Iluzja

Dwadzieścia tygodni na odciętym od świata odludziu? Może brzmieć przerażająco, ale dla kogoś, kogo życie rozsypało się na milion kawałków wydaje się najlepszym miejscem, by posklejać je na nowo. By odzyskać dystans i na nowo zacząć odczuwać emocje. A już z pewnością otoczony alpejskimi szczytami ośrodek wypoczynkowy poza sezonem jest znakomitym i klimatycznym tłem dla niepokojących i tajemniczych wydarzeń.

Hugo, już zaraz po przyjeździe zaczyna odczuwać podenerwowanie, spowodowane dziwnymi i przerażającymi zwidami. Czy to efekt zmęczenia i wysokości? Albo jego rozbujała wyobraźnia płata mu figle? A może szóstym zmysłem przeczuwa, że coś z tym miejscem jest nie tak?

Zamknięty tu na własne życzenie wraz z kilkunastoma innymi pracownikami próbuje zachować zdrowy rozsądek, jednak kolejne niepokojące zdarzenia i obecność w niedalekim budynku największego iluzjonisty wszech czasów budzą jego ciekawość i pchają do ryzykownych posunięć. Podejrzenia narastają z każdym kolejnym odkryciem, a jego powieściopisarska wyobraźnia z pewnością nie jest jego sprzymierzeńcem podsuwając coraz bardziej szalone hipotezy.

Czym tak naprawdę jest ośrodek narciarski, do którego trafił? Jaka historia się z nim wiąże? Kim jest tajemniczy magik? I jak wiele będzie kosztowało Hugo odkrycie prawdy?

Autorowi znakomicie udało się oddać klaustrofobiczny i złowrogi klimat odosobnienia i narastającego zagrożenia. Na tyle skutecznie zmieszać rzeczywistość z iluzją, że nie jesteśmy w stanie oddzielić prawdy od urojeń ludzkiego umysłu. Nieco irytującą postać głównego bohatera i nadmiar jego przemyśleń spowalniających akcję rekompensuje kapitalne zakończenie, którego zupełnie się nie spodziewałam. Powieść stanowi z pewnością dobrą rozrywkę i skutecznie zachęciła mnie do sięgnięcia po inne książki autora, szczególnie zachwalany cykl ?Trylogię zła?.

Hugo, główny bohater, rozstał się z dziewczyną. Przechodzi to bardzo ciężko. Sam nie wiedział, że tak go to przeczołga emocjonalnie. Mężczyzna postanawia zmienić coś w swoim życiu. Odpowiada na ofertę pracy w górskim ośrodku narciarskim. Miejsce oddalone o setki kilometrów od jego dotychczasowego życia zdaje się być idealne do psychicznego resetu, odzyskania równowagi. Gdyby tylko wiedział z czym to się wiąże.
W z pozoru opustoszałym miejscu pracuje zaledwie 12 osób. Jest dziwnie, już od samego początku. Z każdą godziną, dniem jest gorzej, inaczej, coraz bardziej niezrozumiale. W koło panuje chłód, niepokój, jest mnóstwo zagadek, niedopowiedzeń, atmosfera podszyta irracjonalnym lękiem. A to dopiero początek.
Dzień po dniu Hugo czuje się coraz dziwniej. Mężczyzna musi zmierzyć się z czymś czego zupełnie nie rozumie. Zaczynają mieć miejsce coraz dziwniejsze zdarzenia, znikają ludzie. Sam Hugo ma momentami wrażenie, że wariuje, traci zmysły. Co się dzieje?
Val Quarios, z pozoru śliczny rodzinny ośrodek okazuje się być czymś zupełnie innym. Czym? Sami musicie się tego dowiedzieć w trakcie lektury Iluzji.
Tym, co rzuca się od początku w oczy jest mroczny, duszny, podszyty niepokojem klimat. To ma autor doskonale opracowane. A pozostałe elementy Iluzji?
Książka jest hmmm jak to u Chattama dziwna, obrzydliwa, może nawet trochę szokująca. Z pewnością zaskakująca. Tak, to jego znak charakterystyczny. Jednak tym razem jest trochę inaczej. Niby wszystko, jak u Chattama, jest, każdy element. Jednak to inna ilość, jakby mniejsza tego wszystkiego, co dla autora tak charakterystyczne.
Przede wszystkim to bardzo nierówna pozycja. Są momenty świetne, takie w stylu Trylogii zła. I chwała pisarzowi za nie. Są jednak także momenty słabe, bardzo słabe. Miałam wrażenie, jakby Iluzję pisało dwóch autorów, stary, dobry Chattam i ktoś jeszcze.
Niby nieźle się czyta, w wielu miejscach brzydzi, czasami szokuje i zaskakuje, ale to jednak nie to.
Jestem przekonana, iż osobom nie znającym twórczości tego francuskiego pisarza Iluzja przypadnie do gustu. Dla osób, które maja za sobą lekturę innych książek autora, to pozycja z gatunku można przeczytać, bo to Chattam, ale bez euforii. Jednak warto przeczytać. Tylko nie spodziewajcie się zbyt wiele.

A gdyby tak porzucić swoje dotychczasowe życie, problemy i wyruszyć na totalne odludzie, gdzie ma zasięgu telefonicznego, gdzie nikt nikogo nie zna i nie zadaje niezbędnych pytań, a internet to tylko złudne wspomnienie?
Zapewne każdy z nas w swoim życiu doświadcza takiej chwili kiedy ma ochotę rzucić dosłownie wszystko i po prostu uciec o szarej przygnębiającej rzeczywistości.
Tylko czy uda się uciec od problemów z pozytywnym skutkiem?
Myślę, że odpowiedź na to pytanie znajdziecie w najnowszej powieści Maxime Chattama, gdzie wraz z głównym bohaterem - Hugo, wybierzecie się do miejsca usytuowanego w najprawdziwszej głuszy, miejsca gdzie dzieją się niewyobrażalne, a zarazem tajemnicze rzeczy.To właśnie tam za sprawą dziennych, momentami wręcz przerażających splotów zdarzeń będziecie mieć możliwość śnić na jawie oraz lawirować między prawdą a kłamstwem...
~Nasz główny bohater Hugo, po zakończonym wieloletnim związku, poszukuje odskoczni, chwili zapomnienia, miejsca, które pomoże mu zapomnieć i ułożyć życie na nowo. I tak pewnego dnia wertując Internet, na jednej z grup, natrafia na dość interesujące ogłoszenie, w którym do ośrodka narciarskiego poszukiwano "złotej rączki".
Val Quaris bo o nim tutaj właśnie mowa, to słoneczny rodzinny ośrodek znajdujący się wysoko w górach, który latem zamyka swoje podwoje.To właśnie to, skłania mężczyznę w zgłoszeniu swojej kandydatury.
Kiedy trafia na miejsce okazuje się, że w całym kompleksie jest tylko dwanaścioro pracowników sezonowych i każdy z nich odpowiada za drobne naprawy.Hugo próbuje nawiązać z nimi "nić porozumienia" by móc szybko uporać się ze swoimi obowiązkami.
Jednak już od początku mężczyzna ma wrażenie, że ktoś go szpieguje co doprowadza go do dziwnych niepokojących myśli.Do tego dręczą go omamy i przerażające, krwawe koszmary.
A kiedy bez pożegnania znika jedna z pracujących tam dziewczyn, Hugo, przeprowadza własne śledztwo, próbując dowiedzieć się, o co w tym wszystkim chodzi?
Jakie tajemnice skrywa Val Quaris?
Czy mężczyzn zdoła dowiedzieć się prawdy?

~"ILUZJA" Maxime Chattama to fenomenalnie skonstruowany i budzący grozę thriller, w którym fabuła osadzona jest w niezwykle, klimatycznym, malowniczym i na pierwszy rzut oka niepozornym miejscu w Val Quaris...
To właśnie tam, na własnej skórze, nasz główny bohater doświadcza zatrważających, niepojętych, a nawet czasem halucynogennych sytuacji...jakich tego przekonajcie się już sami!
Gdybym zdradziła parę smaczków odebrałbym wam przyjemność z czytania.
~Autor już od początku swej historii z wielką precyzją, niespiesznie buduje w nas napięcie, dzięki czemu krok po kroku odkrywamy tajemnice, legendy i plotki, skrywane za ścianami ośrodka w Val Quaris co wprowadza w nas w niemały namacalny, ociekający groza stan "dekoncentracji", przez co sami zastanawiamy się co jest prawdą a co zwykłą iluzją.
~Chyba jeszcze nigdy nie czytałam czegoś tak oszałamiającego, demonicznego, a zarazem zaskakującego, gdyż samo zakończenie obaliło wszystkie toczące się w mojej głowie teorie.
Na wielką uwagę zasługuje tutaj zakończenie które było dla mnie mistrzowskie i którego nigdy w życiu bym się nie spodziewała.
Jedno jest pewne finał tej historii jest na tyle spektakularny że bez wątpienia wbija w fotel, a autor łamie wszelkie stereotypy.
~Obiecuje wam, że do samego końca nie będziecie pewni dosłownie niczego.
Dawno nikt nie zabawił się tak moim "kosztem"
Tego było mi potrzeba????
Z czystym sumieniem Polecam. J.K