Idealna opiekunka

Kolejna książka, o której zdania są mocno podzielone. Ja niestety należę do grupy niezadowolonych czytelników. Kto by pomyślał. Według mnie zabrakło tutaj thrillera w thrillerze. Dostałam flaki z olejem w niebieskiej okładce.

"Idealna opiekunka" liczy 350 stron, a dla mnie 200 stron to była ciągła nuda. Nie działo się tam kompletnie nic. To był opis rozszerzony o wątki obyczajowe. Zero napięcia i gęstej atmosfery, których jednak od thrillera (nawet psychologicznego) oczekuję. Okej, byłam ciekawa, o co w tym wszystkim chodzi, ale to była zwykła ciekawość, która zawsze towarzyszy przy czytaniu, więc nie uznaję tego za jakiś wielki plus. Powiecie mi zaraz, że dobrze, że był wątek obyczajowy. No dobrze, dobrze, ale na pewno nie przedstawiony w taki sposób. Przez minimum 100 stron oni gadali w kółko o tym samym. Ciągle to samo tylko z różnych perspektyw i na tysiąc różnych sposobów, ale ciągle o tym samym. Wydarzenia w przeszłości, wydarzenia w teraźniejszości i całe śledztwo stały w miejscu. Wyobrażacie sobie moja frustrację czytać cały czas to samo?! Może pod koniec książki zrobiło się minimalnie lepiej, bo akcja trochę ruszyła, ale to i tak nie uratowało całej historii.

Bohaterowie też się nie popisali. Nie mieli kompletnie żadnego charakteru. Byli sztywni i bez wyrazu. Śmiałam się w duchu, że zachowują się, jakby musieli odwalić swoją robotę i marzą tylko o tym, żeby wrócić do domu.

Zakończenie. Kolejny problem. Wiele osób pisało, że zakończenie rekompensuje potworną nudę. W moim przypadku tak nie było, bo byłam tak znużona i zmęczona tą książką, że nawet końcówka nie zrobiła na mnie wrażenia. Do tego wszystkiego zakończenie składa się z dwóch elementów, a ja jednego z nich się domyśliłam, co się naprawdę rzadko zdarza, więc sami rozumiecie.

To miał być spokojny i normalny wieczór.
Caroline opiekuje się Evie - malutką córeczką swojej przyjaciółki. Wszystko toczy się idealnie do momentu, w którym matka dziewczynki odnajduje puste łóżeczko i zamordowaną Caroline.
Co się stało? Kto zabił młodą kobietę? Co stało się z dzieckiem? Czy jeszcze żyje? Oczywiście pytań jest więcej niż odpowiedzi i nie ma żadnych świadków tego makabrycznego zdarzenia.

Głównym podejrzanym staje się kochanek denatki - znany prezenter telewizyjny. Okazuje się, że mężczyzna ma żonę i córkę, które oczywiście nie wiedziały o jego skokach w bok. Callum twierdzi, że jest niewinny. Owszem miał romans, ale przecież to nie czyni z niego mordercy. A dziewczynki nigdy nie poznał i nie wie kim ona jest.
Tylko czy mówi prawdę? Przecież przez ostatnie kilkanaście miesięcy oszukiwał swoich bliskich...

A może idealny motyw miała Siobhan, która kilka miesięcy wcześniej dowiedziała się o zdradach swojego ukochanego?

Książka świetna. Bardzo szybko się ją czyta pomimo tego, że akcja zawiązuje się dosyć powoli. Stopniowo budowane napięcie i szokujące zakończenie w pełni zasługują na maksymalną ilość gwiazdek.

Natknęłam się na kilka literówek, które normalnie bardzo mnie irytują, ale tym razem przymykam na nie oko ???? autorka wodziła mnie za nos i w ostatecznym rozrachunku wyprowadziła w pole, za co należy jej się ogromny plus ????

Recenzja przedpremierowa!!! Premiera 12.08
Zaginięcie dziecka to ogromny cios dla rodziców. Czasem zdarza się jednak, że winni są sami rodzice. Takie spekulacje prowadzą użytkownicy Twittera w książce "Idealna opiekunka". A jak jest naprawdę?

Małżeństwo Calluma i Siobhan, trwające już 15 lat, nie należy do udanych. Mąż S. nie stroni od kochanek, a ona sama godzi się na ten stan rzeczy do momentu, aż Callum zostaje oskarżony o zabicie Caroline i porwanie dziecka, które miała pod swoją opieką. Rodzice Eva są zrozpaczeni, a śledczy próbują ustalić, co się wydarzyło w mieszkaniu niewielkiego Ipswich.

Początek był trudny przez duże przeskoki czasowe i zmianę bohaterów, a później już popłynęłam. W książce znajdują się ciekawe retrospekcje tworzące obraz psychologiczny Siobhan i Caroline. Poznajemy ich uczucia, myśli oraz wydarzenia, które sprawiają, że obie są nieszczęśliwe. Rodzina Dillonów tylko z zewnątrz wydaje się idealna. Życie Caroline także nie należy do udanych. Ale pytanie brzmi, kto zabił Caroline i jaki związek ma z tym niewinne dziecko? Fabuła przedstawiona jest z kilku perspektyw, a dodatkowo wzbogacona o komentarze z Twittera i przesłuchania osób związanych ze sprawą. Dzięki nim tworzyłam własną symulację zbrodni, ale autorka wyprowadziła mnie w pole. Tego, co wydarzyło się na końcu, nie byłam w stanie przewidzieć. Każdy rozdział budował dodatkowe napięcie. Nie zdążyłam się znudzić. Dużo zwrotów akcji i lekkie pióro autorki zapewniły mi doskonałą rozrywkę. Ten thriller w moim odczuciu jest bardzo udany i zachęcam was do jego przeczytania...