It's snowtime

?It?s snowtime? to przyjemna komedia zimowa oraz debiut literacki Pani Anity Chrząszcz. Jako że lubię debiuty, to musiałam sprawdzić ten tytuł z klimatem zimowym. Ta książka pięknie oddaje zimowy klimat, którego tak bardzo brakuje nam za oknem ostatnimi czasy.
Sięgając po debiut zawsze towarzyszy mi pewien dreszczyk emocji związany z niepewnością, jak będzie czytało się historię. W przypadku tej pozycji miło się zaskoczyłam, gdyż spędziłam z nią naprawę przyjemne chwile, a wszystko za sprawą dużej dawki humoru w niej zawartej. Jeśli chodzi o styl pisania autorki to jest on lekki i dość prosty co w połączeniu z niezbyt skomplikowaną fabułą sprawia, że potrafi wprowadzić czytelnika w pozytywny nastrój. W tej książce dużo się dzieje, głównie za sprawą bohaterki, która jest jak magnes na problemy. Czytając, momentami miałam wrażenie lekkiego przesytu: było poruszane sporo wątków, pojawiały się nowe postacie i nie zawsze wszystko było szerzej wyjaśniane. Nie mogłam pozbyć się odczucia, że były to takie wstawki zapychacze co nie koniecznie przypadło mi do gustu.
Jeśli chodzi o bohaterów to mamy tutaj dość barwne grono. Zwłaszcza kreacja głównych bohaterów sprawia, że nie da się ich nie lubić. Szczególnie Kornelii - jej czarny humor bardzo przypadł mi do gustu, a jej potyczki słowne z Kamilem dostarczyły dużo uśmiechu. Podziwiam tę postać za to, że pomimo przeciwności losu, a było ich naprawdę dużo, nie poddała się i dalej brnęła przed siebie. Przy tej dwójce warto zwrócić uwagę na ich relację. Autorka pięknie ukazała czystą i piękna przyjaźń, taką prawdziwą oraz oddaną. Powiedziałbym wręcz, że od tej dwójki bije cudowna siostrzano-braterska miłość.
Historia jest lekka i przezabawna, lecz muszę zwrócić Waszą uwagę na fakt, że porusza też poważne tematy takie jak zdrada, problemy rodzinne czy też rozmaite przeciwności losu. To wszystko w połączeniu z wcześniej wspomnianym humorem daje nam prawdziwą i pełną emocji lekturę na ponure wieczory.
?It?s snowtime? to lekka historia i zarazem warty uwagi debiut literacki. Jeśli macie dość deszczu za oknem i marzy Wam się poczuć śnieżny klimat bądź mieliście ciężki dzień i potrzebujecie lektury na odstresowanie się, pośmianie oraz zapomnienie o wszystkim to oto uśmiecha się do Was ta pozycja.

Gdy Kornelia przyłapuje swojego prawie-narzeczonego na oświadczynach innej, postanawia wyprowadzić się do górskiej chatki, którą odziedziczyła po babci. Tam skupia się na skończeniu ostatniego tomu sagi. W trudnych chwilach jest z nią długoletni przyjaciel, który jest jednocześnie jej sąsiadem.

Powieść jest przepełniona zawirowaniami głównej bohaterki, które w zamyśle miały być zabawne, ale niestety nie wszystkie takie były. Humor jest dość indywidualną kwestią i ten element wprowadzony przez Autorkę raczej mnie nie przekonał. Owszem, były momenty, które sprawiły, że się uśmiechnęłam, natomiast częściej odczuwałam zażenowanie zachowaniem Kornelii. Dialogi mocno przerysowane i męczące, ponieważ ile razy można powtarzać że się kogoś zamorduje lub pójdzie się przez niego siedzieć. Tak więc bohaterowie zachowywali się jak para rozwydrzonych nastolatków.

Nie poczułam tutaj magii zbliżających się świąt. Akcja, która rozgrywa się w książce równie dobrze mogłaby toczyć się wiosną czy latem. W Kornelii nic nowego się nie budzi, nie doznaje nagłego olśnienia, jak to bywa w takowych powieściach. Obietnica dobrej historii zapowiadała się dobrze, jednak się nie spełniła.

Życie Kornelii wywraca się do góry nogami. Chłopak przyłapany na zdradzie. Wyprowadzka. Zastój pisarki i goniący ją termin. Na horyzoncie pojawiają się kolejne problemy i kłopoty?

Jak na debiut to nie jest zła ta książka. Szybko się czyta. Jeśli chodzi o humor to wiadomo, każdy ma swój gust i to co dla kogoś jest śmieszne, niekoniecznie będzie dla nas. Tak było w moim przypadku. Czytałam u kogoś jak to dialogi w książce są genialne, idzie się popłakać ze śmiechu (no jak dla mnie nie, a to dziwne bo uwierzcie mi mam bardzo duże poczucie humoru i jeśli nikt się nie śmieje to jest jak w banku, że ja owszem). Owszem jest sporo zabawnych dialogów ale co najwyżej wywołały lekki uśmiech na twarzy i to przeważnie gdy czytamy wymianę zdań pomiędzy Kornelią a jej przyjacielem bo przeważnie są to jakieś zabawne przepychanki słowne. Chociaż! Niektóre dialogi były lekko ?mrożące? jak to mawia młodzież.

?-Jadę, Roni. Gdybyś czegoś potrzebowała, dzwoń.
Potrzebowałam. Dwóch miesięcy snu, kilku litrów whysky i porady życiowej na wagę złota. A wszystko to na wczoraj.?

Wyczułam bardzo mocną inspirację w pewnej scenie, która pojawia się w kultowym filmie ?Listy do M? ona była akurat zabawna ale na filmie również się przy tym uśmiałam. Książkę oceniam jako średnią, ani mnie jakoś nie porwała, ani w drugą stronę- nie czuje abym zmarnowała czas. Z ciekawości zerknę na kolejną książkę autorki jeśli nie będzie to komedia.

Sceneria była wręcz wymarzona. Blask migoczących świec. Rozbrzmiewająca w tle muzyka. Srebrny pierścionek spoczywający w zamszowym pudełku. I wszystko byłoby niemal idealnie, gdyby nie fakt, że jej chłopak, z którym jest w związku od przeszło czterech lat, klęczał nie przed nią, a... jej współlokatorką.

"Its snowtime" to pierwsze pisarskie dzieło Anity Chrząszcz i po lekturze muszę przyznać, że to naprawdę zgrabnie napisany debiut. Ta książka ma tak naprawdę wszystko, czego mogłabym po niej oczekiwać - sarkastyczne przekomarzanki, absurdalne sytuacje, piekielnie charakterystycznych bohaterów (również tych drugoplanowych, harpie w postaci ciotek od razu skradły moje serce!) oraz bardzo dobrze oddany zimowy klimat.

I, co najważniejsze, historia ta zawiera ogromną dawkę rozbrajającego, niemal wyciskającego łzy z oczu humoru. Uwierzcie mi, to jedna z tych pozycji, które musicie czytać w domowym zaciszu, gdyż z pewnością niejednokrotnie zdarzy Wam się parsknąć czy zaśmiać w głos. Autorka odbiega również od powielanych i utartych schematów - zamiast kolejnego banalnego romansu Chrząszcz w swoim dziele stawia na przyjaźń, tym samym dość mocno akcentując jej wartość. Cóż, oby więcej tego typu książek na naszym czytelniczym rynku!

"Its snowtime" bezsprzecznie rozgrzeje Was w te mroźne wieczory, a policzki jeszcze długo po zakończeniu lektury będą boleć Was od nieustannego uśmiechania się do kartek papieru - gorąco polecam