Hiacynta

Wszystko stało się jasne! Spotykamy się przy recenzji drugiego tomu serii "Bliźniaczki Botanika. Hiacynta". Tym razem autorka wzięła na warsztat Hiacyntę, którą dotąd uważałam za grzeczną dziewczynkę, a jednak zaskoczyła mnie niejednym zwrotem akcji. Oczywiście, to wszystko działa na korzyść dla niej, całej serii, ale nie zamierzam zdradzać szczegółów. Nie wiem, jak wy, ale ja nie lubię, kiedy wspaniała seria, książka kończy się, bo staję przed sobą i zadaję sobie pytanie "I co teraz?", lecz mamy też i drugą stronę, czyli plusy m. in. są nimi odpowiedzi, wyjaśnienie spraw, które dręczyły czytelnika, w tym przypadku mnie. Śledztwo trwa, a wraz z nim pojawiają się nowe i znane wyzwania, oprawcy i winni. Hiacynta Wigura, udając swoją bliźniaczą siostrę Hortensję, jest w trakcie tajnej misji na dworze Modlińskich, ale o szczegóły postarajcie się dowiedzieć sami.
Pamiętajcie, jak pisałam wcześniej, co pirat, statek piracki i tym podobne mają wspólnego z tą serią - ta tajemnica zostanie rozwiązana. Poznamy również przystojnego szelmę, który także poszukuje druidzkiego artefaktu. Ta dwójka ostro namiesza, ale nie można zapominać o innych bohaterach, którzy sprawiają, że łatwo jest się z nimi utożsamić. Przypominam, że czas akcji dzieje się w czasach, w których kobiety wychowywane są w przeświadczeniu, że są odpowiedzialne za ognisko domowe, a sprawy męskie, polityczne nie powinny ich interesować, jak to mówią mają być dobrymi córkami, żonami, matkami etc., lecz super, że znajdują się tacy rodzice, który wychowują swoje dzieci niestereotypowo jak w przypadku naszych bliźniaczek, które swoimi umiejętnościami potrafią zszokować niejednego dorosłego mężczyznę.
Dla zainteresowanych, według opisu wydawcy w powieści występują postacie znane z cyklu "Dworek nad Biebrzą" Urszuli Gajdowskiej. Cała ta seria sprawia, że na sercu robi się ciepło. Mnóstwo zabawnych sytuacji, które rozjaśnią nawet najpochmurniejszy dzień tej jesieni. Z całego serca polecam i czekam na kolejne dzieła autorki.

Romans historyczny z dodatkiem niezapomnianej przygody - jesteście na tak, czy na nie?

Hortensja i Hiacynta to bliźniaczki, które ciężko odróżnić. Jednak to tylko pozory, ponieważ w rzeczywstości mają one totalnie odmienne charaktery i poglądy. Ta pierwsza lubi postawić na swoim, jest uparta i pełna temperamentu, zaś ta druga, starsza z bliźniaczek to typowo kobieca osobowość. Jest delikatna i stara się omijać konfliktowe sytuacje. Siostry pewnego dnia zostają wysłane do zamku hrabiego Harcourta w Kornwalii, a plan jest taki, aby znalazły tam mężów...

Bliźniaczki mają głowy pełne pomysłów, pewnego razu postanawiają zamienić się rolami. I tym sposobem Hortensja wceila się w Hiacyntę, zaś Hiacynta się się Hortensją. Doprowadza to do wielu zabawnych, jak i niebezpiecznych sytuacji, dzięki czemu nie sposób nudzić się przy tych powieściach! Gwarantuję Wam sporą dawkę humoru i emocji.

W pierwszym tomie zatytułowanym "Hortensja" działo się według mnie więcej, niż w drugim, który był za to bardziej spokojny. Jednak obydwie części idealnie się dopełniają, tworząc razem historię, która zapada w pamięci.
"Córki Botanika" to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i na ten moment uważam to za błąd. Piszę ona z taką lekkością, że te historie dla mnie mogłyby się nigdy nie kończyć. Mam nadzieję, że w wolnej chwili uda mi się nadrobić jej twórczość, no i oczywiście z ogromną niecierpliwością czekam na moment, gdy kolejne tomy tej cudownej serii trafią w moje ręce!

Nie pozostaje mi nic innego, jak zachęcić Was do poznania "Córek Botanika", nie pożałujecie

"Córki botanika. Bliźniaczki" to dylogia romantyczno-przygodowa rozgrywająca się nad polską Biebrzą i w dalekiej Kornwalii na początku XIX wieku. Uwielbiam spotykać ten okres w literaturze, a autorce doskonale udało się uchwycić tamte realia. 

Bohaterkami powieści są ekscentryczne siostry, Hortensja i Hiacynta, które nie godzą się na role przypisane kobietom i nieustannie wpadają w tarapaty. Urszula Gajdowska mocno namieszała w losach obu bohaterek. Siostry czeka masa przygód i emocjonalny rollercoaster. Ponura intryga, pojedynki, morskie potyczki z piratami, rodzinne tajemnice, zabawne gafy, cięte riposty i pełne uroku flirty, a nade wszystko lekkość. Ale i w tej lekkości znalazło się miejsce na trudniejsze tematy. To problem przemocy psychicznej i fizycznej, relacje między rodzicami a dziećmi, które nie zawsze są poprawne.

Bliźniaczki - potencjał takich postaci jest ogromny. Aż prosiło się, by pozamieniać je rolami... W konsekwencji będziemy świadkami licznych zabawnych pomyłek. Tym bardziej że są różne pod względem charakteru, ale co ciekawe decyzje jednej wpływają na życie drugiej z sióstr.

Poznamy również arystokratę i hrabię. Ten pierwszy to ojciec bliźniaczek. Równie ekscentryczny co jego córki. Nie doczekawszy syna, postanowił swoją wiedzę i umiejętności przekazać córkom. W tamtych czasach nie do pomyślenia było, by kobiety uczyły się nawigacji, czytania map, odszyfrowywania manuskryptów, chemii, przyrody, matematyki, czy astrologii, a nawet szermierki. To wszystko przypisane było do typowo męskich zajęć. Z kolei drugi z mężczyzn to potencjalny kandydat na męża dla jednej z sióstr. 

Fabuła chwilami osnuta została mrocznym klimatem XIX-wiecznych angielskich zamczysk, doków portowych czy stromych klifów. Nie zabraknie niebezpiecznych momentów.

Pojawia się również celtycki artefakt o tajemniczych właściwościach i kilka legend, m.in. legenda związana z kręgiem Dziewięciu Dziewic, młodych dziewcząt, zakonnic, które zapomniały o świętym dniu i oddały się tańcu, za co zostały zmienione w kamienie. Autorka umieściła w książce także kilka swoich rysunków.

"Bliźniaczki. Córki botanika" to barwna, porywająca, wielowymiarowa powieść awanturniczo-przygodowa, z którą nie sposób się nudzić. Bliźniaczki dostarczyły mi nie lada zabawy. Prawdziwa gratka dla fanów "Piratów z Karaibów".