowita, miała świetne pomysły i w życiu prywatnym była niezwykłą, nietuzinkową osoba. Zbuntowana od dziecka, odważna, mając 14 lat wstąpiła do AK, była sanitariuszką w Powstaniu Warszawskim, zawsze niezależna i mająca własne zdanie.
Po wojnie rozpoczęła studia na wydziale Architektury Wnętrz w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych. Skończyła studia choć w międzyczasie los mocno ją doświadczył. Rozpoczęła prace w zawodzie, ale jako wolny strzelec. W tamtych czasach siermiężnego PRL-u było to coś niespotykanego. Tworzyła budowle, ich części, osiedla mieszkaniowe, meble, wnętrza obiektów, a także biżuterię z bardzo zaskakujących, nieoczywistych materiałów. Była bardzo zdolna, wszechstronna, była nieomal wizjonerką, wiedziała, czuła, co się Polakom spodoba.
Niezwykła zawodowo, niebanalna prywatnie. Dzięki Katarzynie Jasiołek, jej świetnemu pióru i mrówczej wręcz pracy, mamy okazję poznać niebanalna kobietę, wielką projektantkę, osobę, która miała dar i wyprzedzała epokę. Ta książka to nie tylko opowieść o wielkiej kobiecie i niezwykłej projektantce. To także opowieść o historii architektury i zdobnictwa okresu PRL-u, a także historia o Polsce tamtego okresu, o Polsce użytkowej.
Książka ta to przede wszystkim zapiski rozmów z bohaterką, ale nie tylko. Całość uzupełniają listy, artykuły, wspominki znajomych i liczne zdjęcia. Wspaniała, pełna życia, skrząca się pasją i genialnymi pomysłami opowieść o życiu, twórczości, niezwykłości. Polecam. Nieoczywista, zaskakująco pasjonująca historia.

Przyznaję, że to dość tajemnicza książka i sama historia o osobie o której nigdy nie słyszałam była ciekawa i niejednoznaczna jednocześnie. Z książki dowiedziałam się, że była projektantką wnętrz użyteczności publicznej, choć ona sama nigdy nie pojawiała się na ich otwarciach. Prawdopodobnie wolała pracować, aniżeli świętować. O niej dowiadujemy się, że była panienką z dobrego domu, córką damy, ze skłonnością do łamania zasad, taką łobuziarą. Bardzo pracowita, jednak często spędzała czas ze swoimi przyjaciółmi. Była sanitariuszką w powstaniu warszawskim i działaczką podziemia. Odpowiedzialna i zorganizowana, troskliwa matka, babcia i teściowa, choć miewała swoje fochy. Książka jest przepełniona jej zdjęciami ze zbiorów osobistych, gdzie poznamy ją nie jako wytworną damę w idealnych pozach, tylko nastolatkę i kobietę, która kocha życie i umie się nim cieszyć. Bardzo spodobał mi się sposób prowadzenia tej biografii, gdyż nie czujemy tutaj sztywnego sloganu, a jedynie barwną opowieść, którą warto poznać. Zdjęcia przedstawiają też jej mieszkanie wraz z osobami, które również zostały uchwycone na zdjęciu. Poznamy losy jej rodziców oraz zdjęcie aktu jej urodzenia. Jako trzylatka była bardzo urodziwą dziewczynką. Oprócz opowieści będą też fragmenty jej wspomnień. Hania chodziła do prywatnej szkoły i co zastanawiające, nie uczyła się dobrze. Jak sądzicie, co na ten temat sądziła sama Hanna? Przyznam tylko, że wielokrotnie dostałaby nagrodę nobla za kłamstwa jakimi innych karmiła. W tym był jej urok, że każdy jej wierzył:-) W książce zobaczymy zdjęcia jej dyplomów, zdjęcia wnętrz, które projektowała i wszystkich dokumentów, jakie przy tym wystawiała. Powiedziałabym nawet, że miała prawdziwy dar do przekonywania innych. Dało mi to całościowy obraz tej osoby. Chciała być ważna, ale i wygodna. Nie lubiła osób, które by myślami nawet ją poniżały. To dość ekscentryczna osoba i myślę, że warto co nieco o niej wiedzieć. Choćby i poznać zdjęcia z dawnych czasów.