Immunitet

Kolejna część serii, żona chętnie czyta i mówi że warto.

"Tam, gdzie polityka spotyka się z prawem, kończy się wszystko inne" - czytamy na okładce "Immunitetu", czwartej części cyklu o pani mecenas Joannie Chyłce i aplikancie Kordianie Oryńskim. Remigiusz Mróz po raz kolejny zabiera czytelnika w jedyny w swoim rodzaju, hermetyczny, tajemniczy i pełen zakulisowych powiązań świat polskiego prawa; tym razem z domieszką polityki na szczeblu parlamentarnym.
Chyłka i Zordon, wciąż w relacjach lekko osnutych cieniami przeszłości, stają przed zadaniem obrony sędziego Trybunału Konstytucyjnego, oskarżonego o zabójstwo człowieka, którego rzekomo nie zna; zabójstwo, do którego doszło w miejscu i w czasie, w którym rzekomo ów sędzia nie mógł akurat być; zabójstwo, którego ów sędzia rzekomo nie popełnił. Słowo "rzekomo" powtórzyłem tu kilkukrotnie nie bez przyczyny, bo w trakcie czytania "Immunitetu" do samego końca nie wiemy jak wygląda prawda. Sędzia najpierw się wypiera, później przyznaje do winy, świadkowie lawirują na granicy krzywoprzysięstwa, a Chyłka i Zordon, stając między młotem a kowadłem, mają nie lada orzech do zgryzienia.
Mróz jak zwykle utkał intrygę z niezliczoną liczbą niewiadomych, jak zwykle zagrał na emocjach czytelnika i wodzi go za nos, co rusz wpuszczając w przysłowiowe maliny. Nic w "Immunitecie" nie jest oczywiste, wszystko jest zagadką, wzbudzającą ciekawość czytelnika na każdej stronie powieści. Pod tym względem książka jest naprawdę bardzo dobra. Mierzi mnie tylko jedno - zachowanie Chyłki. Przez trzy poprzednie tomy śledziliśmy jej prawniczy geniusz, fachowość, bezkompromisowość, oschłość, wredność; w "Immunitecie" doszły do tego niestety dziecinne zagrania i pijacki upór, które w rezultacie przełożyły się na nijak tu niepasujący brak profesjonalizmu zarówno w jej życiu prywatnym, jak i zawodowym. Pewne granice zostały moim zdaniem zbyt mocno przekroczone. Mimo naszej wspólnej miłości do Iron Maiden, stawiam prawniczce antypatyczną dwóję. Owszem, Mróz odkrył przed nami jedną z najistotniejszych, najczarniejszych kart z przeszłości Joanny, ale jako usprawiedliwienie karty tej zagrać się nie da. W moich oczach zyskuje za to Kordian, coraz śmielej obcujący z salą sądową i poważnie patrzący na świat. Widać, że będą z niego ludzie, choć gdyby Mróz tylko na nim oparł główną oś powieści, nie byłaby to aż tak porywająca lektura.
Ogólnie "Immunitet" oceniam jako powieść bardzo dobrą, z ciekawą, wartką akcją, tradycyjnie dobrymi dialogami i - też tradycyjnie - szalenie zaskakującym zakończeniem. Zakończeniem, które niezwykle zaostrzyło mi apetyt na ostatnią część chyłkowo-zordońskiego pięcioksiągu.

Do książek Remigiusza Mroza nie trzeba mnie długo namawiać. Ten zdolny pisarz doskonale trafia w moje gusta. Kryminalistyczne perypetie Joanny Chyłko uważam za szczególnie udane, a poziom intryg i zagadek do rozwiązania jeszcze większy niż zwykle. Historia jeszcze nie jeden raz was zaskoczy i przyprawi o mocne nerwy. Myślę, że praca Mroza dorównuje skandynawskim pisarzom. Jak tak dalej pójdzie to śmiało będziemy mogli mówić o królu kryminałów Remigiuszu. Łapcie za książkę!

Książki Remigiusza Mroza to naprawdę kawał dobrej literatury kryminalnej. Kontynuacja historii o bezkompromisowej prawniczce Joannie Chyłce i jej nieustępliwym asystencie, podobnie jak poprzednie części wciąga. Tym razem mierzą się oni ze sprawą najmłodszego w historii sędziego Trybunału Konstytucyjnego oskarżonego o morderstwo. Autor stworzył wciągającą intrygę pełną odniesień do współczesnej polskiej rzeczywistości społeczno-politycznej. Dodtakowo okrasił ją mieszanką tak intensywnych emocji, że w zasadzie do ostatniej strony czytałam ją z wypiekami na twarzy. Dla mnie rewelacja!

Poza Załuską, którą wykreowała Bonda, moją ulubioną postacią ze współczesnej, polskiej literatury jest właśnie Chyłka. Remigiusz Mróz to świetny pisarz, który umie nie tylko stworzyć skomplikowaną i pełną zwrotów akcji fabułę, ale potrafi ją również świetnie opisać. I to tak, że w powieść można wciągnąć się już od początku, a z każdą stroną napięcie rośnie i rośnie i rośnie i rośnie tak aż do samego końca. Kolejny świetny tytuł od jednego z mistrzów polskiego kryminału.

Mróz po raz kolejny ze świetną książką, w której fabule zatopiłem się od razu i wyciągnąłem nosa poza nią aż do samego końca. To jeden z nielicznych autorów, którzy potrafią tak doskonale stopniować i co najważniejsze, utrzymywać także napięcie. Tym razem rzecz toczy się o sprawę poniekąd polityczną, a jeśli polityczną to mamy obietnicę intryg, spisków, podwójnej moralności i nieczystych zagrań. Do tego fajne postaci i kultowa już Chyłka, świetna narracja jak to u Mroza i bardzo dobre dialogi. Polecam!

Po raz kolejny Remigiusz Mróz i po raz kolejny jestem zachwycona. Naprawdę świetna książka, która trzyma w napięciu od początku do końca. Myślę, że Mróz to jeden z lepszych autorów kryminałów w Polsce na ten moment i każdy jego tytuł to majstersztyk. Tak samo i ten. Autor jak zwykle wodzi czytelnika za nos, bawi się z nim w kotka i myszkę, by perfekcyjnie stopniować napięcie i prowadzić do Grande Finale. Polecam nie tylko fanom kryminałów!

Kolejna ksiazka pana Mroza. Swietna, polecam wszystkim ktorzy lubia bardziej intelektualna rozrywke.

Kolejna ksiazka pana Mroza. Swietna, polecam wszystkim ktorzy lubia bardziej intelektualna rozrywke.

Remigiusz Mróz po raz kolejny przeprowadza nas przez meandry świata prawniczego wykorzystując przygody bezkompromisowej prawniczki, Joanny Chyłki oraz jej aplikanta, Kordiana Oryńskiego. Na ponad sześciuset stronach, ten świetny duet adwokacki mierzy się ze sprawą najmłodszego w historii sędziego Trybunału Konstytucyjnego, który zostaje publicznie oskarżony o zabójstwo nieznanego sobie człowieka. Powieść napisana doskonale, akcja spójna i wciągająca. Zaskakujące zakończenie, które w żadnym stopniu nie pokryło się z żadną z rozważanych przeze mnie opcji. Nim dobrnęłam do końca, zaczęłam zastanawiać się, jak długo przyjdzie czekać nam na następną część, bo tak to się skończyć nie może!

Sebastian, to człowiek krystaliczny, pozbawiony nawet najmniejszej skazy... Koleżeński, cieszący się szacunkiem i wysokim stanowiskiem jak na tak młodą osobę. Nagle mężczyzna zostaje oskarżony o straszną zbrodnię i postanawia zgłosić się do Joanny Chyłki, by ta rozwiązała kłopotliwą sytuację w znanym dla siebie brawurowym stylu. Niestety okazuje się, że nawet ona nie jest w stanie dokonać cudu i natychmiast wybronić sędziego... Ku swojemu przerażeniu Chyłka dostaje czarną różę z ostrzeżeniem, by zostawić tę sprawę... A jej przeszłość alkoholowa również daje o sobie znać.
Nie mam innego wyjścia jak pochwalić Remigiusza Mroza za to, co zwykle - przepełnione ironią i sarkazmem dialogi, wartką akcję, rozbudowaną fabułę, świetnie wykreowane postaci - zwłaszcza sędziego i wiedzę z zakresu prawa. Do tego dodam, że książkę czyta się naprawdę z zapartym tchem i uważam ją za najlepszą w całym dotychczasowym dorobku pisarza. Autor zachwyca elokwencją i nawiązaniami do kultury (w tym do książek, filmów i muzyki), a także istotnymi wątkami potocznymi. Dużą dbałość o szczegóły zaburzył mi tylko zbyt powierzchowny opis wyglądu bohaterów. Poza tym naprawdę nie mam się do czego doczepić. Inteligencję autora czuć na każdej ze stron, co napawa mnie zarówno zachwytem jak i zazdrością... Po raz kolejny Remigiusz Mróz prowokuje do myślenia na temat polskiego wymiaru sprawiedliwości, pokazując jego największe luki, których jest naprawdę dużo.
To już czwarta część przygód Chyłki i Zordona, którą miałam przyjemność czytać i na szczęście nie ostatnia... Tym, którzy przeczytali pierwsze trzy już chyba nie muszę jej specjalnie polecać, a tych, którzy nie znają jeszcze tej serii - zachęcam do przeczytania. Sama z niecierpliwością czekam na kolejny tom, gdyż autor swoim zwyczajem zakończył książkę w bardzo intrygującym momencie.

Jeden z fajniejszych kryminałów, jakie ostatnio czytałam. Mróz to naprawdę świetny pisarz, którego osobiście zaliczam do top3 najlepszych autorów tego gatunku w Polsce. Literacki suspens, mistrzowskie budowanie napięcia, ciekawie skrojeni bohaterowie i bardzo, ale to bardzo skomplikowana fabuła. Zdecydowanie polecam i jestem przekonana, że spodoba się nawet najbardziej wybrednym fanom dobrych kryminałów. Możecie już porzucić swoje skandynawskie perełki i poszukać czegoś na polskim podwórku. Jak widać jest w czym wybierać :).

Remigiusz Mróz zdążył już przyzwyczaić czytelników do regularnego zapełniania ich regałów swoimi kolejnymi książkami. Immunitet, czwarta część z bestsellerowej serii, poświęcona sądowym zmaganiom Chyłki i Oryńskiego, trafiła właśnie na księgarskie półki. Ilekroć sięgam po nowy tom o tym nietuzinkowym prawniczym duecie, zastanawiam się czy autor nie spadnie z wysokiego konia, na którego był uprzejmy się wspiąć, rozpoczynając tę znakomitą serię. Po raz kolejny muszę powiedzieć, że moje obawy okazały się nieuzasadnione. Remigiusz Mróz znów funduje nam wartką akcję, ostre zwroty i dużo nowości fabularnych. Jego bohaterowie po raz kolejny pokazują, czym dla obrońcy powinna być kwestia obrony swojego klienta. Zawsze i bez względu na wszystko. Immunitet nie odstaje poziomem od poprzednich tomów serii. Ponownie jest to historia świeża i frapująca, której zakończenie jest tak absurdalnie zaskakujące, że nawet nie będę próbować go szerzej komentować.