Infantka

Hanna Wysocka, mimo że boi się latać pracuje właśnie jako stewardessa tanich linii lotniczych. I choć pracę dostała przypadkiem, to znakomicie się złożyło, bo bardzo spodobał mi się ten zabieg narracyjny, który zastosował autor. Otrzymujemy bowiem relacje bezpośrednie z bieżących wydarzeń, przeplatane opowieściami Hani, którymi raczy swoich przyjaciół podczas lotów. A dzieje się naprawdę dużo.

Życie Hani, które dotychczas biegło spokojnie zostaje zaburzone poprzez podejrzenie, że jej przodkiem jest bogaty ordynat Woydański. Dziewczyna jest sierotą, nie zna swoich przodków, więc początkowo z ociąganiem, ale pod wpływem chłopaka coraz bardziej angażuje się w próbę odkrycia swoich korzeni.

Rodzina zmarłego ordynata z olbrzymią niechęcią przygląda się działaniom dziewczyny i za wszelką cenę próbuje ją zniechęcić do drążenia tematu. Do czego będą zdolni, by nie utracić majątku?

Autor z dużą wnikliwością pokazał emocje młodej kobiety próbującej odnaleźć swoje korzenie, wypełnić tę drążącą pustkę, która zawsze przypominała jej, że jest sama na świecie. Przede wszystkim jednak wykreował skomplikowaną intrygę, w której nie wiemy kto jest dobry, a kto zły, kto kim manipuluje i dlaczego. Kilkukrotnie podsuwa tropy, które nie pozostając bez znaczenia dla fabuły, kierują nasze domysły w zupełnie inną stronę. Czasem pozwala nam się wznieść ku niebu w przeświadczeniu, że rozwikłaliśmy zagadkę, by za chwilę rzucić nas osłupiałych na ziemię. A towarzysząca nam od początku świadomość, że cokolwiek się wydarzy i tak doprowadzi do tragedii nie pozwala oderwać się od książki do samego końca.

Dodatkowym atutem jest umiejętne wplecenie w fabułę wielu bardzo ciekawych informacji dotyczących specyfiki pracy stewardessy. Można wyczuć, że autor korzystał z bezpośredniego, dobrze doinformowanego źródła.

Zabytkowy pałac, dworek w Wojdanach, tam wszystko się zaczęło. Ziarno niepewności, podejrzeń zostało zasiane. Podczas zwiedzania, Hania i jej chłopak, odkrywają, że dziewczyna jest łudząco podobna do damy z obrazu.

Hania nie zna swoich rodziców. Wychowała się w domu dziecka. Najbliższą osobą jest jej chłopak Jakub i przyjaciele. Zagubiona tożsamość nie daje spokoju dziewczynie. Zaintrygowana odkryciem, przy wsparciu Kuby, chce znaleźć odpowiedź na pytanie kim jest, kim są, bądź kim byli jej rodzice. Nie jest to jednak takie proste, czeka ją bowiem wiele przeszkód.

Wojciech Nerkowski opowiedział nieprzeciętną historię, zaciekawił mnie. "Infantka" to połączenie powieści obyczajowej z kryminałem i uważam, że świetnie to zagrało, uzupełniało się. Czytając tę książkę wzbijecie się w chmury, dosłownie, bo główna bohaterka jest stewardessą (mimo lęku przed lataniem). Autor nie potraktował tego zagadnienia po macoszemu. Wątek kryminalny frapujący, trochę mieszający w głowie. Ale, moim zdaniem odrobinę niedopowiedziany (urwany fragment, pozostawiony bez wyjaśnienia). Brakowało mi w tej książce więcej bohaterki o imieniu Antonina (więcej nie mogę zdradzić). Książka ma nietuzinkową fabułę, dosyć ciekawych bohaterów i zakończenie, które mogę nazwać dobrym.