Insomnia

Tuż przed swoimi czterdziestymi urodzinami, Emme dopada bezsenność i zaczyna tracić zmysły. Dzieje się to, czego tak bardzo się obawiała. Zmienia się w swoją matkę, która w tym wieku popadła w obłęd i zrobiła coś okropnego.

"Insomnia" to zakłócenie stanu zdrowia przez brak odpowiedniej ilości snu oraz zmęczenia z którym zmaga się nasza główna bohaterka, Emma. Sen odgrywa ważną rolę w życiu każdego człowieka, bez niego nie jesteśmy w stanie normalnie funkcjonować, a jego brak może doprowadzić nawet do pogorszenia sprawności intelektualnej, zaburzenia pamięci oraz problemów ze skupieniem, dlatego wysypianie się jest tak istotne. To wszystko niestety przytrafiło się Emmie, która nie była w stanie z tym walczyć, choć obawiała się tego od lat. Współczułam kobiecie, ale również przerażało mnie jej zachowanie. Ciężko było ocenić, co się dzieje naprawdę, a co jest tylko wymysłem jej samej. Człowiek w takim stanie nie myśli racjonalnie, wręcz przeciwnie - popada w obłęd, dlatego nie brałam jej na poważnie. Autorka niesamowicie wcieliła się w umysł skrajnie chorej osoby i przedstawiła nam z jakimi problemami się zmaga i jak to wygląda, sama się przez to wszystko czułam zmęczona. Akcje, które działy się wokół Emmy wywoły strach, szok, ale również i zwątpienie. Nie wiedziałam w co mam wierzyć, ani komu. Jedynym minusem tej historii jest dla mnie zakończenie, którego w połowie się domyśliłam, a jego motyw wziął się właściwie znikąd.

Emma prowadziła poukładane życie zawodowe i rodzinne, do czasu aż zaczęła mieć problemy ze snem. Do tego dochodzi trauma związana z czterdziestymi urodzinami, które nie długo ma skończyć. Przez wyczerpanie i zmęczenie jest rozdrażniona, a wokół niej zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Do problemów z mężem i dziećmi, dołączył niespodziewany powrót jej siostry, która nie jest przychylnie do niej nastawiona.

?Insomnia? to bardzo ciekawy i wciągający thriller. Przez całą powieść czuć niepokój i ciekawość. Akcja jest dynamiczna poprzetykana zwrotami akcji. Choć Emma w pewnym momencie zaczynała mnie już trochę drażnić. Rozumiem, że miała ciężkie dzieciństwo naznaczone traumą czterdziestych urodzin, bo wtedy doszło do tragicznych wydarzeń, ale miałam wrażenie, że za bardzo pozwala traumie dojść do głosu i przez to ma problemy ze snem. Pojawia się bezsenność, a z nią jej negatywne skutki. Kompulsywne sprawdzanie drzwi, czy dzieci śpią, czy nikt nie czyha przed domem, luki w pamięci, stres. Rodzina nie okazywała jej wsparcia, bardziej jeszcze ją nakręcali i utwierdzali w przekonaniu, że jest szalona. To wszystko spowodowało jej pogarszający stan, ale też nie zgłosiła się po pomoc do specjalisty. Była tylko dwa razy, co nie rozwiązuje problemu. W pewnym momencie jednak Emma zaczyna się zastanawiać czy ktoś celowo nie wpędza jej w obłęd

Intryga jest kapitalnie skonstruowana, sama zaczęłam się gubić co jest prawdą, a co wytworem wyobraźni głównej bohaterki. Jedno jest pewne coś tu jest nie tak. Niepokój towarzyszący podczas czytania udziela się czytelnikowi, a to sprawia, że nie można oderwać się od lektury. Dzieje się mnóstwo, są zwroty akcji, a jeden plot twist zmienia całkowicie spojrzenie na historię. Napięcie budowane jest stopniowo, podsycane tajemnicą, gdyż długo nie wiemy co tak na prawdę wydarzyło się w dzieciństwie Emmy. W powieści poruszane są ważne tematy jak bezsenność i jej skutki, trauma, trauma pokoleniowa, jak strata wywołuje chęć zemsty, a pielęgnowana przez lata może doprowadzić do tragedii. Całość bardzo mi się podobała, choć nie do końca kupuję wyjaśnienie pewnych zjawisk, tak trochę abstrakcyjnie zostało to wytłumaczone. Głównie chodzi mi o zachowanie syna Emmy, ale żeby nie spojlerować, to nie mogę wprost powiedzieć co mi nie pasuje

Do dziś pamiętam zakończenie książki, Co kryją jej oczy Sarah Pinborough. Towarzyszyło mi nie tylko zaskoczenie, ale nawet lekki niesmak. Tak, zakończenie mnie zmiotło i jeden moment sprawił, że, głośno powiedziałam "o nie". To było takie...dziwne, intrygujące. Jasne było, że będę oczekiwać od najnowszej książki autorki potężnej dawki nieszablonowych, nieoczywistych wydarzeń. Co dostałam?
.
Klimat tak ciasny, niepokojący i przepełniony niewiadomymi, że w pewnym momencie myślałam, że nie ogarnę tego.
.
Kim jest główna bohaterka?
Emma, to odnosząca sukcesy prawniczka, kobieta z obsesją zbliżających się 40 urodzin, popadająca w paranoję. Tak bardzo boi się być jak ona, matka. Nie chce oszaleć. A jednak dzieje się to, czego Emma najbardziej się obawiała. A może wcale nie płynie w jej żyłach "zła krew"? Może wcale nie jest szalona?
.
Sarah Pinborough mnie nie zawiodła. Znów sprawiła, że z zapartym tchem czekałam na wyjaśnienie zagadki. Budowanie napięcia pierwsza klasa. I oczywiście Autorka w swoim stylu wprowadziła do fabuły wątek nadprzyrodzony. Choć ciężko mi ogarnąć rozumem pewne rzeczy, bo jest to pokręcone, muszę przyznać, że lubię to. Sarah Pinborough ma niezwykłą wyobraźnię. Zdecydowanie potrafi ubarwić fabułę.
Autorka w książce pochyla się nad problem bezsenności i traumy z dzieciństwa, to wszystko buduje nic zrozumienia dla głównej bohaterki.
"Insomnia " sprawiła, że dałam się zwieść w pole. Zdecydowanie to nie była oklepana historia.
Lektura tej książki to było surrealistyczne przeżycie.
Myślę, że ta książka może podzielić czytelników.
Ja ją bardzo polecam.

?Inspomnia? to świetnie napisany thriller psychologiczny, w którym nic nie jest oczywiste. Posiada swój specyficzny klimat, który sprawia, że nie można oderwać się ode lektury.
Książkę zaczęłam czytać wieczorem i nie sądziłam, że już od pierwszych stron poczuje dreszczyk. A wszystko dlatego, że rozpoczyna się od przebudzenia się po 1 w nocy Emmy. Czuć było strach bohaterki, która myślała, że ktoś jest w domu. Następnie dowiadujemy się, że bezsenność to początek jej kłopotów.
Autorka po mistrzowsku prowadzi akcję. Dawkuje zarówno napięcie jak i powoli odkrywa przed czytelnikiem przeszłość Emmy. Bardzo ciekawym pomysłem jest tutaj przedstawienie bezsennych nocy głównej bohaterki i tego co ona wyprawia wtedy. Z każdym nowym rozdziałem zastanawiałam się czym jeszcze zaskoczy mnie autorka. Z każdym rozdziałem widziałam również powolny rozpad życia Emmy i jej strach przed 40 urodzinami. Zarówno wspomnienia i traumy z dzieciństwa powodowały dreszczyk jak również to co dzieje się obecnie z kobietą. A zakończenie tej historii sprawia, że o książce nie można długo zapomnieć. I na pewno jest z tych zakończeń, których ciężko jest się domyśleć.
Jeśli szukacie ciekawego, niebanalnego thrillera psychologicznego to bardzo polecam ?Inspomnie? Sporo dawka emocji gwarantowana.

Ocena: 5/5
Gatunek: thriller psychologiczny
Motywy: bezsenność, choroby psychiczne, natręctwa, tajemnicza przeszłość, perturbacje rodzinne, nieco nadprzyrodzone zakończenie
.
Ach, cóż to była za książka! Obłędnie (!) dobra! Pożerałam strony jedna za drugą, całkowicie dałam się porwać tej historii, nie chciałam kończyć lektury, a z drugiej strony - chciałam ją skończyć jak najszybciej, żeby dowiedzieć się, o co w tym całym szaleństwie chodzi.

Na kilka dni przed 40-tymi urodzinami, życie Emmy zaczyna rozpadać się na kawałki - ktoś zaczyna ją śledzić (?), nie znajduje oparcia w mężu, jej syn dziwnie się zachowuje, córka skrywa sekrety. Jakby tego było mało - kontakt odnawia siostra naszej bohaterki, z którą łączą ją napięte relacje. Emma przestaje sypiać, zachowuje się irracjonalnie, boi się, że zamienia się we własną, chorą psychicznie, matkę. Jednym słowem: obłęd! I ten obłęd, ta paranoja wylewa się z każdej strony tej powieści! Pinborough przeszła samą siebie, tworząc klimat, o którym nie da się łatwo zapomnieć.
Krótkie rozdziały, dopracowane dialogi, wciągająca historia - czego chcieć więcej? Hmm... może zakończenia z tąpnięciem? Nie ma problemu - autorka jest mistrzynią fantastycznych (dosłownie!) finałów. Takich, do których trzeba podejść z otwartą głową, bo potrafią nieźle namieszać. A jakby tego było mało - BAM - epilog! Prawdziwa wisienka na torcie! Oczekuj nieoczekiwanego i przygotuj się, że wyrwie cię z butów.
Tutaj nie ma co więcej pisać, to trzeba przeczytać!