Jak wychować nazistę (twarda)

Reportaż Jak wychować nazistę stawia nas do pionu. Zaburza nasze myślenie i wprowadza zamęt i niepokój. Jest przerażający, ale stanowi doskonałe ostrzeżenie, również w dzisiejszych czasach. Trzeba uważać, kto uczy nasze dzieci i czego uczy, jakie szkoła organizuje dzieciom zajęcia i jakie są wobec nich oczekiwania. A więc uwagi i ostrożności nigdy dość ?
Gregor Ziemer, dyrektor Szkoły Amerykańskiej w Berlinie, dzięki swoim licznym kontaktom, miał możliwość obserwować edukację nazistowskich dzieci. Był naocznym świadkiem wielu różnych lekcji, zajęć i warsztatów, prowadzonych przez mniej lub bardziej fanatycznych nauczycieli. Wielbicieli Hitlera. Docierał do szpitali i ośrodków samotnej matki, które pod właściwą opieką oczekiwały na rozwiązanie i uszczęśliwienie Führera. Wizytował obozy młodzieżowe i uczestniczył w wykładach. To, co tam zobaczył wprawiało w osłupienie. System stworzył maszynę ideologiczną stwarzającą podwaliny pod ?produkcję? ślepych fanatyków Hitlera. Nie do pomyślenia, jak można sterować ludźmi i wpajać im filozoficzne przykazania o wyższości narodu aryjskiego nad światem, o możliwość poświęcenia życia dla ideologii, o byciu mięsem armatnim w imię chorych ideałów. Obserwujemy, jak już kilkuletnie dzieci żyją wpajanymi im zasadami, jak są sterowane i ogarnięte nienawiścią wobec wrogów narodu. Strach pomyśleć, jak taka jednostka, od młodości naznaczona złem i nienawiścią, będzie funkcjonowała w przyszłości. Ale mieliśmy tego znakomity przykład w historii. Trzeba wspomnieć, że te zasady wychowania dotyczą nie tylko chłopców, ale również dziewcząt. Różnią się tylko rolą, jaka została im zaplanowana przez partię. Mężczyzna to wojownik zapatrzony w przywódcę, a kobieta to matka takiego przywódcy. One miały rodzić pięknych, niebieskookich mężczyzn, zdrowych i sprawnych fizycznie. Jeżeli się urodził chory, jego los już został przesądzony. Nie będę zdradzać szczegółów, warto samemu się przekonać, jak funkcjonowała hitlerowska fabryka żołnierzy.
Reportaż jest niepokojący i zatrważający. Mnie całkowicie rozbił. Szok i niedowierzanie. Wielokrotnie historia te wydarzenia opisywała, ale podanie relacji z pierwszej ręki nadaje jej większej wiarygodności i rangi. Wprawia w osłupienie. Emocje trudne do opanowania, a opisywane wydarzenia niemożliwe do zrozumienia, nie mówiąc już o jakiejkolwiek akceptacji. Przynajmniej dla mnie. Ta lektura to ostrzeżenie, aktualne dzisiaj. Należy być ostrożnym i nie wolno dać się zmanipulować twardym i bardzo wiarygodnym jednostkom. Od tego już mały krok do całkowitego zniewolenia i wypaczenia umysłów. Bądźcie uważni! Nie pozwólcie sobą manipulować i sterować! Myślcie samodzielnie!
Polecam, ten reportaż powinien przeczytać każdy, aby ustrzec się w przyszłości przed niewłaściwym zachowaniem i zniewoleniem. Świadomość i wiedza, że takie sytuacje miały miejsce pobudzają naszą czujność i przezorność! Niebezpieczna, o atomowym rażeniu i niewyobrażalnej sile ideologicznej!

Książka Gregora Ziemera zatytułowana ,,Jak wychować nazistę. Reportaż o fanatycznej edukacji? powinna zwrócić uwagę i lekko zaniepokoić każdą osobę, która choć trochę zna historię. Czerwona okładka i ten znaczący tytuł zapala bądź powinien zapalić w naszych głowach czerwoną lampkę. Jak można promować nazistowskie wychowanie po krwawych i okrutnych czynach, jakich dopuścili się naziści. Jednak uważny czytelnik dostrzeże słowo reportaż i z pewnością wczyta się w dokładniejszy opis umieszczony z tyłu książki, dzięki któremu poznaje prawdziwy jej cel.
Publikacja ta jest reportażem napisanym w 1939 r. przez dyrektora Szkoły Amerykańskiej w Berlinie, który odwiedził wiele instytucji wychowawczych i edukacyjnych podlegających władzy nazistowskiej. Przedstawia w niej jak przebiegało wychowanie w duchu ideologii nazistowskiej na wszystkich szczeblach, począwszy na ideologizacji samotnych kobiet, którym wpajano, że rodzą dzieci dla Hitlera i państwa, przez kontrolę wychowania przez nie pociech po wyjściu z ośrodków oraz kolejne etapy grup młodzieżowych, szkoły i studia. Proces ten był w pełni nastawiony na oddanie państwu i Führerowi. Doprowadzał do tego, że nawet małe dzieci, które nie spełniały ideałów młodego aryjczyka z powodu słabego zdrowia czy innych dysfunkcji prosiły o śmierć, by choć tak mogły przysłużyć się państwu.
Przedstawiony w reportażu proces indoktrynacji i kontroli przeraził mnie w wielu momentach. W trakcie czytania w mojej głowie pojawiały się liczne pytania. Jak można skłonić dwunastoletnie dzieci do myślenia, że tylko swoją śmiercią mogą przysłużyć się państwu? Jak można przyzwalać na taką przemoc względem innych? I na końcu najważniejsze: czy dziś na świecie nie dzieje się podobne? Jak teraz wychowujemy nasze dzieci? Jak ustrzec je od manipulacji i indoktrynacji?

Dla mnie książka ta jest ważną publikacją, którą powinien przeczytać każdy, żeby zobaczyć, jak przez manipulacje i kłamstwa kształtowano ludzi zdolnych do najokrutniejszych zbrodni. Jak można z wrażliwej osoby zrobić potwora, który bez skrupułów zabija tysiące ludzi w obozach koncentracyjnych z przekonaniem, że robi dobrze.

Książka pt. Jak wychować nazistę. Reportaż o fanatycznej edukacji autorstwa Pana Gregora Ziemera stanowi przykład tego rodzaju literatury z pozoru nieoczekiwanego, a jednak mimo wszelkich dokonanych przez nas samych wcześniejszych przemyśleń na temat głównego poruszanego w niej zagadnień jest inną odskocznią widzianą z perspektywy prawdziwych prowadzonych obserwacji przez niego.

Słowa wielkiego uznania kieruje na samym początku dla Pani Anny Doroty Kamińskiej za dokonane przez nią tłumaczenie oraz dla Pana Bogdana de Barbaco za napisanie dobrze ujętego wprowadzenia, które obrazuje wizję głównego tematu oraz jak autor go przedstawił, w ogólnym jego realnym obrazie tego, czego był świadkiem.

Zwróciłam szczególną uwagę tej oto książce na to, w jaki sposób autor zrelacjonował główny temat, gdyż podjęcie się go bywa na ogół trudne i należy z odpowiednim mimo wszystko zaangażowaniem omówić go tak, aby był on zrozumiały przez odbiorców, jak i jego przeciwników.

Reportaże należą do tego gatunku literatury, które lubię czytać, ale bywa również też, że nie każdy jest, opisany w szczegółach ze względu ma pomijane najważniejsze fakty, a wówczas pozostaje niedosyt wiedzy nie zawsze przez nas Czytelników zaakceptowany.

Czytając, tę książkę odnosiłam takie wrażenie, że autor nie tylko jako znawca głównego tematu czuje się w nim dobrze, ale chce, abyśmy od środka to, co się czuje, będąc uczniem, ale i człowiekiem, który jako dyrektor zna ich potrzeby, jak również nauczycieli znających swoje role, ale czy potrafią się odnaleźć w edukacji, która ma za zadanie kształtować, a nie pozostawiać negatywne ślady za to, że podporządkowuje się innym osobom nie zawsze godnym zaufania działającym z użyciem łatwego podstępu lub sprytu.

Każdy podjęty temat w tychże zamieszczonych 9 rozdziałach uważam, że autor bardzo dobrze opracował, a co najważniejsze potrafił korzystać ze sprawdzonych źródeł wiedzy z użyciem własnych notatek czy przygotowywanej przez niego dokumentacji, czy choćby nawet widocznej u niego dobrej komunikacji ze swojej branży zawodowej.

Elementami dodatkowymi w tej książce są zamieszczone: fotografie, terminy niemieckie, nazwy innych organizacji.

Warto przeczytać tę książkę.

?Nazistowska matka poświęca swojego syna Hitlerowi jeszcze przed urodzeniem. Kiedy dziecko kończy sześć lat, składa pierwszą przysięgę, że odda życie za Fuhrera, powtarza ją, mając lat dziesięć, i znów w wieku czternastu lat.? Tak w skrócie można by opisać edukację dla śmierci, która królowała w faszystowskich Niemczech. Jej głębokie studium prezentuje Gregor Ziemer w swoim reportażu o fanatycznej edukacji pt.: ?Jak wychować nazistę?. Autor w 1939 roku był dyrektorem Szkoły Amerykańskiej w Berlinie. Dzięki ?nadzwyczajnemu pozwoleniu? od Ministra Spraw Zagranicznych Bernharda Rusta mógł swobodnie odwiedzać instytucje edukacyjne III Rzeszy. Na własne oczy widział szpitale sterylizacyjne, Hitler-Kammer, czyli pokoje w których uśmiercało się osoby upośledzone, domy matki i dziecka. Brał udział w szkoleniach Pimpfów, Jungvolk i Hitlerjugend. Na każdym kroku widział posłuszeństwo i ślepe oddanie Hitlerowi. Machina formowania nowego człowieka ? nazisty rozpoczynała się na długo przed poczęciem. Książka jest trudną lekturą, ale przede wszystkim jest ostrzeżeniem dla współczesnej edukacji. Musi zmobilizować pedagogów i osoby odpowiedzialne za nauczanie do wynajdywania słabych stron naszego systemu edukacyjnego. Musi skłonić ich do szukania antidotum na truciznę, którą nazizm wpompował w żyły świata. Na nowo musi pokazać, że Inne, Nowe, Nieznane nie oznacza gorszego. Że wszyscy jesteśmy równi, ważni i potrzebni.

Książka naprawdę robi wrażenie. Polecam.