It Ends with Us

Sięgnęłam po tę książkę jak doszły mnie słuchy, że ma zostać zekranizowana i główną rolę ma grać Blake Lively. Pod każdym artykułem bądź filmem z tą informacją w komentarzach roiło się rzesze fanek książki krytykujące dobór obsady przyszłego filmu. Zdecydowałam się zamówić tę książkę i sama to ocenić.

Z początku nie mogłam się przekonać, pierwsze parę stron mnie nudziło i zaczęłam się bać, że będę miała problem z dokończeniem tej książki. Oczywiście im dalej byłam, to wszystko się zmieniało i to bardzo szybko. Historia Lily i Rylea mnie tak wciągnęła, że w tamtym momencie mogłam czytać tylko o nich, nie wracając do wątków z dzieciństwa Lily. Jednakże były one tak znaczące, że nie można było ich ominąć.
Historia ta ma głębszy przekaz niż się wydaje. W trakcie czytania śmiałam się, ale również poleciały mi łzy, autorka dobrze opisuje emocje, ponieważ wcale nie są jej obce.

Niektóre fragmenty książki mocno chwytają za serce, najbardziej z rytmu wybił mnie fragment wspomnień Rylea z dzieciństwa. Scena z garażu, każdy kto czytał ten wie. Na chwilę musiałam odłożyć książkę, ponieważ autorka opisała w to taki sposób, że sama potrzebowałam chwili aby to przetrawić.

Ta recenzja nie ma być spoilerem, dlatego zachęcam każdego kto nadal się zastanawia do zaznajomienia się z tą książką. Moją ulubioną postacią była Allysa, zdecydowanie. Końcówka podobała mi się bardzo i naprawdę uśmiechałam się do kartek papieru.

Był to mój reread tego tytułu, bowiem widziałam, że ma pojawić się kontynuacja. Prawda jest taka, że nic nie pamiętałam z tej książki. Obawiałam się, że to pewnie dlatego, że była beznadziejna. A tym czasem miło się zaskoczyłam, bowiem historia Lily skradła całe moje serce.

Lily otworzyła kwiaciarnię inną niż te, do których są przyzwyczajeni klienci. Ciemne kolory, odważne dekoracje?Dzięki nietypowemu podejściu osiągnęła sukces. Na swojej drodze ponownie spotkała Ryle?a, który na dobre skradł jej serce. Ich związek wydaje się być idealny, ale prawda, która się za nim kryje, jest całkowicie inna. Widzi to Atlas ? chłopiec z przeszłości Lily, który kiedyś był jej bezpieczną przystanią?

Ta książka porusza bardzo ważny problem, jakim jest przemoc. Od samego początku czuć, że podane wydarzenia zostały opisane tak, jakby Autorka znała je z autopsji. Jak się potem okazuje, jest w tym ziarenko prawdy. Wszystko to czujemy każdą cząstką naszego ciała. Te dobre i te złe emocje.

Na nowo zakochałam się w bohaterach ? Lily, Ryle i Atlas są tacy ludzcy, a ich emocje bardzo prawdziwe. Nie są idealnymi bohaterami, posiadają wady, jak każdy z nas. I choć w trakcie lektury przypominałam sobie te wszystkie wydarzenia, to jednak czułam się tak, jakbym czytała ją na nowo. Mam wrażenie, że tym razem urzekła mnie bardziej niż wcześniej.

Mało tego ? rzadko kiedy zaznaczam cytaty w książkach. Tutaj to zrobiłam.

Powtórzę się, ale ta książka naprawdę skradła moje serce. Myślę, że w dużej mierze to zasługa Lily. Kontynuacja zamówiona, czekam na swój egzemplarz.

Miałam wrażenie, że przeczytałam tę książkę całe wieki temu. Poza tym, odkąd zaczęłam działać na Instagramie, widziałam jej zdjęcia przynajmniej milion razy. Z tych dwóch powodów sięgnęłam po nią po raz drugi, by przekonać się, czy zachwyci mnie w równym stopniu, co kilka lat temu. Nie zawiodłam się, mimo że to, jak potoczyła się akcja książki, już mnie tak nie zaskoczyło. Nadal jest to moja ulubiona książka Colleen Hoover.

Kocham czytać książki, ale rzadko wpływają one na moje emocje. W tym przypadku było inaczej, zaangażowałam się emocjonalnie. Historia Lily spowodowała, że sama zaczęłam się zastanawiać, jak bym postąpiła na jej miejscu. Sama przywiązałam się do Ryle?a i pod koniec książki, mimo tego, co zrobił, byłam zła na wszystko, co go spotkało. Byłam rozdarta tak samo, jak Lily i żadne rozwiązanie nie było dla mnie tym właściwym.
Opowieść wykreowana przez Hoover nie jest czarno-biała. Pokazuje, że niekiedy nie ma dobrych i złych wyborów. Jej postaci często popełniają błędy i to sprawia, że nie są papierowi. Uwielbiam tę książkę też za to, że przełamuje pojawiający się w książkach motyw toksycznej miłości. A także za jej największy atut, czyli to, że autorka nawiązuje w niej do swoich osobistych doświadczeń.

Mimo wszystkich moich zachwytów, zdaję sobie sprawę, że to nie jest książka dla wszystkich. Myślę, że powieści Colleen Hoover można kochać albo nienawidzić. Jej styl jest prosty, co niektórym może przeszkadzać. Ja go lubię, bo dzięki temu książki Hoover czyta się błyskawicznie. Jednak i tak kilka razy zdarzyło mi się, że choć jedna książka trafiła idealnie w mój gust, tak kolejna w ogóle do mnie nie przemówiła.

Ciekawy egzemplarz Córka zadowolona.Polecam .Wysyłka bardzo szybka.

Ogólnie, uważam że to bardzo fajna książka. Fajna do przeczytania w wakacje.

Przez ostatnią popularność tej książki oczekiwałam od niej bardzo dużo i jak się okazało za dużo,bo niestety trochę się zawiodłam.Bardzo bałam się tego tytułu,bałam się,że zniszczy mnie emocjonalnie,złamie mi serce i nie będę mogła się po nim pozbierać,ale do samego końca nic takiego się nie stało.Ta książka nie do końca do mnie trafia,nie do końca ją czuję,a wręcz uważam,że można było wycisnąć z niej jeszcze raz tyle,ile już ma czytelnikowi do zaoferowania,bo moim zdaniem,to jest dobra książka tylko brakuje jej dopracowania,które wycisnęło,by ze mnie łzy i emocje,których oczekiwałam,bo oprócz pamiętnika i wspomnień Lily,które mnie dołowały i jednego z głównych bohaterów, którego najpierw pokochałam od pierwszej strony,a którego później nie mogłam znieść,bo jego obecność doprowadzała mnie do szału,to ta książka mnie w ogóle nie rusza.A drugi główny bohater,którego kochają chyba wszyscy czytelnicy tej książki mnie do siebie nie przekonuje.Ale cała ta powieść to naprawdę świetna lektura, która porusza bardzo ważny temat,która zaskakuje czytelnika i która ma oryginalną główną bohaterkę i jest to książka,która,mimo że jest ciężką lekturą to miejscami jest lekka i przyjemna.