Happy place

"Happy place" to książka z gatunku, po który wbrew pozorom nie sięgam zbyt często. Lubię romanse, ale najbardziej w połączeniu z czymś - z kryminałem, młodzieżówką czy fantastyką. Tymczasem książki Emily Henry to "najzwyklejsze" obyczajówki... ale jeju, jak przyjemnie mi się je czyta!

W najnowszej wydanej u nas książce Emily pojawia się wiele motywów, które uwielbiam. Udawany związek (w dodatku pary, która przez lata była razem, ale niedawno zerwała, nie mówiąc o tym nikomu - czujecie te emocje?), motyw jednego łóżka czy jedna z kombinacji "enemies to lovers" - w tym przypadku akurat "lovers to enemies".

To książka, która doskonale pokazuje jasne i ciemne strony związku dwojga dorosłych ludzi (szczególnie tego na odległość). Uświadamia, że zmiany nie są niczym złym i że przyjaźń przetrwa wiele - pod warunkiem, że jest prawdziwa. Udowadnia też, że najważniejsza ze wszystkiego jest ROZMOWA. Tak, to jedna z nielicznych historii, w których bohaterowie potrafią ze sobą rozmawiać!

Może kojarzycie, że uwielbiam książki z wartką akcją i takie, w których dużo się dzieje. Tutaj tego nie ma - to spokojna, raczej powolna historia, ale mimo wszystko dobrze się przy niej bawiłam.

Myślę, że "Happy place" może konkurować z "Ludzie, których spotykamy na wakacjach" o miano mojej ulubionej książki Emily Henry!

Od ???????????????????? ???????????????????? oczekiwałam tego, że mnie poruszy, wzbudzi masę emocji, które zawsze odczuwałam przy innych książkach autorki.

Każda miłość, nawet ta idealna może przechodzić słabsze chwile. Wyn i Harriet przed pięcioma miesiącami rozstali się, ukryli ten fakt przed przyjaciółmi, a przecież zawsze tworzyli zgraną grupę. Na ostatnim wspólnym wyjeździe lądują w jednej sypialni, jak to się zakończy?

"Happy Place" jest trzecią książką od autorki, ktorą dane mi było przeczytać i z pewnością nie ostatnią. Wiem, że to rzadna nowość, ale zakochałam się. Zapytacie: w czym. A no w tych niedopowiedzeniach, w urwanych spojrzeniach, w kłótniach między bohaterami ale i w milczeniu; w bólu, w utraconych szansach.
Autorka mistrzowsko to wszystko przelała na papier. Śledzimy losy grupy przyjaciół, ale z naciskiem na dwójkę głównych bohaterów: ich przeszłość, chwile, gdy się pokochali, kolejne kroki w związku, w końcu moment, gdzie ich życie diametralnie się zmienia, a to wszystko okraszone wakacyjnym klimatem tak dobrze znanym w książkach Emily.

Ta książka idealne obrazuje to, jak ważne jest, by nie udawać, być sobą. Przekonałam się, jak zły jest brak szczerości, dostosowywanie się pod drugą osobę, poświęcanie swojego szczęścia względem kogoś, kogo się kocha. Bo czy możliwe jest bycie szczęśliwym, gdy w całości dopasowujemy się do drugiej osoby, nie bacząc na swoje dobro? Jak widać, czasem sama miłość to za mało.

"Happy Place" jest też idealnym obrazem tego, jak na nasze dorosłe decyzje rzutuje to, w jakiej rodzinie się wychowujemy za młodu.

Czym jest dla Ciebie szczęśliwe miejsce?

To było ICH miejsce. Miejsce, w którym czuli się... szczęśliwi. Jednak wszystko ma swój kres. Domek w Maine, który był urlopową oazą paczki znajomych, zostaje wystawiony na sprzedaż, a związek, wydawać by się mogło idealnej pary, jest już przeszłością. Harriet i Wyn postanawiają jednak nie psuć pozostałym ostatniego wspólnego wyjazdu i przez cały ten tydzień udawać, iż wszystko jest między nimi w porządku... przecież to się musi udać, prawda?

Powiem Wam jedno - Emily Henry przebiła samą siebie! Niezmiennie cenię sobie jej twórczość, jednak "Happy Place" kompletnie mnie oczarowało, zarówno pod względem rozrywkowym (to poczucie humoru!), jak i emocjonalnym (według mnie to najdojrzalsza z jej książek).

Jakkolwiek dziwnie to zabrzmi, mam ogromną słabość do powieści romantycznych, które rozpoczynają się... rozpadem związku. Ciężko bowiem ukazać, w dodatku z dwóch różnych perspektyw, gorycz rozstania, a jednocześnie przy tym sprawić, by całość zachowała tę lekkość wakacyjnej lektury. Cóż, jak widać jest to do zrobienia! Autorka za pomocą motywu fake-dating przemyciła sporo słownych utarczek i wzajemnych dogryzek, ale jednocześnie poruszyła o wiele głębsze tematy. Ukazała jak podstępna może być depre3ja, jak ważna w związku jest komunikacja i, co najważniejsze, że by zbudować coś trwałego, najpierw musimy odnaleźć siebie i poznać swoją wartość.

"Happy Place" to jedna z tych książek, które będę wspominać z nutą nostalgii i uśmiechem na ustach. Lektura wprost idealna na te chylące się ku końcowi lato - czytajcie!

?????????

,,Nie ma potrzeby podziału na wygranego i przegranego. Musisz po prostu brać pod uwagę, co czuje druga osoba. To ważniejsze niż udowadnianie, że masz rację".

(fragment książki)

°
Harriet od wielu lat spędza wakacje w swoim szczęśliwym miejscu z przyjaciółmi i ukochanym Wynen. Tym razem jednak wszystko się komplikuje - wakacyjny wyjazd coraz bliżej, a Harriet i Wyn nikomu nie powiedzieli, że od kilku miesięcy już nie są razem. Nie chcą tą informacją łamać serc przyjaciół, więc postanawiają jeszcze przez chwilę potrzymać ich w błogiej nieświadomości. Harriet i Wyna czeka więc trudny tydzień, podczas którego będą musieli udawać zakochanych w romantycznej, letniej scenerii i w towarzystwie osób, które znają ich najlepiej na świecie.

???????????

Lektura ,,Happy place" okazała się dla mnie wyboistą drogą, podczas której towarzyszyły mi sprzeczne emocje.

Początkowo byłam zaintrygowana klimatem i pomysłem na powieść. Lato, grupka przyjaciół, motyw fake dating między eksnarzeczonymi - wszystko to wydawało mi się naprawdę obiecujące.

Później jednak zdałam sobie sprawę, że jestem już w połowie książki, a bohaterowie są dla mnie wciąż obcy i niezrozumiali. Czułam się wykluczona z ich grupki i przy niektórych dialogach nie byłam nawet pewna, o czym czytam. Drażnił mnie też wszechobecny alkohol, narkotyki i kacowe problemy.

Żałuję, że tak późno autorka odsłoniła przede mną podłoże konfliktu między Harriet i Wynem. Czuję, że gdybym od początku wiedziała więcej, byłabym o wiele bardziej zaangażowana w wątek romantyczny.

Bliżej końca moje nastawienie do historii wróciło na bardziej pozytywne tory. Doceniam ją za poruszenie tematu trudnych relacji rodzinnych i ich wpływu na dorosłe życie. Uważam, że Emily Henry niezwykle trafnie opisała moment wejścia w dorosłość i wszystkie zmiany jakie się z tym wiążą.

????????