Harde Bestie (twarda)

Harde Bestie to czwarta odsłona antologii najważniejszych polskich pisarek fantastyki. 13 opowiadań, 13 autorek i bestie, które są w natarciu? A może drzemią wewnątrz nas?

To czwarta odsłona antologii najznakomitszych polskich pisarek fantastyki. Czas na dziką wyobraźnię i? być może plemienne opowieści? Część z nich jest przerażająca, część odkrywa sekrety i mrok ludzkiej duszy, a jeszcze inne są zrodzone z żywiołów. Ile autorek, tyle definicji, czym są ?harde bestie?.
W antologiach lubię to, że to szybka teleportacja do fantastycznego świata. Te krótkie formy pozwalają mi się zapoznać z piórem nieznanych mi autorek, co w zasadzie nie jest najlepsze. Półka ?do przeczytania? za chwilę pęknie w szwach, ale co mogę poradzić, jak mnie taka Anna Kańtoch złapała w swoje szpony i puścić nie chce?!

Podoba mi się to, że opowiadania są jak szybka randka z twórczością pisarza. Czasem budzą apetyt na więcej, a innym razem możemy się przekonać, że dany motyw nie jest kompletnie dla nas. Ja się przekonałam, że plemienne opowieści nie grają mi w duszy, bo nie jest to świat, do którego chciałabym dostać bilet. Szamanie tylko nie rzucaj mi żadnych przeszkód pod nogi! Nie złapaliśmy wspólnego flow, ale może dlatego, że wskoczyłam na głęboką wodę, nie wiedząc, co dokładnie na mnie czeka?

Dowiedziałam się też, że ktoś może mieć niezwykle? wysublimowane pasje i jak głupi dowcip może skończyć się rozlewem krwi. Nie zabrakło też obudzenia wszystkich demonów przeszłości, a także strachu przed schodzeniem do piwnicy.

Dzięki, Harda Horda, nie dość, że mam mnóstwo Waszych książek do nadrabiania, to teraz wszędzie dostrzegam? HARDE BESTIE.

Opowiadania! Lubicie?

Reklama - wydawnictwo sqn

Ja mam okropny problem z tą formą, ponieważ wielu autorów ewidentnie nie odnajduje się w tworzeniu krótkich form. Idealnym przykładem tego jak różni są autorzy i ich styl jest przykład Hardej Hordy. Kilkanaście cudownych pań z naszego polskiego podwórka, które piszą fantastykę. Skrzyknęło się i razem już publikują kolejne opowiadania. Dają nam antologii opowiadań, które tym razem odnosi się do istoty, które my nazywamy bestiami takich, których my się boimy.

Style pisania są przeróżne, historie całkiem inne, a jednak są pewne podobieństwa i to było super, że te autorki odnalazły frajdę się w tym pisaniu, ale niestety te opowiadani- były nierówne i kilka z nich mi się podobało np. od Anety Jadowskiej, ale niestety większość z nich była za krótka, zbyt chaotyczna. Mam wrażenie, że pisana na szybko. Ja rozumiem, że to są tylko opowiadania i że on nie taki miał być za długi i rozwinięte, tylko ja nie czułam satysfakcję z tego. Opowiadania autorek, które ja znam z długiej formy, właśnie były tymi słabymi opowiadaniami. Ewidentnie tutaj był właśnie problem tej długości i zmieszczeniem pomysłu na ograniczonej ilości stron.

No co muszę jednak przyznać to fakt, że każdy z tych opowiadań było mroczne i straszne. Rzeczywiście czuliśmy te bestie i to dlaczego ludzie się ich boją. Z 13 opowiadań może spodobało mi się pięć, ale nie zmienia to mojego zdania, że ja lubię te odsłony Hardej Hordy gdzie moje ulubione autorki polskiej fantastyki, razem tworzyć coś naprawdę genialnego.

Oprócz tego, że niektóre autorki nie zmieściły się w tej krótkiej formie i miałam też problem z ogólnie założeniem, o czym te historie mają być, bo mam wrażenie, że ja nie zrozumiałam niektóre z tych opowiadań.

Podobały mi się opowiadania Anety Jadowskiej, Magdaleny Kubasiewicz, Martyny Raduchowskiej i Ewy Białołęckiej.
Mocno zawiodłam się przy opowiadaniu Marta Kisiel gdzie po jej książkach, które przeczytałam wszystkie jej książki, dostałam słabe opowiadanie. Pełne emocji to fakt, ale jednocześnie spodziewałam się czegoś innego.

Z plusów mogę wymienić, że ja się cieszę, że takie opowiadania powstają, że autorki, które nie dokończyły pewnych cyklów bądź jakieś wydarzenie ze swojej serii mogły wkleić bohaterów, których znamy z innych opowiadań. Tak jak jest u Jadowskiej ze jedno opowiadanie znajduje się w "hardej hordzie" i w "cud miód malina". Fajnie byłoby wrócić do tych bohaterów i gdybyśmy np. w opowiadaniu Marta wróci do dożywocia albo w przypadku Anny Kańtoch do historii o Domenicu to byłby to dla mnie ogromny plus nawet jeżeli to opowiadania były słabe.

Jednak pomimo wszystko ja wystawiam 4 tym odpowiadaniom, bo te, które mi się podobały były naprawdę fajne i ratowały te antalogię.