Jedyne marzenie

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki. Poprzednia książka Gosi - "Jedyny walc" bardzo mi się podobała, występująca tam postać drugoplanowa - Tatiana mocno mnie zaintrygowała, dlatego nie mogłam sobie odmowić sięgnięcia po powieść "Jedyne marzenie" opowiadającej właśnie jej losy. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo przyjemny w odbiorze, dodatkowo tekst ubarwiony jest frazami odpowiednimi dla danej epoki. Wszystko to sprawia, że książkę czyta się w zawrotnym tempie, ja pochłonęłam ją tak naprawdę w jeden poranek i nie odłożyłam nawet na chwilę. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Razem z bohaterami przeniosłam się w czasie do przełomu XIX i XX wieku i uważam, że autorka w rewelacyjny sposób oddała klimat panujący w tamtym okresie na ziemiach polskich, wielokrotnie czytając tą historię oczami wyobraźni przenosiłam się we wspomniane miejsca i przeżywałam razem z głównymi postaciami wszystkie wydarzenia. Bohaterowie zostali wykreowani w niesamowicie prawdziwy, ale również barwny sposób, borykają się z różnymi dylematami, popełniają błędy, postępują pod wpływem emocji, dlatego mimo dzielących nas lat i okoliczności tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach. Na kartach powieści mogłam lepiej poznać główną bohaterkę Tatianę - jej myśli, odczucia, w tym samym mogłam lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Losy Tatiany mogłam tak naprawdę obserwować na przełomie kilkunastu lat, co pozwoliło mi naprawdę dobrze poznać kobietę oraz bacznie przyglądać się zmianą jakie zachodzily w jej życiu oraz w niej samej. Z czasem autorka również ukazała myśli oraz emocje targające Pawełem Orłowskim, co niesamowicie mi się podobało, ponieważ byłam szalenie ciekawa punktu widzenia tego mężczyzny. Istotną rolę w tej powieści odrywają także postaci drugoplanowe, które wprowadzają do fabuły sporo emocji i wrażeń. Jeśli chodzi o Tatianę tak jak wspomniałam wcześniej jej postać zaintrygowała mnie już w książce "Jedyny walc", a czytając "Jedyne marzenie" tylko utwierdziłam się w przekonaniu, że to bardzo silna oraz zaradna kobieta, z którą jak się okazało w trakcie lektury naprawdę mocno mogę się utożsamić w pewnej kwestii. Jedni mogą ją potępiać za to jak mocno poświęciła się dla ukochanej osoby, ja jednak uważam, że nie powinniśmy oceniać postępowania danego człowieka, jeśli sami nie znaleźliśmy się w podobnej sytuacji. W "Jedynym walcu" polubiłam postać Pawła, tutaj poznając losy bohaterów tuż po zakończeniu fabularnym wspomnianej powieści mężczyzna zaczął trochę irytować mnie swoim niezdecydowaniem, niemniej jednak rozumiem, że walka pomiędzy rozumem, a sercem w tym przypadku była naprawdę trudna. Zagłębiając się w historię bohaterów całkowicie skupiłam się na gestach, słowach i odczuciach im towarzyszących. Wszystko bardzo mocno przeżywałam! Pisarka w świetny sposób budowała napięcie, tak naprawdę czytając tą książkę nie wiedziałam co dostanę na kolejnej kartce, co z jednej strony mnie frustrowało, a z drugiej bardzo mi się podobało. Końcowe strony czytałam z mocno bijącym sercem i muszę przyznać, że takiego obrotu sprawy to ja się tutaj nie spodziewałam... "Jedyne marzenie" to emocjonująca, wartościowa, miejscami poruszająca i trudna opowieść pełna życiowych mądrości, doświadczeń i prawd, z którą cudownie spędziłam czas i która niejednokrotnie mnie zaskoczyła. Nie mogę się już doczekać kolejnej powieści spod pióra autorki! Wiem też od Gosi, że w przyszłości będziemy mogli ponownie spotkać się z tymi bohaterami, z czego ogromnie się cieszę! Polecam!

Czy mam tutaj miłośników XIX i XX wieku?

Poznajemy krnąbrną Tatianę Wasilewnę Makarową, która jest najmłodszą z czwórki rodzeństwa. Dziewczyna pochodzi z bogatej rodziny jednak nie przejmuje się konwenansami i przyjaźni się z dziećmi ze wsi. Szczęście rodziny przerywa wybuch wojny, a jej bracia trafiają na front. Pożar majątku zmusza ich do przeprowadzki. Tatiana dorasta i wyprowadza się od rodziców. Przenosi się do Warszawy i prowadzi barwne życie.

Jestem zachwycona tą lekturą. Akcja rozgrywa się na przełomie XIX i XX wieku. Autorka idealnie opisuje nam cienie i blaski tamtych czasów. Jeśli nie znacie "Jedynego walca" to myślę, że w niczym nie będzie Wam to przeszkadzać. Podczas czytania bawiłam się znakomicie. Przeniosłam się do przeszłości i miałam wrażenie jakbym razem z bohaterami przeżywała ich perypetie. Podobała mi się postać Tatiany, która jest bardzo charakterną osobą. Fajnie, że mogłam śledzić jej losy od dziecka i patrzeć jak dorasta.
Tatiana stała się kobietą silną i potrafiła zawalczyć o swoje marzenia. Podobała mi się jej determinacja w dążeniu do zdobycia miłości Pawła Orłowskiego.
Czy miłość Rosjanki i Polaka ma szansę przetrwać? Przekonajcie się sięgając po tę książkę.
Idealna lektura dla osób, które chciałyby przenieść się w czasie i doznać niesamowitych emocji. Książka jest wydana cudownie z pięknymi ilustracjami w środku.

Czytajcie! Polecam!

BRUNETTE BOOKS

"Spełnione marzenia czasem smakują gorzko..."

Czerpała z życia pełnymi garściami, zachłannie, odważnie, nie uznając zasad i żadnych granic "pragnęła zabawy, beztroskiego śmiechu, czystej radości". Tatiana Wasiliewna Makarowa, dorasta w kochającej się ziemiańskiej rodzinie w majątku niedaleko Kowna. Wbrew wszelkim obyczajom czas wolny spędza w towarzystwie dzieci zarządcy folwarku oraz syna kowala z pobliskiej wsi. To właśnie z nimi uczy się życia, zaznaje pierwszej miłości, a także bolesnych rozczarowań.
Szczęśliwe życie kończy wojna rosyjsko - japońska, która bezlitośnie wpłynie na losy całej rodziny. Jak Tania poradzi sobie w obliczu nowej rzeczywistości? A w szczególności jak wpłynie na nią znajomość z porucznikiem Orłowskim? Czy spełni swoje jedyne marzenie?

To niezwykłe, z jaką łatwością Małgorzata Garkowska za pomocą kilku słów przenosi nas do minionej epoki, w czasy, gdy o wartości człowieka świadczy głównie jego status społeczny. W których sztywne konwenanse wyznaczają, a poniekąd nakazują życiową drogę. Na tym historycznym tle śledzimy losy rodziny Makarów, a przede wszystkim najmłodszej z rodzeństwa Tatiany. Dziewczyna dorasta na naszych oczach, dzielimy z nią smutki radości, chwile zwątpienia, jak i bezbrzeżnego smutku. Autorka umiejętnie i z wyczuciem oddaje klimat tamtych czasów, obraz społeczeństwa i ludzkiej mentalności. Z ogromnym wyczuciem kreśli kilka pięknych portretów miłości. Tej pierwszej, która ubarwia i przesłania cały świat, jak i również pełnej pasji, obietnic, namiętności. Niespełnionej, która rani niczym cierń oraz tej bezgraniczniej, dla której jesteśmy w stanie poświęcić wszystko, nawet własne szczęście.

To piękna, pełna wzruszeń, bolesnych doświadczeń opowieść o miłości, potrzebie bliskości i pogoni za marzeniami. Muszę jeszcze wspomnieć o pięknej oprawie i pięknych grafikach zamieszczonych na końcu większości rozdziałów. Czyta się jednym tchem. Jestem oczarowana i serdecznie polecam.

Czytając ?Jedyne marzenie?, czuję się w pełni usatysfakcjonowana. Dopóki istnieją takie autorki, jak Małgorzata Garkowska, które potrafią tworzyć niezwykłe powieści, pełne emocji, pisać przepięknym, niezwykle plastycznym językiem, fenomenalnie oddając klimat opisywanych czasów, to jestem spokojna o dalsze losy naszej rodzimej literatury. ?Jedyne marzenie? to przepiękna historia, od której trudno się oderwać. Podobnie jak powieść ?Jedyny walc?, była dla mnie prawdziwą ucztą literacką z najwyższej półki i dopieściła wszystkie moje zmysły. Stanowi ona doskonałe uzupełnienie ?Jedynego walca?, z tą tylko różnicą, że tym razem historię widzimy oczyma Tatiany, którą mieliśmy okazję poznać w poprzedniej powieści.

Tatiana była jedyną córką spośród czwórki rodzeństwa w rodzinie Makarow. Od najmłodszych lat lubiła stawiać na swoim i zamiast spędzać czas na nauce, uciekała oknem, bo od książek wolała towarzystwo wiejskich dzieci pasących gęsi. Biegała na bosaka i była równie umorusana, jak wszystkie dzieci. Przeistaczała się tu w zupełnie kogoś innego, nie musiała przejmować się etykietą i czekać, aż ktoś jej pozwoli się odezwać.

Zakusy niesfornej i upartej Tatiany do ciągłych ucieczek na łąki dopiero zostały poskromione przez wyproszonego kucyka i naukę gry na fortepianie, do czego wykazywała niebywały talent. Ośmioletnia Tania, jak o pasaniu gęsi, zaczęła marzyć o nauce w konserwatorium, a jej przyjaźń z dziećmi zarządcy stopniowo zaczyna słabnąć.
Jorgus, Liepa, Adam i Tatiana przyjaźnili się od dziecka i razem przesiadywali nad rzeką. Czas nieubłaganie płynie, a dni nie są już takie proste, jak dawniej, gdy pewna dziewczynka z dworu uparła się, by pasać gęsi z dziećmi zarządcy. Z dzieci zaczęli zmieniać się w podlotki, potem w mężczyzn i kobiety. Jorgus i Adam dostrzegli w Tatianie kobietę, a Liepa i Tatiana mężczyznę w Adamie. Tatianie nawet wydawało się, że jest zakochana w Adamie, ale gdy na święta wraz z braćmi przyjeżdża do dworku przystojny oficer wojsk carskich Paweł Orłowski, dziewczyna od razu traci dla niego głowę, ale on widzi w niej tylko młodszą siostrę przyjaciół. Fakt, że Paweł nie zwraca na nią uwagi, powoduje, że dziewczyna jeszcze bardziej szuka jego towarzystwa.

Czas szczęścia rodziny Makarow kończy się wraz z wybuchem wojny rosyjsko ? japońskiej, na którą zostaną wysłani dwaj bracia Tatiany i ukochany Paweł. Potem pożar, który niszczy majątek zmusza rodzinę do porzucenia ukochanego Kormiałowa. Bracia już nigdy z wojny nie wrócą, a Tatiana z Miszą, najmłodszym z braci wyjeżdża do Warszawy. Dziewczyna liczy, że zamieszkanie w Warszawie umożliwi jej nie tylko naukę, ale da szansę na widzenia z Orłowskim. Miasto jednak nie jest już takie jak zapamiętała. Panuje w nim napięcie, a na ulicach pełno żandarmów, policjantów i Kozaków. Dziewczynę nie za bardzo interesuje polityka i jej nie rozumie. Polityka dla niej to niszczycielska siła, która z łatwością wybudowała mur strachu i niedopowiedzeń pomiędzy ludźmi. Ona nie potrafiła się z tym pogodzić, dla niej przede wszystkim liczył się człowiek, a nie narodowość. To, co dla niej było naturalne, dla innych było niemożliwe.

Niespełnione porywy serca Tatiana przelewa w muzykę i grę na fortepianie. Brak zainteresowania Pawła rekompensuje sobie znajomością z szarmanckim lekkoduchem Fiodorem Buninem, wystawiając na szwank swoją reputację, a także narażając życie swojego jedynego ukochanego brata. Nadal zabiega o względy Orłowskiego, chociaż doskonale wie, że jego serce należy do hrabiny Sorokiny. Trudno mieć za złe zakochanej bez pamięci dziewczynie, że uczucie do Orłowskiego ma tak ogromny wpływ na jej postępowanie, ale jej wcześniejsze zachowania sprawiają, że rozterki sercowe Tatiany jawią się jako zachcianki rozkapryszonej panny, która w życiu zawsze dostawała tego, czego chciała.

Z jednej strony imponował mi ten nieposkromiony charakterek Tatiany, a z drugiej co rusz irytowała mnie swoim postępowaniem, a zwłaszcza wtedy, gdy przez nierozważne jej zachowanie, cierpiała cała rodzina. Niepokorna, kochliwa i jak na tamte czasy dość beztrosko podchodząca do relacji damsko- męskich, często kierująca się afektami i impulsami. Od dziecka uparta i niesforna. Działająca emocjonalnie pod wpływem chwili, wbrew konwenansom. Często nie robiła tego, czego od niej oczekiwano, bo postępowała, jak jej się podobało. Z łatwością nawiązywała relacje z mężczyznami, schlebiało jej zainteresowanie z ich strony, ale ten, na którego atencji najbardziej jej zależało, tego zainteresowania w ogóle nie okazywał.

Gdy w końcu udaje jej się spełnić marzenie i zostaje żoną Pawła, Tatiana boleśnie przekonuje się, jak to jest zajmować mało zaszczytne drugie miejsce, chociaż Paweł ze wszystkich sił starał się być dobrym mężem i ukrywać przed Tatianą uczucie do owdowiałej Eweliny. Może gdyby Tatiana wcześniej nie zachowywała się tak swobodnie w relacjach damsko- męskich współczułabym jej bardziej, a tak miałam wrażenie, że dziewczyna sięga po to, co chce, bo nie uznaje porażki i odrzucenia.

?Jedyne marzenie?opowiada o latach młodzieńczych zauroczeń, nastoletnich miłości, które miały być na zawsze. Burzliwych związkach, namiętnościach i trudnych wyborach. Jestem pod wrażeniem wirtuozerii pisarskiej Małgorzaty Garkowskiej, zachwycił mnie sposób, w jaki odmalowała barwny obraz przełomu XIX i XX wieku. Zauroczyły mnie ze smakiem opisywane sceny miłosne, które są pełne autentycznej pasji i miłości. Wprawiły w podziw niesamowite opisy huśtawki uczuć bohaterów, która raz wprawiona w ruch nie będzie mogła się zatrzymać. Bardzo im współczułam, bo znaleźli się w potrzasku własnych uczuć i cokolwiek by nie zrobili i tak ktoś musiał ucierpieć. Cudownie było obserwować Tatianę i Pawła, jak dojrzewają, jak zaczynają doceniać to, co w życiu jest najważniejsze. Tatiana z rozpuszczonej, niefrasobliwej i irytującej osóbki zmienia się w kobietę, która dla dobra ukochanego stawia wszystko na jedną kartę, dając mu wolność wyboru, doskonale zdając sobie sprawę z tego, że być może przegra. Paweł miota się pomiędzy obowiązkiem a uczuciami do Eweliny i będzie potrzebował czasu, by dokonać właściwego wyboru, by mógł się przekonać, co było tylko zauroczeniem, a co jest prawdziwą miłością. Ewelina budzi sprzeczne uczucia, bo nagle zachowuje się tak jakby zapomniała, że Paweł ma żonę, a ona, gdy miała prawo wyboru, oddała serce Sorokinowi. Jeszcze krew szumi w żyłach, jeszcze szybko bije serce, ale niestety ta przepiękna podróż w czasie właśnie dobiegła końca. Wygasły emocje, ucichły słowa miłości, wybrzmiała melodia serc.

Otwierając ?Jedyne marzenie? przeniosłam się do okolic Kowna i Warszawy z przełomu XIX i XX wieku. Do czasów niepewnych i niebezpiecznych ze względu na widmo wojny rosyjsko-japońskiej na tle, której autorka snuje opowieść o miłości, stracie i wyrzeczeniach. Małgorzata Garkowska odmalowuje za pomocą słów barwny obraz minionej epoki, pokazując niejako że choć od tamtych wydarzeń minęło przeszło sto lat i ludzie żyli wtedy zupełnie inaczej niż my teraz to ich marzenia i pragnienia były takie same jak nasze.

Główną bohaterką tej opowieści jest Tatiana Wasilliewna Makarowa córka zamożnego ziemianina. Towarzyszymy Tani niemal od kołyski. Obserwujemy jak dorasta i jak kształtuje się jej charakter. Jako że była najmłodszym dzieckiem państwa Makarowów i ich jedyną córką, była rozpieszczana zarówno przez rodziców jak i braci, przez co pozwalano jej na więcej swobody. Tak na przykład mogła bawić się z dziećmi zarządcy folwarku oraz synem kowala z pobliskiej wsi. To z nimi Tatiana przeżyła pierwsze młodzieńcze rozterki i poczuła słodko ? gorzki smak pierwszej miłości. Kiedy jej romans z Adamem wyszedł na jaw, a ojciec zwolnił Rogackiego i zakazał mu zbliżać się do swojej córki Tatiana miała wrażenie, że cały jej świat się zawalił. Wtedy myślała, że już nigdy nikogo nie pokocha tak jak Adama. Myślała, że to była jedna jedyna miłość na całe życie.
Kiedy Tatiana poznaje Pawła Orłowskiego jest zaskoczona swoją reakcją. Zastanawia się, czy możliwe jest kochać jednego mężczyznę, a pożądać drugiego. Im częściej jednak myślała o przystojnym kadecie ze szkoły wojskowej w Wilnie, tym bardziej zamazany stawał się obraz Adama, a uczucie które do niego żywiła coraz bledsze. Paweł, jednak pozostawał całkowicie obojętny wobec siostry swojego przyjaciela co dziewczynę niesamowicie irytowało.
Wydarzenia, jakie miały później miejsce całkowicie zmieniły życie Tatiany i całej jej rodziny?
?
Nie spodziewałam się, że historia krnąbrnej Rosjanki wciągnie mnie aż tak bardzo. Być może to właśnie ten jej buntowniczy, niedający się okiełznać charakter ujął mnie najbardziej, a może to niesamowity klimat minionej epoki, jaki udało się autorce stworzyć nie pozwolił mi na rozstanie z książką, choćby na moment póki nie dotarłam do ostatniej kropki.
?
Za co polubiłam Tatianę? Za to, że nie dawała się upchnąć w przyjęte ramy społeczne. Była indywidualistką niebojącą się sięgać po to czego pragnęła. Wychodziła z założenia, że szczęściu trzeba czasem pomóc, a to z kolei sprawiło, że w końcu miała ukochanego mężczyznę u swego boku. Ale czy aby na pewno tak było? Czy związek Tani i Paszki można nazwać szczęśliwym?
Postępowanie Pawła było dla mnie trudne do zaakceptowania, przez co nie potrafiłam wykrzesać za grosz sympatii dla niego. Nie był do końca szczery wobec żony, choć ta się wiele domyślała i akceptowała wszystko w imię miłości. W pewnym momencie sama nie wiedziałam, czy podziwiać ją za jej poświęcenie dla tego związku, czy potrząsnąć nią by się opamiętała. Zrozumiałam jednak, że Tatiana kochała mocno i bezgranicznie, a taka miłość warta jest każdego poświęcenia.
Tatiana to niezwykle barwna postać i przyjemnie było obserwować jak dojrzewa i odważnie sięga po swoje jedyne marzenie.
?
Jestem zauroczona tą historią. Polecam serdecznie.