Iskra

Gdy piszemy o książkach często podkreślamy to, że jest to DEBIUT. Ale czy to jest aż tak ważne? Oczywistym jest, że z czasem styl pisania się wyrabia, ale czy można napisać DOBRĄ książkę już na początku naszej drogi twórczej?
Najlepszym dowodem na to jest Katarzyna Tkaczyk. Gdy przeczytała pierwszy tom przygód Olava byłam przekonana do jednego ? chcę kolejną cześć! Katarzyno, kiedy ją dostanę?
O czym jest ISKRA?
Jak sama autorka powiedziała: o odwadze.
Chłopak imieniem Olav mieszka na wsi i nie zdaje sobie sprawy z tego, że ma magiczne moce. Gdy po raz kolejny jego opiekun znęca się nad nim, siła, która drzemie w młodzieńcu wybucha. Konsekwencją jest zamordowanie swojego ojca.
Pamiętać trzeba, że Katarzyna Tkaczyk pisała książkę z myślą o młodszych czytelnikach, dlatego weźcie na poprawkę to, czy jest dużo opisów, czy nie, czy autorka tłumaczy pewne ?oczywistości?, których dorosłym nie trzeba podkreślać? Katarzyna nie boi się mocnych scen, chociaż książka jest przeznaczona głównie do młodszego czytelnika.
Jako dorosły osoba, uważam jednak, że spodoba się również starszym osobom.
Książka liczy sobie około 600 stron i jest to pierwsza z kilku książęk, jakie zapowiedziała autorka związanych z tym uniwersum. Osobiście nie mogę się doczekać kontynuacji.
Zwrócić uwagę trzeba również na samą szatę graficzną. Jeśli przyjrzycie się dobrze, to zobaczycie przepiękne lśniące płomienie (najlepiej je widać, podczas naszego wywiadu, który przeprowadziłam z Kasią kilka dni temu).

Jeśli nie straszne wam objętościówki, cegiełki, które mają masę opisów przeplatanych wartką akcją?
Jeśli lubicie magię, wiarę w siebie, odwagę, która czasem trzeba wręcz wykrzesać?
Jeśli nie boicie się sięgnąć po coś zupełnie innego, a jednak dobrze nam znanego, bo fantastyka od lat bryluje wśród książek dla młodzieży (i nie tylko!)?
Warto przeczytać książkę Kasi.
?P.S Wiecie co Katarzyna powiedziała podczas wywiadu? Że zaczęła publikować Iskrę na Wattpadzie. I żeby nie bać się opublikować historii, którą mamy w głowie. Kto wie? Może to właśnie ona będzie kolejną, pięknie wydaną książką, po którą sięgną miliony?
Żyjmy dla siebie i spełniajmy swoje marzenia ;)!

"Iskra już padła na gałęzie i znalazła wśród nich miejsce. Teraz przyszedł czas, by wznieciła prawdziwy żar?.


"(...) nie wszystko da się ocalić. Czasem płomień, który niszczy wszystko, jest lepszy, bo pozwala zacząć od nowa, z większym doświadczeniem?.

Marzyliscie czasem o tym by posiadać magiczne moce, albo jakieś inne cudowne zdolności? Jako dziecko dałabym wszystko, by umieć czytać w myślach i znać wszystkie odpowiedzi na sprawdzianach.
Być niewidzialną, latać, władać mocą żywiołów..
Brzmi genialnie ???????
Tak wiec kiedy dostałam możliwość przeczytania Iskry autorstwa Katarzyny Tkaczyk nie wahałam się ani przez chwilę.
Tym bardziej, że polecana jest fanom Harryego Pottera, a jak wiecie bardzo lubię tego czarodzieja.
Główny bohater to młody chłopak -Olav, żyje sobie spokojnie na wsi nie wiedząc, że drzemie w nim ogromna moc.
Lecz kiedy po raz kolejny zostaje pobity przez ojca, manifestuje swój potencjał i zabija swojego rodziciela. Od linczu ratuje go zielarz i przydziela mu czarodzieja, który pomaga chłopakowi uzyskać kontrolę nad uśpioną w nim magią.
Udają się wspólnie w podróż do dalekiej Brevy, gdzie na chłopca czeka trening, ale także masa sekretów, których nie do końca się spodziewał.
Widzę w Iskrze wiele podobieństw do HP: chłopiec, ktorego spotykają złe rzeczy ma w sobie moce, motyw nauki, treningu, mag, który pomaga poskromić te siłę.
Podoba mi się, że główna postać to nieśmiały chłopiec który swoją ciężka pracą, ćwiczeniami zdobywa doświadczenie i ujarzmia stopniowo swój dar. Autorka stworzyła fajny świat pełen magów, kapłanów i magii żywiołów. Książka miała swoje wzloty i upadki, czytało
mi się ją w miarę swobodnie, choć bywały trudniejsze momenty.
Lektura typowo młodzieżowa, ale tak naprawdę to pierwszy tom, a z doświadczenia wiem, że wielotomówki dłużej sie rozkręcają ( i dobrze bo możemy pogłębiać dane uniwersum, poznawać bohaterów, obserwować ich progres).

Czytacie polską fantastykę? Lubicie ją? Ja uwielbiam bo często potrafi mnie bardziej zaskoczyć, niż niejedna zagraniczna książka.

W małej, niewyróżniającej się wsi żyje Olav. Niestety jego życie nie należy do najłatwiejszych i najpiękniejszych. Chłopiec jest wychowywany przez agresywnego ojca alkoholika. Jedyną osobą, dzięki której Olav może zaznać chociaż trochę normalności, jest miejscowy zielarz Brunon. Któregoś razu ojciec nadużywa alkoholu do tego stopnia, że w przerażonym chłopcu coś pękło. A tym czymś jest niewyobrażalna moc, o której nikt nie miał pojęcia. Brunon ratuje chłopca przed rozpętaniem piekła oraz przydziela mu czarodzieja, z którym udaje się do Brevy, gdzie ma okiełzać drzemiącą w nim moc. Jednak Olav nie przewidział jednego - obrana ścieżka może być usłana tajemnicami i niebezpieczeństwami.

To co w pierwszym momencie zwróciło moją uwagę, to fakt, że w fantastykę jest wpleciony ważny i jednocześnie trudny wątek alkoholizmu. Rzadko możemy przeczytać o problemach społecznych w książkach, które z założenia mają być fantastyczną przygodą. Poza tym na szczególne brawa zasługuje wykreowany świat wraz ze wszystkimi postaciami od naszego głównego bohatera Olava, przez Boga, kapłanów i szpiegów aż po świat pełen magii żywiołów.

Zaznaczę, że to fantastyka robiąca ukłon w stronę młodszej młodzieży. Nasz Olav przechodzi ogromną przemianę od zbuntowanego i wystraszonego wcześniejszym życiem chłopca do ciekawskiego i odważnego posiadacza niezwykłej mocy. Z początku, jak to dziecko, jest bardzo irytujący. Ale uwierzcie mi potem pokaże swoją siłę!

Wśród moich zachwytów pojawił się jeden minus. A mianowicie ogromna ilość opisów, które ciągnęły się w nieskończoność. Zazwyczaj nie mam z tym problemu natomiast tutaj to spowolniło akcję. Książka mogłaby być spokojnie cieńsza. Bardzo się cieszę, że jest tyle rozbudowanych wątków, ale wolałabym, żeby było ich trochę mniej albo zostały wprowadzone od drugiego tomu, bo tutaj trochę nas bombardują.

?Iskra? zrobiła na mnie naprawdę dobre wrażenie, oby więcej tak oryginalnych historii!

Nie wiem jak u was, ale ja ogromnie cieszę się ze jako recenzent mam ogromną przyjemność czytać naszych krajowych autorów książek, którzy w niczym nie są gorsi od tych zagranicznych. Tym razem przychodzę do was z pozycją o dużej możliwości i zainteresowaniu i szkoda, bo mało widzę ją w necie, a mowa tutaj o książce pani Katarzyny Tkaczyk ?Iskra?.
Książka, która jest niezłym grubaskiem, ale w żaden sposób nie daje powodu do tego, że będziesz męczył się podczas czytania wręcz odwrotnie. Opis, bohaterowie, sytuacje są naprawdę przystępnym językiem napisane. Książka dla fanów fantastyki, czyli Harrego oraz Tolkiena.
Pamiętam jak jako dziecko gdzieś tam w szkole ktoś mnie szturchnął, popychał jednym słowem kpił sobie ze mnie, a ja zawsze marzyłam o super mocy, która spowoduje, że dam nauczkę każdemu kto mnie i innych słabszych nie szanował. Tak wiem trochę to dziwne no, ale nie zrozumie tego ten kto nie był męczony przez silniejszych kolegów/koleżanki. Piszę o tym, ponieważ mocno utożsamiałam się z głównym bohaterem, czyli Olavem synem młynarza, który został opuszczony przez żonę i sam wychowuje syna. Jeżeli do tego dodamy nałóg w postaci alkoholu to mamy już mieszankę wybuchową.
Nie wyobrażam sobie znęcanie się nad dzieckiem, ale i kimkolwiek tylko dlatego, że nie radzimy sobie z jakimś kłopotem. Nasz chłopak mimo młodego wieku rozumie i doświadcza czegoś co nie powinno mieć miejsca. Kolejnym dowodem na ludzką znieczulicę to sąsiedztwo, które, mimo że widzi co dzieje się z chłopakiem nie robi nic, żeby mu pomów oprócz jednej osoby, a jest nim miejski zielarz, który ratuje chłopka przed śmiercią. Z jednej strony to mogłoby być na tyle opowiadania o książce, lecz mamy jeszcze coś co spowoduje ciarki na rękach. Okazuje się, że Olav nie jest ?normalnym? chłopcem/dzieckiem, ponieważ drzemiąca w nim magia daje upust emocji jaka w nim zbierała się przez lata, a co z tego wynikło to już sami dowiecie się czytając książkę. Podpowiem może tylko, że chłopak trafia pod opiekę czarodzieja, który zabiera go w miejsce, gdzie będzie mógł nauczyć się kontrolowania tej magii jaką ma w sobie. W Wiosce, w której mieszkał chłopak jest tajemniczy potwór grasujący nocą więc lepiej nie zapuszczać się nigdzie po zmroku.
W życiu nie ma rzeczy niemożliwych i jak się czegoś pragnie to jest szansa na osiągniecie celu i z tym kochani zostawię was, ale najmocniej w Świecie zachęcam do przeczytania tej pozycji, a autorce Pani Kasi gratuluje książki i już czekam, kiedy będę miała w ręku drugi tom. ...

"Iskra" autorstwa Katarzyny Tkaczyk traktuje o młodym chłopcu o imieniu Olav, który mieszka w małej wiosce wraz ze swoim ojcem. Jednak, relacje między nimi, nie należną do najlepszych, gdyż ojciec regularnie bije Olava, przez co pewnego dnia dochodzi do tragedii....
Okazuje się, że w chłopcu drzemią potężne moce, których sam nie potrafi okiełznać. Z pomocą jednak przychodzi mu pewien zielarz, który pokieruje go na właściwą drogę.
.
Książkę czytało mi się błyskawicznie i momentami, całkowicie traciłam poczucie czasu. A wszystko to, dzięki lekkiemu stylowi jak i tej tajemniczości fabularnej. Muszę przyznać, że do samego końca byłam tak wciągnięta w historią, że ciężko mi było odłożyć książkę na półkę. Ponadto, dość mocno polubiłam się z bohaterami, ponieważ byli bardzo barwni. Nie zabrakło im wad, nie zabrakło im też zalet, co sprawiło, że byli również wiarygodni. Łatwo się z nimi można polubić jak i utożsamić, także kreacja bohaterów jest dla mnie jak najbardziej na plus! Akcji również nie brakuje, choć momentami te tempo dość mocno zwalnia, ale te ciągłe tajemnice wszystko nadrabiają. Ciężko więc mi sie tutaj do czegoś przyczepić. Po prostu jest to naprawdę solidna książka.
.
"Iskrę" uważam za bardzo dobry debiut, który śmiało mogę Wam polecić. Owszem, nie jest to górnolotna fantastyka, mimo to dostarcza sporo rozrywki. A o to tutaj chyba właśnie chodzi. Dlatego też, jeśli jeszcze "Iskry" nie czytaliście to koniecznie to nadróbcie.