Jaga

Jaga właśnie skończyła studia i postanawia przenieść się do Bielin, gdzie przejmie schedę po zmarłej babci. Postanawia zostać nową miejscową Szeptuchą, lecz od samego początku trafia na przeszkody. Miejscowi jej nie akceptują, ktoś kradnie jej dobytek, a na dodatek śmierć jej babci nie była zwykłym przypadkiem. Czy Jaga odnajdzie się w nowej rzeczywistości?

"Jaga" to 5 tom cyklu Kwiat paproci. Bardzo żałuję, że dopiero teraz po niego sięgnęłam, choć autorkę znałam, jakoś nie było mi po drodze.
Była to fantastyczna podróż przez słowiańskie mit i wierzenia, ale w teraźniejszej rzeczywistości, choć nie tak do końca, bo Mieszko chrztu nie przyjął, więc mamy Królestwo Polskie.
Jaga to sympatyczna postać zadziorna, zaradna, pewna siebie. Uczy miejscowych, że jajka to nie jest właściwa zapłata za jej usługi. Wraz z nią poznajemy tajniki szeptuchowania i magiczne stworzenia, które żyją w Bielińskich lasach, a z którymi przyjdzie jej się mierzyć. Jaga nie terminowała u żadnej Szeptuchy, więc metodą prób i błędów, sama musi sobie radzić z problemami jakimi przychodzą do niej miejscowi oraz zaskarbić sobie ich zaufanie, pomagać jej w tym będą nowi znajomi oraz Bóg Swarożyc. Jaga przedstawiona jest jako kobieta wyzwolona, łamiąca konwenanse, że kobieta ma jedno zadanie, wyjść za mąż i rodzić dzieci. Właśnie dlatego wyprowadziła się do Bielin, bo chce żyć według własnych zasad. Wszystkie postacie w książce, są kreowane z dokładnością, każda ma cechy wyróżniające ją na tle innych. Obok dynamicznej fabuły, zwrotów akcji, wątków obyczajowych, dochodzi też wątek detektywistyczny, a we wszystko zgrabnie jest wpleciony wątek słowiańskich wierzeń. Mieszanka wątków, która na sam koniec spina się w jedną spójną całość, a za sprawą pióra autorki czyta się z lekkością. Momentami jest mrocznie, zabawnie, a czytelnik wraz z bohaterką chce dopaść winnego całego zamieszania sprowadzonego na wieś.

Jak możecie pamiętać, ja jestem ogromnym fanem mitologii słowiańskiej i polskich książek fantastycznych. Lata temu poznałam książki Katarzyny Bereniki Miszczuk i jej pióro towarzyszy mi od lat.

Q: A wy znacie autorkę i jej książki?

Tym razem przychodzę do was z piątym tomem serii o Szeptuchach z Bielin.
Dostajemy historie Jagi, czyli Jarogniewy. Z poprzednich tomów mniej więcej wiemy, co się wydarzyło w jej życiu, dlaczego przeprowadziła się do Bielin i dlaczego jest taka, a nie inna, ale w tym tomie mamy to bardziej zgłębione, bo to jest tylko tom o niej, a wcześniej mieliśmy tylko krótkie urywki z jej życia. Bo tak jak w przypadku książki, chociażby o Mszczuju skupiamy się na jego historii, ale opowiada nam to jego żona. Jednak tu mamy inną relację, bo mamy Swarożyca, czyli Boga i to jest już całkiem zmieniona dynamika.

Ja ją czytałam już trzeci raz i za każdym razem nie mogę wyjść z podziwu, jak bardzo ta seria mi się podoba. A przeważnie, że Jaga jaką poznajemy nie zawsze była dobrą osobą.
Bo tak naprawdę ona zrobiła w życiu bardzo dużo złych rzeczy i takich, które nie powinny mieć miejsca. Dodatkowo jej historia z Mszczuje też nie jest szczęśliwą historią i nie ukrywam, ona łamie serce. Bo on ją kochał całym sercem, taką najszczerszą miłością, a ona go jak przyjaciela i to było widać niestety w tej książce i emocje, jakie zostały tu opisane, były naprawdę świetne. Widać tylko to jak bardzo Kasia skupia się na tych relacjach, jak bardzo są ważne.

Nie wchodząc w szczegóły, bo to jednak 5 tom, mogę wam powiedzieć, że ta historia jest trochę inna od tego co dostaliśmy wcześniej o Gosi. Dlatego że one były na totalnie innym etapie w życiu. Kiedy poznaliśmy Gosię, ona była dopiero zaczynającą Szeptuchą, która wychowała się w mieście, z Jagą było to samo, tylko że to były inne lata i inny czas w życiu, całkiem inny start i przede wszystkim inni ludzi, którzy je prowadzili. Można powiedzieć, że pomimo wszystko Gosia miała dużo łatwiejsze życie, gdzie ona też jej aż tak dobrze nie doświadczyło. Dla mnie totalnie 5/5

Nie wiem, czy pamiętacie, ale uwielbiam historie o zadziornych babciach. Takie bohaterki nie muszą być głównymi bohaterkami, mogą być drugoplanowe, lecz to one zawsze skradają moje serce. A wy lubicie, gdy w książce występuje taka buńczuczna i zadziorna babcia? Właśnie taką babcię spotkałam w cyklu Kwiat Paproci Katarzyny Bereniki Miszczuk. Jarogniewa to prawdziwa babka ze stali i swoim podejściem do życia kupiła mnie od samego początku. Uwielbiam ją i w chwili, gdy usłyszałam, że autorka planuje wydać piąty tom z tego cyklu i główną bohaterką będzie właśnie Baba Jaga to była w siódmym niebie. Przyznaję, że już od jakiegoś czasu jestem po lekturze tego tomu, jednak to wydanie ?Jagi? w nowej oprawie i pod skrzydłami nowego wydawnictwa, popchnęło mnie do sięgnięcia po tę historię po raz kolejny. Nie żałuję, że przeczytałam ja ponownie, ponieważ o Jarogniewie mogłabym czytać i kilkanaście razy i cały czas mi mało jej przygód. Młoda Jarogniewa przybywa do Bielin, by podjąć posadę szeptuchy. Wcześniej to jej babka była bielińską szeptuchą, lecz staruszka zmarła i Jaga z wielką przyjemnością przyjeżdża do starej chatki pod lasem i rozpoczyna swoją pracę. A bynajmniej takie miały być plany, wszystko się sypie, gdy młoda szeptucha odkrywa, że domek babci został splądrowany, a mieszkańcy Bielin nie są przychylni nowej mieszkance. Do tego wokół Jarogniewy zaczyna się kręcić bardzo przystojny kapłan, jednak to nie koniec plejady przystojnych mężczyzn. Na horyzoncie pokazuje się również bosko przystojny .... Bóg????? Oraz piekielnie przystojny ... Hmm to już tajemnica. Za to mieszkańcy Bielin, nieufni specyfików "niedouczonej" szeptuchy, wola jeździć do znanej i lubianej szeptuchy z wioski obok. Jednak nie wiedzą, że Jarogniewa w pocie czoła walczy z bardzo niebezpiecznymi upirami i ratuje niczego niespodziewających się mieszkańców. Zdarza wam się kupić książkę w nowym wydaniu, mimo że na półce macie ten sam tytuł w starej oprawie? Oczywiście i mi się to zdarza, najczęściej w sytuacji, gdy miałam kupioną książkę w wersji kieszonkowej, a teraz kusi mnie nowe wydanie. Tak właśnie było z ?Jagą? Katarzyny Bereniki Miszczuk, cały cykl Kwiatu paproci zbierałam w wersji kieszonkowej, jednak teraz mając trzy tomy, które wyszły spod skrzydeł wydawnictwa Mięta, w wydaniu standardowym z pięknymi nowymi okładkami, coś czuję, że niedługo i Szeptucha szybko zmieni swoją szatę graficzną na mojej półce. To, co przeszła młoda Jarogniewa to prawdziwa plejada różnorodnych bogów i upiorów z wierzeń słowiańskich, a myślałam, że to Gośka ma prawdziwego pecha i od samego początku to do niej się uczepili wszyscy. Jednak po ?Jadze? widać, że to Bieliny są tym magicznym miejscem i historia, która spotkała Gosię, ma swoje korzenie znacznie wcześniej. Być może wszystko zaczęło się przez Jarogniewę, a może nawet te korzenie są zapuszczone jeszcze dalej? Kocham pióro autorki, operuje nim w tak genialny sposób, że ciężko się od jej książek oderwać. A na pewno nie da się oderwać, jak przy mocnej naleweczce Jarogniewa opowiada o swoich podbojach miłosnych, cóż za gorące tematy tak były poruszane. Uff.. Widać, że autorka w bardzo swobodny sposób operuje różnymi wierzeniami słowiańskimi, które interpretuje na swój własny sposób, dając nam świeże spojrzenie na nie. To dopiero pierwsza książka z przygodami młodej Jarogniewy, która wiele nam opowiedziała, obecnie możecie się już zaznajomić z jeszcze dwoma tomami, gdzie to Jaga wiedzie prym, w swoich opowieściach. Fanom Gośki może trochę jej brakować, bo jest ledwie wspominana na początku i na końcu książki, jednak kilka informacji autorka przemyciła nam, ukazując skrawek jej życia.