Izabela i sześć zaginionych koron

Pierwszy tom przygód nieszablonowej i przełamującej konwenanse księżnej Izabeli Czartoryskiej na tropie tajemnic przeszłości zachwycił mnie swoim autentyzmem, dynamiką i rzetelnością w oddaniu zarówno ówczesnego klimatu jak i kreacji postaci. Drugi jednak napisany jest z jeszcze większym rozmachem, dotyczy bowiem nie jedynie tajemniczego medalionu, ale polskich klejnotów koronnych wraz z legendarną Koroną Chrobrego.

Ponownie spotykamy znany nam z części pierwszej duet, który łączy pasja do sztuki, pamiątek historycznych, tajemnic i? toruńskich katarzynek. Z echami rozbioru Rzeczypospolitej w tle Izabela, będąca już w kwiecie wieku i przystojny młodzian, na którego wyrósł Fryderyk Skarbek zwany Migdałem podejmują się próby odnalezienia zaginionych z wawelskiego skarbca klejnotów. I nie są jedynymi, którym marzy się ich odszukanie.

"Znów to robili, znów byli w swoim żywiole"

Próbując łapać najwątlejsze nitki tropów podążają z Krakowa do Wrocławia, z Berlina do Regensburga, z Torunia do Kolonii. Tylko czy są gotowi odkryć, kto ukradł insygnia królewskie? Zakładają wszak, że zrobił to któryś z zaborców, a jeśli prawda leży zupełnie gdzie indziej?

Ponownie zachwycił mnie kunszt Autora w łączeniu fikcji literackiej z faktami, wplataniu postaci historycznych i nadawaniu im wielowymiarowości i w końcu w kreowaniu opowieści tak fascynującej, dynamicznej i wciągającej, że nie sposób się od niej oderwać.

W powieści znalazłam dużo więcej niż zajmujące śledztwo związane z zaginionymi klejnotami, co samo w sobie rozpalało moją wyobraźnię. Ukazanie panujących układów politycznych i intryg, blasków i cieni życia zwykłych ludzi przybliżyły mi z autentyzmem ówczesne realia.

Natomiast możliwość poznania tej niezwykłej i inteligentnej kobiety, jaką bez wątpienia była Izabela Czartoryska, od tej zwykłej ludzkiej strony sprawiło, że spojrzałam na nią zupełnie innymi oczami. Tym bardziej że obie nie znosimy kminku. A prawdziwą wisienką na torcie była dla mnie historia powstawania ostatecznego kształtu i smaku pierników toruńskich ? katarzynek w czekoladzie, które uwielbiam.

"Izabela i sześć zaginionych koron" to po "Izabela. Świat w płomieniach" kolejna fascynująca podróż przez dziesięciolecia i ciekawe miejsca, jaką odbyłam wraz z jej bohaterami. Bez problemu możecie czytać oba tomy niezależnie od siebie. Jest to książka łącząca w sobie sensację, kryminał, przygodę i psychologię. 

Ponownie lektura zajęła i porwała mnie w przedstawione wydarzenia. Krzysztof P. Czyżewski z precyzją zadbał o warstwę historyczną. Jednocześnie wszystko podał w sposób doskonałej rozrywki, z licznymi smaczkami, anegdotami, a nie samych suchych faktów. Wyraźnie czuć, że autor bawi się tą historią, pisze z polotem, a jego styl jest udoskonalony, więc czyta się jeszcze lepiej.

Wraz z samozwańczymi Księżną Czartoryską i jej pomocnikiem Migdałem podążałam śladami zaginionej korony Bolesława Chrobrego. Autor przemycił na kartach książki wiele interesujących informacji. Będą to plotki, historie i początki istnienia insygnia władzy. 

Z przyjemnością poznawałam również panujące ówczesne tradycje i obyczaje. Dopełnieniem całości okazały się być rysunki. A pojawienie się księcia Poniatowskiego... dla mnie największy smaczek.

"Izabela i sześć zaginionych koron" to wielowątkowa, pasjonująca i klimatyczna powieść dla miłośników skomplikowanych zagadek, tajemnic, intryg, przygód i niespodziewanych zwrotów akcji. Mnie ta historia porwała! Kolejny raz pomysł i wykonanie znakomite! A ja poczułam się jak detektyw amator. Wszak Izabeli też można to przypisać.