Jak bez napięć wychować pewne siebie dziecko

Rodzicielstwo nie należy do prostych i bardzo przyjemnych prac w dzisiejszych czasach. Model rodziny, który jest powielany od wielu lat tym bardziej nie ułatwia. W wielu sytuacjach matki są pozostawione samym sobie, a dodatkowo presja jaka zostaje im narzucona jeszcze bardziej je przytłacza. Ma być odpowiedzialna, najlepiej nie popełniać błędów, opanowana, przewidująca, zaradna w każdej chwili bez względu na wszystko. Czy to aby jest możliwe? Ciągłe porównywanie się do innych matek jest wręcz własnoręcznie przybitym gwoździem do trumny.

Gdy sięgnęłam po książkę " Jak bez napięć wychować pewne siebie dziecko" autorki Michaeleen Doucleff wydawnictwa Muza, byłam najpierw dość sceptycznie do niej nastawiona. Na rynku mamy setki podręczników do wychowywania dzieci. W większości znajdziemy te same rady bez pokrycia. Jako matka dwójki dzieci z problemami emocjonalnymi często byłam na siebie wściekła, gdy nie coś nie szło po mojej myśli, choć do wielu sytuacji przygotowywałam się wręcz książkowo. Dopiero po przeczytaniu tej książki zrozumiałam swój błąd i śmiało mogę stwierdzić, że nie jestem jedyna.

Dlaczego książka Michaeleen Doucleff jest inna, wręcz wyjątkowa? Przede wszystkim nie ma na celu wytknąć rodzicom popełnione błędy. To taka współczesna nawigacja, krótkie lekcje do przepracowania w zasadzie od samego początku z naszymi dziećmi, choć autorka zaznacza, że spokojnie i starsze dzieci można zmienić. To co mnie najbardziej zainteresowało to obalenie zachodniego stylu wychowywania, przepełnionego poradami z książek spisanych wręcz z XIX w. dla sierocińców w których to mężczyzna ma na celu udowodnić nieudolność kobiet kwestii wychowywania. Drugą rzeczą na którą chcę zwrócić uwagę, to bardzo osobisty wydźwięk książki. Cała treść tej pozycji to opis przeżyć i problemów autorki jako matki pięciolatki. Dr. Doucleff zabiera nas wraz ze swoją "problematyczną" córką na wycieczkę do trzech niezwykłych miejsc, gdzie styl życia i forma wychowywania dzieci tak diametralnie się różni od naszych. Mamy możliwość przyjrzeć się codzienności Majów w Ameryce, plemienia Hadza w Afryce oraz Inuitów w Arktyce. Autorka udowadnia na stronach swojej książki, że tylko zmiana sposobu podejścia do dziecka od najmłodszych chwil może zaowocować w przyszłości pewnością siebie.

Pomaganie bez zbędnych wykładów- czy jest to możliwe? Zmiana dyscypliny w zabawę - czy to aby najlepsze rozwiązanie ? Działanie nie słowa? to tylko pigułka zawartości tego bardzo przydatnego podręcznika do wychowywania- bo ja osobiście tak traktuje tę pozycję. serdecznie polecam każdemu obecnemu oraz przyszłemu rodzicu.
...

?Kiedy Rosy była malutka, dużo płakała. Gadzinami, każdego wieczora. ?Jeśli nie je i nie śpi, to płacze?, powiedział mój spanikowany mąż lekarce pediatrze. (?) No cóż, to niemowlę?, odparła.?
Wydaje się to zdanie znajome? Prawda? ?No, cóż, to niemowlę?. Prawda, ale jak sobie z tym małym krzykacze poradzić? Z pomocą przychodzi wydawnictwo muza. Niedawno swoją premierę miał niezwykle ciekawy poradnik ?Jak bez napięć wychować pewne siebie dziecko?. Autorka książki postanowiła pomóc nam rodzicom, w przerwaniu tego cyklu. Poznamy dzięki temu poradnikowi uniwersalne podejście do wychowania. Autorka przybliży nam jak wychowywano dzieci od dziesiątek tysięcy lat. Dzięki tej książce zrozumiemy, dlaczego dochodzi do złych zachowań i zyskamy ?moc?, aby je zdusić w zarodku?.
I tak wraz z autorką i jej dzieckiem odwiedzimy trzy kultury: Majów z Ameryki, Hadzabe (z Afryki) i Inuitów (z Arktyki). Każda z tych kultur miała swoje pomysły na rodzicielstwo i każda z nich wydaje się, że osiągnęła sukces w tym by dziecko mniej frustrowało się, a było bardziej pewne siebie. W tych miejscach nie jest znana dziecięca złość, ani depresja. Złotym środkiem tych plemion jest fakt, że rodzic i dziecko współpracują ze sobą a nie walczą o to, kto ma racje.
Poradnik ten jest dość specyficzny, ale nie znaczy to, że zły. Wręcz przeciwnie. Jest inny dzięki osadzeniu go w kontekście kulturalnym, historycznym i psychologicznym. Poznajemy te różne plemiona, ich matki i ojców, ich roli w rodzinie i sposobie wychowania. Możemy z nich brać przykład. Skoro im udało się wychować szczęśliwe, zdolne i pewne siebie dzieci, to dlaczego nam ich wiedza i podejście do rodzicielstwa nie mogło by się udać.
Poradnik podpowiada, jak nauczyć dziecko panowania nad gniewem, jak my sami powinniśmy mniej a najlepiej w ogóle, złościć się na nasze pociechy. Jak powinniśmy zachęcać a nie zmuszać do wykonywania różnych mniej lub bardziej ciekawych czynności domowych np. sprzątanie własnego pokoju. Co robić gdy dziecko nas nie słucha? Jak dyscyplinować? Bardzo spodobał mi się sposób ?dyscyplinowania poprzez opowieść? Jeśli chcecie go bliżej poznać musicie przeczytać ten dość ciekawy poradnik.
Samą książkę czyta się bardzo szybko. Może dlatego, że po krótce przybliża nam kulturę różnych plemion. Każdy rozdział zakończony jest podsumowaniem, co ułatwia zapamiętanie cennych wskazówek. Muszę również zwrócić uwagę na ilustrację. Chociaż nie jest to książeczka dla dzieci, bardzo mi się podobały. Sprawiają one, że poradnik jest przejrzysty i ?miły dla oka?.

Na rynku jest całe mnóstwo książek i poradników dla rodziców, nauczycieli, opiekunów na temat tego, jak wychowywać dzieci. Które metody będą najskuteczniejsze? Czym wzmocnimy, a czym osłabimy pewne zachowania? Którą drogą podążać? Moim zdaniem nie ma jednej dobrej odpowiedzi.
Mam trochę problem z ustosunkowaniem się do tego, co proponuje Michaeleen Doucleff w tej książce. Autorka, wraz ze swoją kilkuletnią córeczką przez wiele miesięcy podglądała życie rodzinne i macierzyństwo w kulturze Majów w Ameryce, Inuitów w Arktyce oraz plemienia Hadza w Afryce. A teraz zachęca zachodnich rodziców do wprowadzenia tamtejszych sposobów wychowania. Trafiłam tu na kilka metod, które mogą mieć szansę powodzenia w naszej kulturze, jednak sporo jest takich, które moim zdaniem nie sprawdzą się, chociażby na zupełnie inny styl i miejsce życia. Niektóre techniki kłócą się z moją filozofią i podejściem do dzieci, ale pojawiły się też takie, które uważam za wartościowe i przydatne. Odniosłam też wrażenie, że wychowanie w rdzennych plemionach ma charakter zadaniowy, gdzie dzieci są szkolone i trenowane.
Ciężko mi jednoznacznie określić mój stosunek do tej książki i proponowanych metod. Być może wynika to z faktu posiadania cząstki wiedzy na temat metod wychowawczych. Zachęcam Was jednak do lektury, abyście sami sprawdzili, czy zaprezentowane przez autorkę podejście Was przekona.