I odpuść nam nasze korpo

Kilka słów o książce, która trafi u mnie do topki roku. Skończyłam ją ledwo przedwczoraj.

Co to była za historia! Pierwszy tom był już świetny, ale ten zdecydowanie bije go na głowę, w sumie tak samo jak większość książek przeczytanych w tym roku.
Nie będę pisała zbytnio o fabule, by nie zepsuć przyjemności z czytania tej historii. Skupię się bardziej na postaciach, ale przede wszystkim na moich odczuciach.

Ileż ta historia wyzwoliła we mnie emocji! A wszystko przez bohaterów, z którymi niesamowicie się zżyłam. Z jednej strony bardzo chciałam już skończyć tą historię, bo ta historia była bardzo emocjonująca, ale z drugiej delektowałam się każdą stroną i obecnością moich ulubionych postaci. Każdy z nich był specyficzny, większości było baaardzo daleko do ideału. W większości bardzo ludzcy, nawet jeśli mieli anielskie pochodzenie.
Jednak największe wrażenie znowu wywarł na mnie Jagon. Uwielbiam go! Sarkastyczny, inteligentny i taki bardzo jagonowy. Jego po prostu nie sposób nie kochać.
Jemu dosłownie można wybaczyć wszystko. Nie to co Karo! Jestem dalej obrażona za pewno zdarzenie. Rozumiem, że to musiało się stać, ale co przepłakałam to moje. Także jeśli zdecydujecie się czytać tą historię, zaopatrzcie się w paczkę chusteczek, a może i dwie, bo scen doprowadzających do łez będzie więcej.

Ale ta historia to nie tylko cudowne postaci, to przede wszystkim spora dawka humoru i niesamowicie ciekawa i wciągająca fabuła. To również świat tak dobrze nam znany, a jednak zupełnie inny. Tutaj nie ma cukierkowych relacji i pikantnych scen, a mimo tego "I odpuść nam nasze korpo" czyta się z wypiekami na twarzy.
Ta książka jest idealnym przykładem na to, że nie potrzeba specjalnych wydań, malowanych brzegów. Jasne to wszystko jest super, ale zawsze najważniejsza powinna być świetna historia. A ta tutaj to jedna z lepszych jakie czytałam.

Polecam Wam ten cykl z całego serca i mam nadzieję, że zatracicie się w niej tak jak ja.