Humbug

Wojciech Kulawski jest jednym z tych pisarzy, którego książki za każdym razem sprawiają, że po ich skończeniu czuję pewnego rodzaju rozczarowanie faktem, że to już koniec kolejnej fascynującej przygody, i choćbym nie wiem jak się starała, za każdym razem zostaję zaskoczona nie tylko przez samą fabułę, ale i całą towarzyszącą jej otoczkę.
Tym razem Autor zabiera nas na bajecznie barwne, a zarazem niebezpieczne Baleary gdzie mafia gra pierwsze skrzypce i doskonale udowadnia, jak łatwo jest się znaleźć w nieodpowiednim czasie i miejscu, a jedno wydawałoby się nic nieznaczące zdarzenie, uwalnia całą lawinę wydarzeń, które niczym kula śniegowa rozpędzają się z niemiłosierną siłą i po chwili nie mamy już absolutnie żadnego wpływu na to co dzieje się wokół. Barwne opisy pozwalają się wyobraźni przenieść w okolice urokliwych hiszpańskich wysp, cichych klimatycznych miasteczek, rozrywkowych klubów i dyskotek, gdzie łatwo jest się zatracić nie tylko w dobrej zabawie, ale i bardzo niebezpiecznej grze, gdzie na szali leży własne zdrowie i życie...
Nie będę Wam ponownie streszczać całej fabuły, bo sam wydawca już wiele zdradza, a nie chciałabym zepsuć frajdy z odkrywania tej historii, ale mogę zagwarantować, że z każdą przewróconą stroną akcja nabiera tempa, atmosfera robi się coraz gęstsza i nic nie wygląda tak, jak wyglądało kilka chwil wcześniej.
Akcja rozwija się bardzo szybko, z każdą stroną zapewniając rozchwianym emocjom istny rollercoaster, z którego nie da się wysiąść przed poznaniem zakończenia. Potrafi zaskoczyć w najmniej spodziewanym momencie, zmieniając swój bieg o sto osiemdziesiąt stopni, nie dając wcześniej żadnego ostrzeżenia. Wciąga w wir wydarzeń, nie pozwalając na choćby chwilowy odpoczynek i zaczerpnięcie tchu.
W moim odczuciu Autor ma talent do tworzenia nieszablonowych postaci, żadna z nich nie jest jednowymiarowa, każda z nich niesie w sobie całą gamę barw, żadna z nich nie jest jednoznacznie biała lub czarna, żadna nie jest krystalicznie dobra bądź przesiąknięta złem do szpiku kości. Są one genialnie skonstruowane, nikt tu nie jest zbędny, a wszystkie doskonale się uzupełniają i tworzą niezwykle barwne tło dla siebie nawzajem.
Wielowątkowość tej historii łączy się w kulminacyjnym momencie w jednolitą niezwykle błyskotliwą całość, tłumacząc pogubionemu czytelnikowi wszystkie niejasności i odpowiadając na pytania, które narodziły się w trakcie czytania- a tych pytań pojawia się sporo szczególnie w momentach, w których możemy doświadczyć skrajnych zachowań poszczególnych postaci.

Jeśli dacie się wciągnąć w wir wydarzeń nawet się nie zorientujecie kiedy dopłyniecie do zakończenia. Bardzo lubię styl pana Kulawskiego, książka napisana fajnym językiem okraszona nutką humoru i sporą dawką strachu oraz niepewności co do dalszych losów postaci, zdecydowanie wpisuje się w moje mroczne upodobania i do tej sławnej grupy nieodkładanych książek.
Ja jestem nią zachwycona i żałuję, że była tak krótka :)

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. Każdy w tej historii znajdzie coś dla siebie. Doskonała dla fanów kryminału, mocnej sensacji, szybkiej akcji jak i dla fanów emocjonalnych romansów ;)

Powroty do kryminałów autorów, których twórczość zdążyło, się polubić są miłe.

Wojciech Kulawski potrafi zaciekawić tym, że za każdym razem tworzy nowe historie, które przykuwają uwagę doskonałą znajomością psychologii dającej o sobie znać w każdej niespodziewanej sytuacji dającej mocny zastrzyk adrenaliny połączony z nieprzewidywalnym zakończeniem. Należy mieć stalowe nerwy, aby przetrwać w ich zmieniającym się non stop przebiegu akcji.

Dla mnie w odbiorze całościowym kryminalnym liczy się najbardziej to, że trzeba być mocnym, pomysłowym, wytrwałym w dążeniu do celu, aby do samego końca przenieść się w świat, w którym będzie się dzielnie kibicować głównym bohaterom w ich dotychczasowym działaniu wymagającym ogromnego skupienia i obserwacji, kiedy wokół nich dzieje im się niesprawiedliwa krzywda lub osobom, które nagle utraciły życie. Z nieznajomych do tej pory przyczyn należy wykazać się zawodowcem i sprawdzić kto odpowiada za śmierć i z jakich powodów to wykonał, wiedząc o tym, że nie da się cofnąć czasu pozostawiającego po sobie wiele niedopowiedzianych wyjaśnienia nie zawsze pasujących do sytuacji, które nie powinny się wydarzyć.

Czytając ten kryminał pt. Humbug autorstwa Wojciecha Kulawskiego poznawałam, z największą przyjemnością co tak naprawdę ukrywa się pod maską sympatycznych występujących w nim głównych bohaterek, jakie są one prywatnie, zawodowo, czy nawiązują chętnie kontakty, co jest dla nich ważne w pracy w kształtowaniu charakteru, który wymaga skupienia się i bycia czujnym, aby nie stracić kontroli, że podczas wymarzonego wypoczynku należy być ostrożnym, bo nie wiadomo, kto czai się za zasłoną dobra, czy to wystarczy do wybronienia się z kręgu koła podejrzeń, które na pozór prezentują iluzję do przyciągania osób będących tworzyć pozytywną aurę wokół siebie. Czy można zaufać ponownie przyjaciołom, czy chcą pokazać, że na pozór są cudowni, a w rzeczywistości chcą dokonać zemsty za trudną niezapomnianą kiedyś przeszłość, która znaczy dla nich wiele lub nic w ogóle nie znaczy?

Szczerze powiedziawszy, kryminał pt. Humbug spowodował, że niespodziewana historia, w którą została, wplątana policjantka Marzena Gibała przyczynia się do tego, aby być zawsze przygotowanym, że wydarzy się coś, co nie pozwoli nam zasnąć, a będziemy myśleć o tym zamiast o odpoczynku, który powinien być dla nas azylem spokoju, a nie zadręczaniem się, że przyczyniliśmy się do utraty życia pod wpływem przeżyć dobrej niezaplanowanej zabawy wyzwalającej pokazującej nasze prawdziwe oblicze, kiedy znajdujemy się w miejscu zaplanowanego wypoczynku od pracy, a jesteśmy świadkami zdarzeń, które nie powinny wpływać na dalszy jego rozwój z naszym udziałem.

Wojciech Kulawski udowodnił to, że nie tylko główny bohater występuje na pierwszym planie. Bohaterowie drugoplanowi odsłaniający się przed tym, co bywa dla nich trudne i bardzo ryzykowne, działają pod wpływem chęci bycia zauważalnym, chcą pokazać, że są coś warci dzięki odnalezieniu się w nowej roli, która jest dla nich mocnym wyzwaniem, a może jedynie grą przed ucieczką z przeszłości.

Warte jest zauważenia, że dzięki znakomicie skonstruowanym tekstom dialogowym, poczuciu humoru można wyrobić sobie zdanie o każdym z bohaterów.

Podobał mi się również wątek, który był początkiem małej namiastki o tajemniczym pisarzu mogącym opisać świat mafijny z punktu widzenia osób mających z nim bezpośrednio styczność.

Polecam przeczytać ten kryminał.

Policjantka Marzena razem z koleżanką z czasów szkolnych Jadwigą wybiera się na urlop malownicze Baleary. Nie przypuszczają jednak, że pięknie zapowiadający się wypoczynek zmieni się w ciąg nieprawdopodobnych zdarzeń, a one same trafią sam środek mafijnych porachunków.

Na sam początek wyjaśnimy sobie może znaczenie tytułu. Słowo "humbug" z angielskiego tłumaczone jest jako osoba zachowująca się w zwodnicy, nieuczciwy sposób lub jako mistyfikacja. Moim zdaniem pasuje on idealnie do tej pozycji, gdyż często spotykamy tu właśnie takie działania.

Akcja płynie dość szybkim tempem, a dzieje się w niej naprawdę dużo. Początkowo wywołuje lekkie wrażenie chaosu, ale w końcowym rozrachunku wszystko łączy się ze sobą idealnie. Niektórym mogą przeszkadzać skoki czasowe, ale tak naprawdę nie utrudniają one absolutnie odbioru lektury, a wręcz pozwalają rozplątać zawiłości czy motywy postępowania bohaterów. Styl autora jest prosty, a zarazem obrazowy, co widać doskonale w opisach np. krajobrazów.

Tym, co zasługuje na pochwałę, okazały się dla mnie gangsterskie porachunki, walka o wpływy czy pieniądze przedstawione za pomocą ciekawych metod. Pisarzowi świetnie udało się uchwycić narkotykowy półświatek pełen intryg lub podstępów. Gdy do tego dodamy wątek romansowy i kryminalny dostaniemy naprawdę niezłą książkę.

Pan Wojtek urzekł mnie w tej pozycji także poczuciem humoru i dystansem do samego siebie, jaki wyłania się ze stron tej powieści. Gratuluję serdecznie takiego podejścia, a przede wszystkim kreatywności.

Mam jednak nieodparte wrażenie, iż w kilku rozdziałach imiona bohaterów zostały zamienione, co wprowadza mały rozdźwięk oraz dezorientację. Aczkolwiek później można połączyć ze sobą wszystkie kropki i ułożyć sobie na spokojnie fabułę w głowie.

To pozycja dla tych, którzy szukają czegoś nowego, świeżego na naszym rodzinnym rynku kryminalistycznym. Myślę, że ta nietuzinkowość zaprezentowana w "Humbugu" przypadnie czytelnikom do gustu.

Dwie przyjaciółki ? policjantka Marzena Gibała oraz Jagoda Zając spędzają beztrosko urlop na wyspach Baleary. Na plaży Marzena spotyka starą koleżankę Iwonę Strychalską, której towarzyszy przystojny i tajemniczy Hiszpan Benito Carrillo. Bohaterowie rozpoczynają świetną zabawę testując w klubach wszystkie dostępne drinki.
Problemy zaczynają się gdy cała czwórka płynie jachtem na wyspę Minorkę. Najpierw ratują przed utonięciem i rekinami dwójkę podejrzanych rozbitków a następnego dnia Marzena budzi się sama w kajucie z pistoletem w ręku i bolącą głową. Gdzie są wszyscy? Co się tak naprawdę wydarzyło? Pokład cały pokryty jest krwią. Policjantka musi uciekać i to nie tylko przed policją ale i dwoma walczącymi gangami narkotykowymi.
Znika również Jagoda. Przed jakimi problemami w Polsce uciekła?
Trwa wojna gangów. Kto jest kim? Kto pomoże Marzenie w ujęciu najgroźniejszych przestępców?

Książka wciąga od pierwszych stron!
Czy zakończenie was zaskoczy?
Polecam sięgnąć po lekturę!