Hiena z Kaprovicz Nie latamy

?Nie latamy. Hiena z Kaprovicz? to drugi tom cyklu Hiena z Kaprocicz autorstwa Eweliny Marii Mantyckiej, lektura tej książki sprawiła mi sporą radość. Ponownie mogłam spotkać się z bohaterką i obserwować jej poczynania w nie do końca bezpiecznym dla niej świecie. Okładka książki jest bardzo ciekawa, doskonale współgra z jej poprzedniczką. Z ogromną przyjemnością zanurzyłam się w świecie elfów starając się uważać na każdym kroku. Wspólnie z Nell chciałam przeżywać przygody, poznawać inne miejsca, nowe elfy i próbować sprostać każdemu wyzwaniu. Nie bez powodu autorka mawia, że ?Nikt przy zdrowych zmysłach nie zadziera z hieną cmentarną!?.
Główną bohaterką książki autorstwa Eweliny Marii Matyckiej pod tytułem ?Nie latamy. Hiena z Kaprovicz? jest Kornelia Azatka, czyli Nell. Zapewne pamiętacie, jak dziewczyna kierowana chęcią zmian w swoim życiu przyjeżdża do Nekropola, aby objąć nowe stanowisko pracy. Pojawiła się w magicznym świecie elfów, które niekoniecznie są życzliwie zwyczajnym ludziom, ale kto, jak kto, Kornelia nie ma zamiaru się poddać. Tak oto kobieta, którą kochają kłopoty na dobre zadomowiła się w Nekropolu, jako hiena cmentarna. Obecnie staje się coraz lepsza w wykonywanej pracy, ma swoich przyjaciół, szybciej zabiło jej serce. Zamiłowanie do wpadania w problemy jednak nie minęło, obecnie dziewczyna musi zorganizować bal, który jest kluczowy. To właśnie na nim ma zostać wybrana nowa królowa elfów. Czy jej się to powiedzie? Jak zareaguje jej rodzina na wszystkie perypetie? Jakie zagrożenia i kłopoty na nią czekają?
?Nie latamy. Hiena z Kaprovicz? to kolejna świetna książka, którą zaskoczyła nas Ewelina Maria Mantycka. W historiach autorki można odnaleźć wiele wspaniałych emocji, opisów, poznawać nowe zakątki wykreowanego świata. Nie mogłam się doczekać, aby poznać kolejne przygody tej niezwykłej i pechowej dziewczyny. Jest uparta i silna, chce pokazać wszystkim, że jest godna, by zajmować odpowiednią funkcję, a także przebywać i mieszkać między tak zacnymi istotami. Miasteczko Kaprovicze staje się dla czytelnika coraz lepiej znane, przez co pragnie się coraz dłużej przebywać w tym magicznym miejscu. ?Nie latamy. Hiena z Kaprovicz? to niezwykła książka, która ukazuje nam wiele zwyczajów elfów, jak obchodzą śluby. Autorka dopracowała historię w wiele szczegółów ukazując nam szersze spektrum niż do tej pory. Nie sposób się było oderwać od lektury, było emocjonująco, zabawnie i z ciekawością wyczekuję kolejnych przygód Kornelii, bardzo bym chciała, aby takie powstały.

Tom drugi za mną i muszę przyznać, że miałam szaloną ochotę zarwać noc. Jednak wczoraj miałam ciężki dzień więc doczytałam dopiero dziś. Uwielbiam takie historie, lekkie z nutą humoru i całą tą otoczką magii, która sprawi, że czerpiemy przyjemność z czytania. I choć historia czasem wydaje się absurdalna to....przecież to fantastyka a jej wolno wszystko.

Nell po wielu perypetiach nabiera wprawy w pracy. Jej podopieczni to dość specyficzne środowisko a ona sama dalej wpada w różne tarapaty. Do tego musi zorganizować bal, na którym wybiorą nowa królowa elfów, zostaje znowu porwana, mylnie interpretuje niektóre zdarzenia i musi przeżyć odwiedziny rodziny. To ostatnie to niezła komedia w wykonaniu Nell oraz jej przyjaciółek. Na sam koniec czeka ja elficki ślub i tu także będzie musiała pokazać zażegnanie konfliktu w "stylu hieny cmentarnej" jak to Nell nazwała. Jakie czekają ją perypetie? Czy uda jej się pokazać, na co ja stać? Co z tzw "pechem Azatków"? Czy ktoś zagraża elfom?

Historia jest świetna. Po pierwszym tomie byłam pewna, że polubię tę historię ale po drugim chce więcej. Nell to dość specyficzna osoba. Nie można jej zarzucić, że się nie stara. Wręcz odwrotnie, stara się za bardzo i chce pokazać społeczności elfickiej, że nie będą żałować, że dopuścili człowieka do swojego grona. Jej przyjaciółki Iwra i Liv przechodzą przemianę. Zwłaszcza ta druga w końcu odzyskuje pewność siebie i postanawia wyjść z cienie sióstr. To prowadzi do kilku nieoczekiwanych zdarzeń i masę komicznych momentów. Jednocześnie odkrywamy coraz bardziej świat miasteczka Kaprovicze, jego mieszkańców. Autorka dawkuje nam różne elementy tak, że płyniemy przez historię.

Postacie to coś wspaniałego. Świetnie wykreowane, pięknie opisane i z emocjami. Ciekawi jak elfy obchodzą Dzień Kobiet? Jak wygląda elfickie wesele? Co skrywają mieszkańcy miasteczka i Nekropola? Do tego poznajemy różnice i ewolucje w zasadach i życiu elfów dawniej i dziś. Część z nich nie umie się odnaleźć we współczesnych czasach, a część wręcz przeciwnie. Przede wszystkim polubiłam Iwrę, za jej bezpośredniość, Liv za to, że mówi co myśli i ma całkiem odmiany styl niż pozycja jej rodziny. Vincenta za to jego nonszalanckie bycie ale jednocześnie za to, że stoi murem za Nell jak na dobrego elfa obronnego przystało. Nie da się przejść obojętnie obok braci Kaprovicz. Ta trójka to utrapienie Nell i jednocześnie nikt nie potrafi jej tak rozbawić jak oni. Do tego są inne postacie, który tu nie wymienia ale nie da się o nich zapomnieć. Na koniec jest Silva, elf zagadka. Od początku czuć między nim a Nell coś, czego nie da się opisać.

Zakończenie dość ciekawie zrobione, końcówka zabawne pełna też jednocześnie niedomówień i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Za to ostatni rozdział rozbawił mnie do łez. Nie tego się spodziewałam po Mistrzu Silva. Oczywiście to jest pozytywne zaskoczenie. No i mam dylemat. Bo raz zakończenie jest dwojakie. Może historia zakończyć się w tym momencie. I super bo część tych najważniejszych wątków jest zakończona. Ale jest też część nowych i chętnie bym poznała ich rozwój. Z drugiej strony jest zakończone to tak, że aż się prosi o cd. I tu pytane do autorki. Będzie ciąg dalszy? Osobiście uważam, że musi być w zamysłach ciąg dalszy. Tak w sumie to zakończenie dla mnie to dopiero początek . Mam taką nadzieję. Polecam